γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Σου ξαναζητάω να κατεβάσεις βιβλία και άρθρα μου από το μπλογκ σου. Είσαι ιδιοκτήτης και δεν θέλω να έχεις κράχτη βιβλία μου και άρθρα μου. Δεν σε απειλώ, ούτε με δικαστήρια, ούτε με τίποτα, όπως πονηρά και στρεβλά αφήνεις να εννοηθεί.
Σου ξαναζητάω.
Κρίσεις, διαπιστώσεις, αφορισμούς, συγκεντρώσεις με τη ντουντούκα, παρουσία σου στο κίνημα(;), φωτογραφήσεις κάθε φωτιάς και διοξίνης και κάθε φάτσας και μούρης ενεργοποιημένου πολίτη με πολλαπλότητα δε τη δική σου, κάθε υγρότοπου και κεδροδάσους που κινδυνεύει, προτάσεις να σταματήσει η ελεύθερη βοσκή, αγιοποίηση της Παϊδούση ως εκφράστριας της δικτατορίας του Χόντζα στην Αλβανία (σε αυτό θα επανέλθουμε), κρίσεις σου για το κτίσιμο των πρυτάνεων με τούβλα και λάσπη στα γραφεία τους, για τους βανδαλισμούς στην Αθήνα, για τη Κατοχή και τον Εμφύλιο, κάνε και γράψε όσα θέλεις, σε δημοκρατική χώρα ζεις, τα λάθη δεν οδηγούν στα γκούλαγκ.
Άλλωστε έχεις αξιολογηθεί ως ο πλέον ικανός και κατάλληλος μελλοντικός κομισάριος ιστορικού αρχείου Κρανιδίου και Ερμιονίδος από υποψήφιο για την νέα δημαρχεία Ερμιονίδας. Ως τέτοιος, πιστεύω να μας βάλεις στις βιβλιοθήκες τα βιβλία που......
.......... πρέπει να διαβάζουμε. Για την δική σου προτείνω το «Μάζα και Εξουσία», του Κανέτι. Ίσως εκεί κατανοήσεις τι εστί εξουσιαστής.
.......... πρέπει να διαβάζουμε. Για την δική σου προτείνω το «Μάζα και Εξουσία», του Κανέτι. Ίσως εκεί κατανοήσεις τι εστί εξουσιαστής.
Το δεν σε είδα (δηλαδή πιστεύεις ότι υπάρχει άγνωστό σου άτομο που θα ερχόταν να σε δει ή να λάβει μέρος στις εκδηλώσεις σου από την Αθήνα; Για να του δώσεις αποδεικτικό συμμετοχής στο κίνημά σου;), που είσαι, με ποιους ήσουνα, πότε κατεβαίνεις στο χωριό σου, και ορισμένα άλλα σου ερωτήματα, μου έφεραν στο νου τη χούντα και τις ερωτήσεις που κάνανε στα αστυνομικά τμήματα και στο Α2 του στρατού (και σε μένα). Να είσαι καλά, μας έδωσες ένα μικρό δείγμα του τι θα επακολουθήσει όταν πετύχει η οικολογική (;) τάχατες επανάστασή σου.
Φυσικά είσαι ακόμη στην φαντασίωση και στο κάλεσμα, αλλά να ξέρεις δεν τσιμπάνε τα ψάρια στην Ερμιονίδα. Κάνε έναν συνδυασμό με τους ομοίους σου συνοδοιπόρους για τις Δημοτικές και θα το διαπιστώσεις άμεσα.
