''ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΗΣΙΩΝ ΤΗΣ''
Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Ας δούμε τα ‘βασικά ρεύματα’ πελατών Ερμιονίδας. Και πελάτης φυσικά είναι αυτός που θα αφήσει χρήμα για να πάρει προϊόντα και υπηρεσίες.1). Πελάτες προϊόντων και υπηρεσιών Ερμιονίδας και νησιών της που έρχονται από την στεριά.
1.α. Ένα ρεύμα πελατών έρχεται με τα αυτοκίνητά του από.........
....... την πρωτεύουσα, γιατί έχει εξοχικό στην περιοχή. Το ρεύμα αυτό θα αυξάνει χρόνο με το χρόνο, άρα όλο και μεγαλύτερη πελατεία εκ του ασφαλούς. Μεγάλη υπόθεση αυτό. Επιθυμούν να ψωνίζουν τα βασικά από Τραχειά και Κολιάκι τόσο όταν έρχονται όσο και όταν επιστρέφουν. Οι περισσότεροι επιθυμούν να παίρνουν λάδι για τις ετήσιες ανάγκες τους από παραγωγούς Ερμιονίδας. Θα έπαιρναν και άλλα, αν εύρισκαν. Είναι μεγάλη υπόθεση το αυτοκίνητο, γιατί κουβαλάει ένα σωρό πράγματα στο σπίτι.
Στην Ερμιονίδα δεν έχουμε μαγαζιά στους δρόμους που ακολουθεί αυτό το ρεύμα, ούτε παράγουμε προϊόντα αντίστοιχα της Τραχειάς και του Κολιακιού. Έχει ποτέ γίνει από φορέα ιδιωτικό ή δημόσιο έρευνα αγοράς για να διαπιστώσει τις προτιμήσεις, τις επιθυμίες, τις ανάγκες, την ικανοποίηση, τα παράπονα, τις πραγματικές αγορές που κάνουν, πόσες φορές έρχονται το χρόνο στο εξοχικό τους, ποια περίοδο προτιμούν κ.λ.π.; Μη μου πείτε ότι έχει γίνει ποτέ τέτοια έρευνα και μείνουμε .....στήλη άλατος!
Αυτό το ρεύμα απαιτεί δύο (ιδιωτικές ή δημόσιες, αδιάφορο, αρκεί να δουλεύουν με ιδιωτικά κριτήρια) επενδύσεις. Μία έκταση οργανωμένου και ασφαλούς παρκαρίσματος για 1000 αυτοκίνητα στην Κόστα που θα εξυπηρετούν τα εξοχικά (αλλά και ξενοδοχεία, νοικιαζόμενα, επισκέπτες) των Σπετσών. Χρειάζονται περίπου 30 στρέμματα. Είναι ΖΩΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ για τις Σπέτσες που προσφέρουν μόνον υπηρεσίες, αλλά και ΖΩΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ για την Ερμιονίδα που μπορεί να τους προσφέρει προϊόντα.
Μια αντίστοιχη έκταση στο Μετόχι για ίδια εξυπηρέτηση της Ύδρας. Έχει αρχίσει η σύνδεση και προβλέπεται να έχει μέλλον. Η μετάβαση με τα ιπτάμενα είναι πολύ ακριβή και δεν έχει μέλλον. Η Ύδρα μέσω του Μετοχιού μπορεί να τραβήξει μεγάλο ρεύμα μαθητικών ημερήσιων εκδρομών ή να περιληφθεί ως σταθμός πολυήμερων εκδρομών με πούλμαν. Βλέπουμε εδώ την οικονομία win – win, όπου η διευκόλυνση της ανάπτυξης της Ύδρας και των Σπετσών, γίνεται κέρδος για τους νησιώτες μας αλλά και για την Ερμιονίδα. Και εδώ έρευνα αγοράς;
