''Αφήσανε τις διοξίνες και πιάσανε το εξασθενές.''
Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Είναι η δεύτερη φορά που με ανεύθυνη κινδυνολογία από τον χώρο της παρατρεχάμενης αριστεροειδούς αφασίας η Ερμιονίδα αρχίζει να παρουσιάζεται σαν ο νέος Ασωπός της χώρας (Περισσότερα στους Ιχνηλάτες).
Η πρώτη ήταν με τις διοξίνες των δύο χωματερών μας που....... σκέπαζαν τάχατες κάμπους και βουνά. Παραδόξως οι κινδυνολόγοι ποτέ δεν έκαναν αναλύσεις και εξαφανίστηκαν από τους χώρους των χωματερών, όπως και εμφανίστηκαν. Τώρα μας προέκυψε η Ερμιονίδα ως νέος Ασωπός, γιατί ο Δήμος, φρόνιμα ποιών, έκανε αναλύσεις σε πολλά σημεία, έστω και με μη επιστημονικό τρόπο, και σε μία γεώτρηση εκτός λειτουργίας μετρήθηκε εξασθενές χρώμιο γύρω στα 13 -14 μg/l. Και επειδή είναι βέβαια μέσα στα όρια του ολικού χρωμίου, η αριστεροειδής αφασία αντί να επικαλεστεί τα όρια που έχει θέσει κάποια σοσιαλιστική χώρα όπως η Βόρεια Κορέα, η Κούβα και η πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση, επικαλείται το χαμηλότερο όριο του κόσμου της καπιταλιστικότητης Καλιφόρνιας! Και εκεί που ο Δήμος φρόντισε για την υγεία των κατοίκων, τώρα θα τρέχει να αποδείξει ότι η Ερμιονίδα δεν είναι Ασωπός!!
Ξαναγράφω:
1. Ο Δήμος πρέπει να επαναλάβει τις δειγματοληψίες με επιστημονικό τρόπο και να προσθέσει και δειγματοληψίες από τα παράλια ύδατα. Τα έγραψα σε προηγούμενο άρθρο. Μόνο να προσθέσω ότι τα μπουκάλια που θα πάρει δείγμα νερού να είναι γεμάτα πάνω πάνω, γιατί αν είναι μέχρι τη μέση ο αέρας μπορεί να οξειδώσει το τρισθενές χρώμιο σε εξασθενές. Άρα η επιστημονική δειγματοληψία και η γρήγορη σωστή μεταφορά των δειγμάτων παίζουν σπουδαίο ρόλο.
2. Η ανάλυση των παράλιων υδάτων είναι αναγκαία, γιατί εκεί που κυρίως ανιχνεύτηκε ολικό και εξασθενές χρώμιο είναι σε γεωτρήσεις όπου εισέρχεται στο γλυκό νερό θαλάσσης.
3. Να το κάνει αυτό και μια τρίτη φορά, και μετά μπορεί να βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του εκ των αναλύσεων.
4. Αν το συμπέρασμα είναι ότι φταιει η θάλασσα κυρίως, οι αρμόδιοι ας πάρουν μέτρα, αν αξίζει τον κόπο. Αν κυρίως φταίει η ανθρώπινη δραστηριότητα, ας εντοπίσουν τις πηγές. Αυτό κάνουν όλα τα ευνομούμενα κράτη.
Όσο για το ότι ο Δήμαρχος που είναι γιατρός είπε ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας, ορθά έπραξε. Με τα τρόφιμα περνά στο στομάχι μας γύρω στο 95% του χρωμίου και το υπόλοιπο 5% περνάει με το νερό που πίνουμε.
Στις περισσότερες χώρες το όριο του ολικού χρωμίου είναι 50 μg/l (50 ppb) ή 100 μg/l (100 ppb). Στις ΗΠΑ είναι 100 στη χώρα μας 50. Όρια εξασθενούς δεν υπάρχουν, αλλά είναι αυτονόητο ότι αν το νερό έχει εξασθενές όσο το όριο του ολικού χρωμίου, πάρα πάνω δεν επιτρέπετε να έχει. Άρα το ανώτατο που επιτρέπεται στη χώρα μας είναι: 0 τρισθενές + 50 εξασθενές = 50 ολικό. Αν το τρισθενές είναι 1 και το εξασθενές 50, τότε περάσαμε το ολικό. Έχουμε επομένως ανώτατο όριο για το εξασθενές τα 50 μg/l και επειδή πάντα υπάρχει και τρισθενές, και επειδή το άθροισμά τους δεν πρέπει να υπερβαίνει το 50, εξυπακούεται ότι το πραγματικό όριο του εξασθενούς είναι αρκετά πιο κάτω από το 50. Απλή μαγειρική να ξέρεις, τόπιασες.