Θεωρείς κατακριτέο να σου ζητάει κάποιος να ελευθερώσεις την καλλιεργήσιμη γη, αλλά απολύτως νόμιμο και ηθικό να μαζέψουνε τις στάνες του οι ποιμένες από το Μεγαλοβούνι για να γίνουν τα βένια δέντρα. Και υποκριτικά μπλέκεις ξένους, μετανάστες και ό,τι σούρθει, παραβλέποντας ότι είμαι υπέρ των ξένων εργαζομένων και ιδιαίτερα των Αλβανών που με τον ιδρώτα τους προσφέρανε πλούτο στην Ερμιονίδα, και κατά της νεοελληνικής νοοτροπίας που ντρέπεται να δει τα παιδιά της να πιάνουν τσάπα, γκλίτσα και παραγάδι, ενώ ευχαρίστως δέχεται να γίνεται μάθημα στο δημόσιο σχολείο με 7 μαθητές ανά τάξη, ή να δουλεύουμε 2 μήνες καλοκαίρι και να παίρνουμε τον υπόλοιπο χρόνο επιδόματα ανεργίας, όταν στη Ερμιονίδα βρίσκουν δουλειά 2000 μετανάστες. Φαντάσου τι έχουμε να δούμε αν επικρατήσει το κίνημα(;).
Η ‘αναγνώριση’ λαθών, τάχατες, θυμίζει την αυτοκριτική «για το γλυκό που κρυφά πήραμε από το βάζο της μαμάς» και χρησιμοποιείται ως βάση νέων έντεχνων κρίσεων, βιβλιοκρίσεων και κατακρίσεων, όχι απαγορευμένων σε μία δημοκρατία.
Η κυκλικότητα της ιστορίας και η Μακρόνησος που μας λανσάρισες : Λοιπόν, η ιστορία επαναλαμβάνεται αλλά κατά κανόνα ως φάρσα, τουτέστιν η Μακρόνησος ως γκούλαγκ στο οποίο δεν γνωρίζουμε από τώρα ποιοι θα είναι οι νέοι τρόφιμοί της και ποιοι θα αποτελούν την διοίκηση της νήσου.
Πρέπει ένα πράγμα να καταλάβεις. Το αρχικό πλεονέκτημα της εμφάνισης ορισμένων μπλόγκερ σε ένα χώρο, τους έδωσε την ψευδαίσθηση της ιδεολογικής κυριαρχίας στο χώρο και την ψευδαίσθηση της δυνατότητας ρύθμισης της πληροφορίας. Σε αυτό συνέβαλε και το ευτελέστατο ποσό συντήρησης ενός μπλογκ, να μη πω ότι αυτό είναι το κύριο, σε σχέση με την έντυπη πληροφόρηση. Έτσι από χομπίστες γίνανε εκδότες και δημοσιογράφοι (τσάμπα μάγκες δηλαδή) που η αλαζονεία τους και η πρωτόγνωρη σφοδρή αλλά κούφια καταγγελτικότητά τους οδήγησε να απαιτούν (Θεέ και Κύριε!), απαντήσεις σε κάθε τους μπούρδα και μάλιστα μόνον μέσω του μπλογκ τους.
Θα καταλάβατε όλοι, οι σαν και σένα σκεπτόμενοι, ότι τα μπλογκ θα πολλαπλασιάζονται και δεν θα ανέχονται την διαχείριση της πληροφορίας από μοναδικούς φορείς αληθείας ή πικρής αληθείας, μάλλον θα πολλαπλασιάζονται από αυτόν το λόγο, ήτοι από αγανάκτηση προς αυτούς τους φορείς.
Δεν έχω τίποτα μαζί σου, αλλά δεν είμαι υποχρεωμένος να ασπάζομαι ούτε τις ιδέες και τις κρίσεις σου, ούτε τις πρακτικές σου, ούτε τα καλέσματά σου επί παντός επιστητού σαν να είσαι ο ...κόκορας του κοτετσιού, μάλιστα ως η εναλλακτική πρωτοβουλία Ερμιονίδας!. Τα περί μετριοφροσύνης και περί εγώ ψάξτα αλλού φίλε.
Η περίοδος αθωότητας του χομπίστα μπλογκερ έχει παρέλθει.
Β. Γκάτσος