1.β. Ένα ρεύμα πελατών σαν το προηγούμενο κατευθύνεται οδικώς προς τα ξενοδοχεία και τα κάθε είδους καταλύματα της Ερμιονίδας, ή κάνει με αυτοκίνητο ή πούλμαν ημερήσια εκδρομή στην Ερμιονίδα. Του χρόνου πολλοί από αυτούς δεν θα ξανάρθουν. Οι αγορές τους στην Ερμιονίδα δεν είναι μόνον είδη πρώτης ανάγκης, αλλά και αναμνηστικά για δώρα, για το σπίτι κ.λ.π. Δεν είναι δεμένοι με την περιοχή μας λόγω ιδιοκτησίας τουτέστιν εξοχικού. Άρα πρέπει να κάνουμε το παν για να τους κάνουμε όσο γίνεται μονιμότερους πελάτες – επισκέπτες. Και εδώ έρευνα αγοράς;
2.α. Ένα ρεύμα πελατών που έρχεται με τα πλοία της γραμμής. Όπου και να βγουν, αν επιθυμούν να κάνουν αγορές προϊόντων θα τις κάνουν στους οικισμούς, αφού δεν έχουν αυτοκίνητο. Άρα εκεί πρέπει να πάνε και τα προϊόντα της περιοχής. Βαριά πράγματα δεν μπορούν να πάρουν μαζί τους, όπως τενεκέδες λάδι. Ένα σωστό μαρκετινγκ μπορεί να τους πείσει ότι αυτά που θα παραγγείλουν αύριο θα τα λάβουν στο σπίτι τους. Και εδώ έρευνα αγοράς;
2.β. Ένα ρεύμα πελατών ημερήσιων κρουαζιερών ή περαστικών πολυήμερων κρουαζιερών. Άλλες επιθυμίες και ανάγκες. Και εδώ έρευνα αγοράς;
2.γ. Ένα ρεύμα πελατών που έρχονται με κότερα και ιστιοπλοϊκά. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε την σπουδαιότητα αυτού του ρεύματος, γιατί ο Αργοσαρωνικός είναι θάλασσα – λίμνη, ιδανικός για ιστιοφόρο και κότερο. Λίγα από αυτά πάνε Κυκλάδες, λόγω αποστάσεων αλλά κυρίων λόγω άγριας και επικίνδυνης θάλασσας.
Οι πελάτες αυτοί είναι κλεισμένοι στα λίγα τετραγωνικά του σκάφους και όσο να το επιθυμούν και να το απολαμβάνουν ταξιδεύοντας, όταν φτάσουν στον προορισμό τους θέλουν να βγουν, να δουν πράματα, να καθίσουν, να ψωνίσουν κ.λ.π.
Είναι υψηλού εισοδήματος, θέλουν να φύγουν με αναμνήσεις καλές και ευχάριστες και να ψωνίσουν ενθύμια. Θεωρούνται οι πλέον επιθυμητοί πελάτες. Αυτό το ρεύμα απαιτεί επενδύσεις στα λιμάνια και όχι τόσο στη στεριά. Οργανωμένες μαρίνες σε Ύδρα, Ερμιόνη, Σπέτσες, Πορτοχέλι, είναι ζωτικής σημασίας, όπως και οργανωμένη αγορά προϊόντων και υπηρεσιών στα λιμάνια. Και εδώ έρευνα αγοράς;
3). Πελάτες που οργανωμένα καταλήγουν στις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες του τόπου μας.
Άλλες οι ανάγκες τους. Και κακά τα ψέματα, δεν μπορούν να μείνουν κλεισμένοι σε ξενοδοχεία 15 μέρες και να κάνουν μπάνια και ηλιοθεραπεία, όλα μέσα στην τιμή. Θέλουν να δουν Ναύπλιο, τουλάχιστον Ύδρα ή Σπέτσες, σίγουρα Φράχθι αν ήταν επισκέψιμο, κάστρο Θερμησίας αν είχε συντηρηθεί και επισκευαστεί, Μοναστήρι Αγίων Αναργύρων ή Μονή Αυγού, Καταφύκι, θέλουν θέατρο Επιδαύρου, Ολυμπία. Και εδώ έρευνα αγοράς;
Ποιος άλλος τόπος έχει αυτό το πλεονέκτημα να του έρχονται οι πελάτες δια ξηράς και δια θαλάσσης; Συνήθως ψάχνουνε για πελάτες και σε εμάς έρχονται ακόμα και ... αν δεν θέλουμε!
Υπό την απαραίτητη προϋπόθεση: Να συνεχίσουν τα μέρη μας να είναι ελκυστικά και επιθυμητά από τους πελάτες μας, κάθε χρόνο όλο και πολύ.
