Ψάχνεις να βρεις τα κατάλληλα λόγια για να κανείς έναν αξιοπρεπή προλογο,μα εκείνα σε εγκαταλειπουν.Ψαχνεις από κάπου να ξεκινησεις,μα οι σκέψεις απανωτες,ερχονται η μια πάνω στην άλλη και σε μπερδεύουν…Δύσκολο πραγματικά να αποδόσεις ένα μέγεθος που σημάδεψε την Ελλάδα του 20ου αιωνα,που όμοιο του δεν γνώρισε ο τόπος και που μετά από αυτό τίποτα δεν έμεινε το ιδιο.Σημερα σας παρουσιάζουμε τον άνθρωπο που άλλαξε τον ρου των μουσικών δρωμενων,
τον Βασίλη Τσιτσανη…
Γεννημένος στα Τρίκαλα στις 18 Γενάρη του 1915,ο Τσιτσανης υπήρξε μέλος της περίφημης χορωδίας της πολης.Μαλιστα έπαιζε βιολι,συνεπως είχε εξαιρετικές μουσικές γνωσεις.Κατεβηκε το 1936 στην Αθηνά για να σπουδάσει στη Νομικη,μα γρήγορα τον κέρδισε το τραγουδι..Σε προηγούμενο αφιερωμα,ειπαμε πως ο Μάρκος είναι ο κορμός και ο Τσιτσανης τα κλαδιά του λαϊκού τραγουδιού…Κ πως αλλιως,όταν ο άνθρωπος αυτός έγραψε σχεδον τις μισές επιτυχίες της μέχρι τότε μουσικής διαδρομης.Τερας εμπνευσης,απαραμιλλος δεξιοτεχνης,ο Τσιτσανης σημάδεψε έναν ολόκληρο αιώνα με τις αριστουργηματικές του μελωδίες και τους θεϊκούς του στιχους..
Ποτε δεν έγραψε μουσική σε χαρτι,σηκωσε στους ώμους του το ρεμπέτικο και το κουβάλησε για πάνω από 40 χρονια,φροντιζοντας το όπως η μάνα το παιδί…Η προσφορά του δεν έχει μέτρο φυσικά καθώς υπήρξε εκείνος που ‘αποποινικοποίησε’ το ρεμπετικο,το έκανε ένα με τον λαό και πάνω του κατέθεσε καθετί ομορφο,λεπτο,αγιο που μπορούμε σήμερα να απολαύσουμε…
Εκατοντάδες ασματα,που δύσκολα καταλαβαίνεις πως ένας άνθρωπος τόσο αβίαστα εμπνευστηκε,συγκρινώμενες με κείνες των μεγάλων της κλασσικής μουσικής ..Σε ηλικία μόλις 30 χρόνων έχει γράψει την’Αρχοντισσα’,’Οταν συμβεί στα πέριξ’, «Μπαξέ Τσιφλίκι», «Νύχτες Μαγικές», «Αχάριστη» και θεωρείται ήδη καταξιωμένος και ολοκληρωμένος…Όλα τα τραγούδια του χαρακτηρίζονται από απίστευτα απλές μελωδίες μα άκρως μεγαλειώδεις… και αυτό ακριβώς ήταν το μεγαλείο το:.ότι ο Τσιτσανης συνδύασε την απλότητα με το θεϊκό…Όταν όμως αποφάσιζε επανεκτελεσεις η αυτοσχέδια ταξιμια,δεν υπήρχε όμοιος του και δίκαια θεωρήθηκε διάνοια…Ο μεγαλύτερος σύνθετης της χώρας δημιούργησε χείμαρρο επιτυχιων,όπως "Είμαστε αλάνια", "Πήρα τη στράτα κι έρχομαι", "Χωρίσαμε ένα δειλινό", "Τρελός τσιγγάνος", "Πέφτουν της βροχής οι στάλες", "Όμορφη Θεσσαλονίκη", "Αντιλαλούνε τα βουνά", "Κάνε λιγάκι υπομονή", "Φάμπρικες", "Πέφτεις σε λάθη", "Καβουράκια", "Κάθε βράδυ λυπημένη", "Ξημερώνει και βραδιάζει", "Της γερακίνας γιος",«Λιτανεία», «Στα Τρίκαλα στα δύο στενά», "Μες στην πολλή σκοτούρα μου", "Γεια σου, καΐκι μου «Αϊ-Νικόλα", "Μη μου ξαναφύγεις πια μάγκα μου", Θα κάνω ντου, βρε πονηρή", "Γλυκοχαράζουν τα βουνά", και άλλα και αλλα,που σίγουρα κάποια ξεχνάμε μπροστά στα αμέτρητα του μας έδωσε…
