''ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010''
γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Αύγουστε καλέ μου μήνα, νάσουν δυο φορές το χρόνο.
Από Αύγουστο χειμώνα....
Οπότε καλό χειμώνα νάχουμε.
Λίγες Αυγουστιάτικες εντυπώσεις:
Λειτουργεί η γραμμή με ταχύπλοα Μετόχι – Ύδρα με εισιτήριο 6 Ε. Δυστυχώς το μεγάλο ταχύπλοο είχε φέτος πρόβλημα και γινόταν η σύνδεση με μικρά ταχύπλοα χωρίς κανένα πρόβλημα. Πολλοί Υδραίοι έρχονται πλέον με τα αυτοκίνητά τους και τα αφήνουν στο Μετόχι.
Αξίζει να πας Μετόχι......
....... το απογευματάκι, σε 10 λεπτά είσαι Ύδρα, να παρακολουθήσεις τις θαυμάσιες εκδηλώσεις, να βολτάρεις, να φας, να γυρίσεις την αγορά, να επισκεφθείς ναούς και αρχοντικά και κατά τα μεσάνυχτα να επιστρέψεις. Ζεις μέσα σε ένα θαύμα.
Αυτή η σύνδεση έχει μέλλον προς όφελος όχι μόνον της Ύδρας.
ΒΟΛΤΑΡΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΥΔΡΑ
Τα μεταφορικά ζα αποσύρονται από το λιμάνι απόγευμα και βράδυ. Αυτό ελευθέρωσε αρκετά μαγευτικά στενάκια όπου πλέον απλώνονται τραπεζοκαθίσματα μέσα στον οικισμό και όχι μόνον γύρο από το λιμάνι. Η εμπορική πιάτσα της Ύδρας απέκτησε βάθος και είναι πανέμορφα. Κουβούκλια στο λιμάνι δεν υπάρχουν. Μόνο τέντες συρόμενες σε χοντρά σύρματα και μόνο όσο έχει ήλιο. Μετά τραβιόνται και είναι σαν να μην υπάρχουν.
Φοβερή καθαριότητα. Παραλία, πεζοδρόμια, δρόμοι, βράχια, όχι απλώς καθαρά και πλυμένα, αλλά πεντακάθαρα και αστραφτερά.
Είπαμε: δεν μπορεί, εκεί προς την Λαγουδέρα που βάζανε για να μη φαίνονται, τους κάδους των σκουπιδιών και γινόταν σχετικός χαμός, δεν μπορεί κάτι θα υπάρχει από βρώμα και σκουπίδια. Απολύτως τίποτα! Πεντακάθαρα. Τι Γερμανία και τέτοια. Μιλάμε για πεντακάθαρη Ύδρα, να καμαρώνεις ....σαν Γερμανός! Και το παλαιό λιμανάκι ελευθερώθηκε από τις φορτοεκφορτώσεις. Είναι τόσο όμορφα και πολιτισμένα που θέλεις να μιλάς ψιθυριστά, να κινείσαι με σεβασμό προς όλους και προς όλα.
ΜΟΥΣΕΙΟ ΥΔΡΑΣ
Όπως πάντα μοναδικό με ζεστούς ανθρώπους.
Κάποιοι λοιπόν στην Ύδρα έχουν μυαλό, κάποιοι έβαλαν μυαλό. Υπάρχουν και προβλήματα. Επειδή είναι ακριβά τα σπίτια οι νέοι δεν βρίσκουν εύκολα σπίτι (τα αγοράζουν οι ξένοι), οι μεταφορές είναι ακριβές, το κτίσιμο, κ.λ.π. Ακούγονται φωνές που θέλουν επέκταση οικισμού κ.λ.π. Όμως μία είναι η Ύδρα και σε ολόκληρο το νησί ούτε μία πέτρα δεν πρέπει να μετακινηθεί, γιατί κάτι θα χαθεί για πάντα. Υπάρχει φρόνησις στο νησί, αλλά και η πολιτεία τέτοια θαύματα πρέπει να τα συντηρεί.
Δεν υπάρχει φορολογούμενος Έλληνας που να μη δεχόταν μέρος του φόρου του να πηγαίνει ως επιδότηση στους ντόπιους και όλες οι εργασίες συντήρησης να γίνονται με πολύ μεγάλη επιδότηση. Υπενθυμίζεται ότι στην Κύπρο η συντήρηση και αποκατάσταση σε διατηρητέα κτήρια επιδοτείται γενναία. Κάνεις τη μελέτη και το κράτος σου δίνει δωρεάν το 75%!
