γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Αρχές του αιώνα το Κρανίδι και η Ερμιόνη με πολύ περισσότερο κόσμο έβγαζαν Δημάρχους οι οποίοι αφιέρωναν αρκετό χρόνο για τις κοινές υποθέσεις, οι οποίες δεν ήσαν και λίγες (ζωοκλοπές, κλοπές αγροτικής παραγωγής, δρόμοι, υπόνομοι, λιμενικά έργα, δημόσια πηγάδια, εθελοντική εργασία, τελωνεία, φόροι, δεκάτη, παράνομη αλιεία κ.λ.π.). Οι Δήμαρχοι ήσαν............ χωρίς μισθό και μάλιστα υπερήφανοι για το έργο τους. Το ίδιο και οι Κοινοτάρχες αργότερα. Και ας μη νομίζουμε ότι τα εκλογικά ....ήθη και έθιμα ήταν πιο πολιτισμένα από σήμερα. Οι μαγκουριές, οι επιθέσεις, οι βουλευτικές επεμβάσεις αδιάκοπες. Αλλά και τα ρουσφέτια που ενέπλεκαν Δημάρχους και κομματάρχες στην ημερησία διάταξη.
Γιατί στον Καλλικράτη πρέπει ο Δήμαρχος να αφήνει τη δουλειά του και να παίρνει μισθό Δημάρχου, όπως και οι Αντιδήμαρχοι; Αυτό ίσως να πρέπει να γίνει σε μεγάλους Δήμους. Στην Ερμιονίδα με τους 12000 (που αμφιβάλλω αν είναι τόσοι) μόνιμους κατοίκους (300 μέτριες πολυκατοικίες στην Αθήνα έχουν τόσο πληθυσμό, δηλαδή ένα οικοδομικό τετράγωνο 400 Χ 400 μέτρα) τόσο βαριά πέφτει η δουλειά, ώστε να αφήνει το επάγγελμά του ο Δήμαρχος;
Δηλαδή ο Επιχειρηματίας, ο Πολιτικός Μηχανικός, ο Δικηγόρος, ο Μεσίτης, ο Εστιάτορας, ο Ψαράς, ο Ιδιωτικός Υπάλληλος κ.λ.π. που έγινε Δήμαρχος θα αφήσει τη δουλειά του για 4-5 χρόνια; Αστείο πράγμα και δεν πρόκειται να γίνει στην πράξη, ή θα αποτρέψει ικανούς ανθρώπους από το να βάζουν υποψηφιότητα. Μόνο η τάξη των Δημοσίων Υπαλλήλων θα βάζει υποψηφιότητα, γιατί θα έχει βέβαιη την επιστροφή της στη θέση της. Και φυσικά οι άεργοι.
Να λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι στον Καλλικράτη θα υπάρχει ολόκληρο επιτελείο εργαζομένων (εκεί θα χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα) με ένας «διοικητή - πλοίαρχο» δημόσιο υπάλληλο ο οποίος θα κάνει τον μάνατζερ για όλες τις λειτουργίες του Δήμου και μάλιστα με κριτήρια ιδιωτικής επιχείρησης, ως προς την οργάνωση φυσικά. Άρα Δήμαρχος, Αντιδήμαρχοι και Σύμβουλοι θα είναι επιτελικοί, κάτι σαν τον κυβερνήτη του πλοίου. Εφόσον η φιλοδοξία τους είναι να προσφέρουν στα κοινά, να το κάνουν χωρίς κανένα μισθό παρά μόνο με έξοδα παράστασης και αυτά προκαθορισμένα και με δικαιολογητικά. Δηλαδή πάει κάπου ο Δήμαρχος για υπηρεσιακούς λόγους; Να φέρει αποδείξεις των εξόδων του στο Ταμείο, αν δεν έχει την υπερηφάνεια να τα βάλει από τη τσέπη του.
Κατά την γνώμη μου πρέπει όλοι όσοι είναι υποψήφιοι να υπογράφουν ένα χαρτί επίσημο και δεσμευτικό (συμβολαιογραφική πράξη) ότι οποιαδήποτε έμμισθη θέση καταλάβουν μετά τις εκλογές, δωρίζουν τον μισθό τους στον Δήμο για να κάνει συγκεκριμένο έργο, το οποίο και θα ορίζουν. Θα παίρνουν μόνον τα έξοδα παραστάσεως, όπου αυτά προβλέπονται και τυχόντα άλλα έξοδα βάσει αποδείξεων.
Έτσι πιστεύω ότι η φιλοδοξία να προσφέρουν έργο, ταυτίζεται με την αφιλοκέρδειά τους και την υψηλή ευθύνη που αισθάνονται για το καλό του τόπου μας.
Όποιος θέλει βέβαια να παίρνει το μισθό του θα πρέπει να το προδηλώσει, δηλαδή μόλις δηλώνει και την υποψηφιότητά του. Δηλαδή να πει ότι θεωρεί τον εαυτό του πολύ ικανό για έμμισθη θέση Δημάρχου, Αντιδημάρχου, Συμβούλου και δεν θα προσφέρει τις υπηρεσίες του στα κοινά αφιλοκερδώς, αλλά αναλόγως με το μισθό που θα πάρει. Δεν θα είχα καμιά αντίρρηση να ψηφίσω τον δεύτερο αλλά και καμία να επιλέξω τον πρώτο, αν κρίνω ότι είναι άξιοι και ικανοί.
Πάντως μια μικρή κοινωνία που θέλει να πάει μπροστά, αναδεικνύει πάντα μια πρωτοπόρο ενθουσιώδη ομάδα που θέλει να ηγηθεί αφιλοκερδώς, να μην πω ομάδα που θα βάλει και από την τσέπη της για το κοινό καλό.
Έρρωσθε,
Βασίλειος Γκάτσος