Μια Κυριακή κατά την περίοδο της κατοχης,αντικρυζει την φρίκη στο πτώμα ενός νέου που κείτονταν στο δρόμο…Συνταράσσεται για μια ζωή από το θέαμα και δημιουργεί ένα από τα μεγαλύτερα τραγούδια της Ελλαδας,μια λιτανεία στη ζωή και την άξια της,την ‘Συννεφιασμένη Κυριακη’,φτανωντας πραγματικά στην κορυφαία του στιγμη.Στο πρόσωπο του,το λαϊκό και το ρεμπέτικο βρίσκουν τον πατέρα τους.Λιγοι αμφισβητούν την άξια του,γνωριζει καθολική αναγνώριση καθώς υπήρξε ένας ολοκληρωμένος μουσικός. Συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους τραγουδιστές: Καζαντζίδη, Μπέλλου, Μπιθικώτση, Διονυσίου, Γαβαλά, Αγγελόπουλο, Γκρέυ, Πάνου, Λαμπράκη, Κοκότα,Μαρίκα Νίνου και τόσους άλλους.
Δημιουργεί δική του φυσιογνωμια,δικη του σχολή και εκτοξεύει το πάλκο στο ξακουστό ``Χάραμα`` που εμφανιζόταν για 14 χρονια.Οι στίχοι του προκαλούν ρίγος με την απλότητα τους που όμως μπορούν να κρύβουν βαθύτατα συναισθηματα,βγαλμενα απευθείας από την μεγάλη του ψυχή...΄Στα σκαλοπάτια σου εγώ σφυριζω,ανοιξε μέσα για μπω και στρώσε μου να κοιμηθώ’, παράκληση μιας απελπισμένης αγάπης που ικανοποιείται με κάτι τόσο λίγο και ευκολο..Αξεπεραστη πενιά και μια χαρακτηριστική φωνή ολοκληρώνουν το πορτραίτο ενός ευλογημένου ανθρώπου..Ο Τσιτσανης υποστήριξε το καθαρό λαϊκό τραγούδι κατά την εισβολή των φτηνών ινδικών ρυθμων,ερχωμενος σε σύγκρουση με γνωστούς συνθέτες όπως ο Καλδαρας.Αγαπησε και υπηρέτησε με πάθος το μεράκι του και έφυγε την ημέρα των γενεθλίων του,στις 18 Ιανουαρίου του 1984.
Άφησε πίσω του μεγάλο κενο,αφου πρώτα μεγαλούργησε και ήταν από τους λίγους που τιμήθηκε εν ζωη.Δημιουργησε έναν μύθο γύρω από το όνομα του,γιατι ο ίδιος ήταν ένας μυθος.Εφτασε στο ζενίθ της σύνθεσης γιατί ο ίδιος ήταν ο μεγαλύτερος μουσικοσυνθέτης του αιώνα που μας περασε.Και έτσι απλά θα μπορούμε πάντα να καυχιομαστε,πως οι Ελληνες είχαμε τον δικό μας Μότσαρτ ή Μπετόβεν ή όποιον άλλον προτιμάτε…
Κ αν κάποτε μετρηθούν τ’αστερια,τοτε θα μετρηθεί και η προσφορά του Τσιτσανη…
‘Κουράστηκα για να σε αποκτήσω αρχόντισσά μου μάγισσα τρελή σαν θαλασσοδαρμένος μες στο κύμα παρηγοριά ζητούσα ο δόλιος στη ζωή…’
το μέλος του Εικονοσκοπίου Νίκος Δημαράκης