Και τι θα πουλάμε στους πελάτες; Κοκοροβένια;
Αυτό είναι το μέγιστο πρόβλημα του τόπου. Πουλάμε τη γη μας και όχι προϊόντα και υπηρεσίες του τόπου μας. Βλέπουμε αυτά τα ρεύματα πελατών ως δυνητικούς πελάτες – αγοραστές των κτημάτων και των σπιτιών μας και όχι σαν την καλύτερη πελατεία των προϊόντων και των υπηρεσιών μας. Δεν μπορούμε να τους δούμε σαν ποδηλάτες, ορειβάτες, λάτρεις του βυθού και της αρχαιολογίας και ιστορίας, φυσιολάτρες, περιπατητές, ιστιοπλόους, λάτρεις του καλού φαγητού, του κρασιού και τόσα άλλα. Τους βλέπουμε στεγνούς, σαν τουριστικά ζώα που η μόνη ανάγκη και επιθυμία τους είναι να κάτσουν να φάνε στα κέντρα μας μέσα στα αυτοκίνητα, τον θόρυβο και την αδιακρισία.
Η Τραχειά και το Κολιάκι βλέπουν σωστά, είναι μέσα στην πραγματική αγορά, εμείς είμαστε στα σύννεφα. Αυτοί είναι παραγωγοί και έμποροι, ενώ πριν λίγες δεκαετίες ήταν περιθωριακοί κτηνοτρόφοι. Εμείς που είμαστε σφουγγαράδες, ναυτικοί, έμποροι, αγρότες, ψαράδες, κοσμοπολίτες, έχουμε χάσει τελείως την επαφή με την πραγματική παραγωγή, το εμπόριο και την αγορά, και φυσικά την επαφή με τον πελάτη.
Μήπως συνέβαλε η τοπική αυτοδιοίκηση στη δημιουργία της αγοράς στην Τραχειά και στο Κολιάκι;
Έρρωσθε,
Βασίλειος Γκάτσος
***** Περίμενα ότι το Κρανιδιώτικο κρασί του Γιάννη του Κοντοβράκη (παίζαμε πάντα αντίπαλοι μπάλα, αυτός Κρανίδι, δεν θυμάμαι, ΠΑ.Ο.Κ. ή Α.Ε.Κ., και γω ΕΡΜΗΣ) όχι απλά θα το εύρισκα εύκολα, άλλα όπου καθόμαστε θα μας το πρότειναν, έστω και αν παραγγέλναμε μπύρα. Δηλαδή, αν καθόμαστε να παραγγείλουμε μπύρα ή κάποιο κρασί, κάποιος θα μας έλεγε: «θέλετε ένα ποτήρι κρασί του Γιάννη με ένα καλό μεζέ να δοκιμάσετε; Αξίζει τον κόπο». Έτσι για να μας φέρουν σε επαφή με ένα τοπικό προϊόν. Ρώτησα σε μικρό μπακάλικο αν έχει και μου είπε ότι το έχει ακούσει, αλλά «ξέρετε είναι και λίγο ακριβό» λες και ρώτησα πόσο κάνει, αφού δεν το είχε.
Θέλω να πω ότι δεν αρκεί η προσπάθεια ενός ρέκτη συμπατριώτη να βγάλει ένα καλό ντόπιο (και πολύ σπάνιας ποικιλίας) κρασί. Αν πιστεύουμε στον τόπο μας, έπρεπε αυτό το κρασί να το προτάσσουμε στον πελάτη με τα καλύτερα λόγια, εκεί που είναι το στέκι πώλησης και κατανάλωσής του. Έτσι στήνονται οι τοπικές αγορές ντόπιων προϊόντων, με αλληλοστήριξη των καλών προϊόντων μας και προώθηση από όλους μας.
Το παράδοξο είναι το εξής. Επειδή θυμάμαι τα σπάνια ροκανάρια, το μοναδικό άρωμά τους και την γεύση τους, μιλάω πάντα και προς όλους, για ένα πολύ ωραίο κρασί που βγάζει ο Κοντοβράκης στο Κρανίδι από την σπάνια ντόπια παμπάλαια ποικιλία σταφυλιών, που δεν ξέρω και γω πώς κατάφερε να αναστήσει. Πολύ ωραίο κρασί και άμα το βρείτε, ή πάτε κατά Ερμιονίδα να το αναζητήσετε. Εγώ φυσικά δεν το έχω ακόμη δοκιμάσει! Βλέπετε λοιπόν πώς λειτουργεί ο μύθος, η μνήμη, η νοσταλγία για τοπικά εξαιρετικά προϊόντα. Αυτό το έχουμε για κρασιά, λάδι, ελιές, ρόδια, μανταρίνια, ψάρια και άλλα. Έχουμε τον μύθο τους. Ας τα κάνουμε εξαίρετα προϊόντα για όλη αυτή την πελατεία που ανέφερα. Τι περιμένουμε; Να φτιάξουμε βιομηχανίες και ηλεκτρονικά;