Εξυπακούεται ότι δήμοι σαν την ΥΔΡΑ πρέπει να παίρνουν πολλαπλάσιες δωρεάν επιχορηγήσεις από το δημόσιο ταμείο αλλά και το ευρωπαϊκό. Η συντήρηση τέτοιων θαυμάτων είναι υπόθεση όλων των Ελλήνων και όλων των Ευρωπαίων.
ΠΟΡΟΣ
Στενέψανε τον παραλιακό δρόμο και φαρδύνανε το παραλιακό πεζοδρόμιο. Κινείσαι τώρα πολύ πιο άνετα. Απαγορεύεται η κυκλοφορία αυτοκινήτων αλλά επιτρέπονται τα μηχανάκια. Η πρώτη καλή εντύπωση χάνεται μόλις καθίσεις. Περνάνε συνέχεια μηχανάκια, απέναντι σου στέκουν τριπλοσειρές παρκαρισμένα και με το πέρασμα της ώρας αισθάνεσαι ότι τρως κάπου στην Αθήνα. Καλή η αλλαγή αλλά το αποτέλεσμα δεν είναι καλό. Έχουν σχέδιο να επεκτείνουν και το λιμάνι τους, αλλά αν αυτό οδηγήσει σε τσιμεντοπαραλία τύπου Ερμιόνης και Πορτοχελιού, πάει ο Πόρος, που εξακολουθεί ως οικισμός να είναι πανέμορφος αλλά οι κοντινές του εξοχές, αυτές που βλέπουμε στα κινηματογραφικά έργα, γέμισαν σπίτια. Και πώς να το κάνουμε, Πόρος χωρίς τις εξοχές του, δεν γίνεται.
ΔΟΡΟΥΦΙ
Δεν χρειάζεται να πούμε ότι είναι οι ωραιότερες παραλίες της Ερμιονίδας. Ο δρόμος βέβαια στενός και άθλιος. Παλιά έριχνες το αυτοκίνητο σε ένα παραθαλάσσιο ελαιώνα. Τώρα ατέλειωτοι φράχτες. Τα αυτοκίνητα τα ρίχνουν στην άκρη του δρόμου και φράζουν την κυκλοφορία. Βίλες κτίζονται πάνω στο κύμα αποκλείοντας όχι μόνο την πρόσβαση στην ακτή για μπάνιο αλλά κάνουν και παράνομα έργα στην ακτή για να πιάνουν τα σκάφη τους. Συμβαίνει σε δύο – τρεις αμμουδερές παραλίες να υπάρχουν λίγοι ελαιώνες που δεν έχουν βάλει φράκτες προς το δρόμο και έτσι παρκάρουν μέσα τους αυτοκίνητα. Αυτό συμβαίνει και στην τελευταία παραλία, την πιο ωραία, μπροστά από τη βίλα του Βαρδινογιάννη. Εκεί ένας ελαιώνας έχει μετατραπεί σε εκτεταμένο πάρκιν. Όταν όμως οι ιδιοκτήτες του βάλλουν σύρματα και τον φράξουν από την μεριά του δρόμου τι θα γίνει;
Με μαθηματική ακρίβεια σε λίγα χρόνια το μπάνιο στο Δορούφι θα είναι σκέτη κόλαση όχι μόνον για τους ντόπιους αλλά και για τα εξοχικά που απέχουν από τη θάλασσα, ώστε να πρέπει να πάνε για μπάνιο με το αυτοκίνητο.
Στην Ερμιονίδα σιγά σιγά νοιώθεις περίκλειστος από συρματοπλέγματα. Είσαι ελεύθερος κατά τους νόμους να πας σε οποιαδήποτε παραλία αλλά δεν μπορείς γιατί σε εμποδίζουν ή στο απαγορεύουν με τον τρόπο τους. Ακόμη και σε ελεύθερες παραλίες, όπως είναι η Κουβέρτα Ερμιόνης, διαπιστώνεις χρόνο με το χρόνο, ότι μετατρέπονται σε δέστρες ταχυπλόων και σε λίγο θα κάνουμε μπάνιο ανάμεσα στα φουσκωτά και σε ταχύπλοα.
Είσαι ελεύθερος, όμως έχεις χάσει στην Ερμιονίδα την αίσθηση της Ελευθερίας. Στην Υδρα και στον Δοκό είσαι πραγματικά ελεύθερος.
Έρρωσθε,
Βασίλειος Γκάτσος