Όμως το όριο αυτό είναι για το πόσιμο νερό = το νερό που με νόμο και υπεύθυνα με δίκτυο ή με μπουκάλια έρχεται στην κατανάλωση ως πόσιμο. Άρα αν σε κάποιο κάμπο το νερό το υπόγειο, ή το νερό του ποταμού, της λίμνης κ.λ.π. έχει ολικό χρώμιο πάνω από το όριο ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ από το νόμο να δωθεί στην κατανάλωση ως πόσιμο. Και όποιος το πίνει από το πηγάδι ή τη γεώτρησή του, το πίνει με δική του ευθύνη. Να ξέρουμε ότι από τα πηγάδια στα περιβόλια μας πίναμε νερό με δική μας ευθύνη. Αν υπήρχε νόμος που έλεγε ότι το νερό τάδε δεν είναι πόσιμο, αλλά μόνον για πλύσιμο σωμάτων και ρούχων, τότε τα όρια ολικού χρωμίου θα ήταν πολύ μεγαλύτερα, και ακόμη μεγαλύτερα αν το νερό με νόμο πήγαινε μόνο για πότισμα.
Η ιατρική επιστήμη όμως έχει δεδομένα που την ωθούν να κατεβάσει το όριο του ολικού χρωμίου, επαναλαμβάνω για το πόσιμο νερό, και να θεσπίσει ξεχωριστό όριο για το εξασθενές χρώμιο.
Η καπιταλιστικότατη Καλλιφόρνια η οποία παγκοσμίως είναι πρωτοπορία σε περιβαλλοντικά θέματα και έχει την αριστεροειδή αφασία του Ερμιονιδιστάν θαυμάστριά της, σκέπτεται να θέσει πολύ χαμηλό όριο για το εξασθενές χρώμιο, επαναλαμβάνω στο πόσιμο νερό, αυτό δηλαδή που ο νόμος χαρακτηρίζει ως πόσιμο. Και το όριο αυτό να είναι 0.02 μg/l. Άγνωστο αν μικρύνει και το όριο των 100 μg/l που έχουν όλες οι ΗΠΑ για το ολικό χρώμιο.
Αυτό δεν σημαίνει ότι υποχρεωτικά τα υπόγεια νερά τα ποτάμια και λίμνες της Καλιφόρνιας πρέπει να έχουν εξασθενές χλώριο κάτω από 0.02 μg/l. Σημαίνει ότι το νερό που φτάνει στον καταναλωτή ως πόσιμο σύμφωνα με τον νόμο, μεταξύ των άλλων, πρέπει να έχει εξασθενές χρώμιο κάτω από 0.02 μg/l.
Δεν γνωρίζουμε το βαθύ σκεπτικό της λήψης αυτού του μέτρου. Μπορεί να επιβάλει τεχνικά μέσα επεξεργασίας του πόσιμου νερού, ώστε να έχει εξασθενές κάτω από το όριο αυτό. Μπορεί να ασκεί πίεση στις εταιρίες που παίρνουν νερό κατευθείαν από ποτάμια και λίμνες, όπως η Αθήνα, να σταματήσουν να παίρνουν αν το νερό είναι πάνω από αυτό το όριο. Με τη σειρά τους αυτές θα στραφούν νομικά κατά των βιομηχανιών, των πόλεων και των οικισμών, των καλλιεργητών, ώστε να τεθούν νέα αυστηρά όρια στα επεξεργασμένα βιομηχανικά νερά που απορρίπτονται στη γη και τα ποτάμια και μολύνουν το νερό. Και επειδή το νέο όριο είναι πάρα πολύ κοντά στο απόλυτα φυσικό νερό, στην πράξη θα υποχρεωθούν όλοι να μην απορρίπτουν νερά, αλλά να βάλλουν κλειστά συστήματα επαναχρησιμοποίησης.
Και στην Ερμιονίδα φαίνεται από τις αναλύσεις ότι ορεινές γεωτρήσεις σε χώρους με ελάχιστη ανθρώπινη δραστηριότητα έχουν κάτω από 0.01 μg/l. Αν λοιπόν βάλουμε ένα τέτοιο χαμηλό όριο, τότε όλα τα καμπίσια νερά μας δεν θα είναι πόσιμα εκτός και αν με τεχνικά μέσα ρίξουμε το εξασθενές χαμηλά, ή ελέγξουμε αυστηρότατα τα πάντα γύρω μας, δηλαδή γίνουμε Καλιφόρνια, γίνουμε καπιταλιστές.
Αλλά για τι μιλάμε τώρα; Εδώ και χρόνια το νερό στις βρύσες τις Ερμιονίδας λόγω χλωριόντων δεν είναι πόσιμο, δηλαδή ο νόμος απαγορεύει να δοθεί προς κατανάλωση για πόσιμο, και όλοι μας καμαρώνουμε!
Είμαστε σε πάρα, μα πάρα πολλά θέματα, πολύ πίσω.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
