γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Ασφαλείας Τροφίμων έχει δώσει αποτελέσματα δεκαετούς μελέτης από την ανάλυση δειγμάτων από 21 χώρες της μαζί και από την Ελλάδα.
Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Ασφαλείας Τροφίμων έχει δώσει αποτελέσματα δεκαετούς μελέτης από την ανάλυση δειγμάτων από 21 χώρες της μαζί και από την Ελλάδα.Έχει δώσει δε μέσες τιμές διοξινών και PCBs.
Να μερικά στοιχεία με απλό τρόπο για να καταλαβαινόμαστε:
Ένας άνθρωπος 60 κιλών έχει ανεκτό όριο πρόσληψης διοξινών και PCBs, 840 μονάδες.
Μία μερίδα 250 γραμμαρίων άγριου σολομού που μας έρχεται από τις βόρειες ευρωπαϊκές χώρες έχει 1997 μονάδες (!!!) διοξινών και PCBsΜία μερίδα 250 γραμμαρίων ελληνικό ψάρι πελαγίσιο έχει μόνον 112 μονάδες διοξινών και PCBs
Δηλαδή πρέπει να φας 4.5 κιλά ελληνικά ψάρια θαλάσσης για να βάλεις ίδιες μονάδες διοξίνης στον οργανισμό σου με μια μερίδα άγριο σολομό.
Είδατε κανέναν από τους διοξινομάχους της Ερμιόνης να γυρίζουν τις ταβέρνες και να μας λένε μη τρώτε ωμό σολομό (θέλουμε και σούσι τρομάρα μας), μη το δίνετε στα παιδιά σας, αλλά τρώτε ψάρια της ελληνικής θάλασσας; Όχι γιατί δε πουλάει το θέμα, δεν γίνεται δηλαδή θέαμα με πρωταγωνιστές την αφεντομουτσουνάρα τους, αλλά θα φάνε και κάνα πρόγκο. Άλλωστε έχουν πλήρη επιστημονική άγνοια για το θέμα.
Όσο έχει ο άγριος σολομός έχει και η ρέγκα και η σαρδελορέγκα, ενώ η άγρια πέστροφα 885 μονάδες. Όλα αυτά προϊόντα Βορείου Ευρώπης. Και προσοχή, είναι ο μέσος όρος, δηλαδή μπορεί να υπάρξουν τοπικώς πολύ μεγαλύτερες τιμές.
Αντίθετα ο σολομός ιχθυοτροφείου έχει 387 μονάδες και τη πέστροφα 300, κατά μέσο όρο στην Ευρώπη. Στη χώρα μας το ψάρι ιχθυοτροφείου έχει 415 και αυτό οφείλεται όχι στη φύση μας ή στη θάλασσά μας, αλλά στις ξένες, εισαγόμενες τροφές που τρώει. Γιατί ελληνικές δεν υπάρχουνε.
Είδατε καμιά κίνηση να τρώμε, τουλάχιστον τα μικρά παιδιά, μόνο πελαγίσια ψάρια και κρέατα και γάλα και βούτυρο εγγυημένα ελεύθερης βοσκής Διδύμου και Αδερών, που ακόμα αφθονούν στην Ερμιονίδα; Όχι βέβαια. Η μόνη κίνηση είναι «φάτε τον Λεμπέση!».
Αλλά η μελέτη έδειξε και άλλα πράγματα:
Φιλανδοί: 50
Ισπανοί: 31
Αμερικανοί: 25
Νορβηγοί: 21
Νεοζηλανδοί: 19
Γερμανοί: 18
Αυστραλοί: :14
ΕΛΛΗΝΕΣ: 10
Και για μας είναι ο μέσος όρος, που σημαίνει ότι ένας που ζει σε βιομηχανική περιοχή έχει περισσότερο, ένας που ζει σε παρθένα φύση πολύ λιγότερο από το 10. Ένας που τρώει μετά βουλιμίας σολομούς και ρέγκες και τρέφεται με ξένα τρόφιμα θα είναι τίγκα στις διοξίνες πολύ πιο πάνω από τον Φιλανδό και ας ζει στη κορυφή του Ολύμπου.
Και στο καθαρότερο μέρος της Ελλάδας να ζεις, άμα τρως κάθε μέρα άγριο σολομό, θα ντιγκάρεις από τις διοξίνες. Άμα δουλεύεις στη χειρότερη χωματερή, αλλά τρως πελαγίσια ελληνικά ψάρια, και χόρτα του πραγματικού ελληνικού βουνού θα είσαι περδίκι. Γιατί έχουμε τονίσει ότι η κύρια οδός εισόδου στον οργανισμό είναι η διατροφή και όχι η αναπνοή ή το δέρμα.
Ακόμη λοιπόν έχουμε το ποιο καθαρό αίμα στην Ευρώπη, αλλά κατά μέσο όρο.
Οι επιστήμονες μας διευκρινίζουν ότι θα είχαμε πολύ πιο λίγες διοξίνες στο αίμα αν δεν τρώγαμε ξένα προϊόντα και μάλιστα αυτά που είναι σταμπαρισμένα ως σοβαρότατη πηγή διοξινών.
Αλλά και στο κρέας προβάτου, μόσχου, αγελαδινό γάλα, τυριά, βούτυρο ελληνικό πάμε από λίγο καλλίτερα έως πολύ καλύτερα.
Ο κύριος Κοτζαμάνης ήταν ο βοσκός που είχε τη στάνη του 500 μέτρα απόσταση από την χωματερή της Ταγαράδας στη Θεσσαλονίκη όπου ξέσπασε η μεγαλύτερη φωτιά που γνώρισε ποτέ χωματερή και δεν ήταν η πρώτη φορά. Το κοπάδι του έβοσκε γύρω από την χωματερή επί ένα χρόνο και χωρίς καμιά προφύλαξη και κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς συνέχεια. Από την τροφή συσσωρεύτηκε στον οργανισμό 8 φορές περισσότερη διοξίνη από το επιτρεπτό στα πρόβατα και θανατώθηκαν όλα. Ο κύριος Κοτζαμάνης που έτρωγε και έπινε νερό στο χώρο αυτό, που κινιόταν ένα χρόνο όλη μέρα, όμως το φαΐ του και το νερό του ήταν πόλεως, σαν αυτό που τρώμε και μεις, έδωσε αίμα στον Δημόκριτο, μαζί και ο αδελφός του, και ουδέν το ανησυχητικό διαπιστώθηκε.
Αυτά είναι τα πραγματικά στοιχεία του προβλήματος των διοξινών στην Ευρώπη και στη χώρα μας, και όχι η περιβαλλοντική τρομοκρατία περί νεφών διοξινών στην Ερμιονίδα και οι αρλούμπες του καθένα που στόχο έχουν την παραπολιτική. Μπορεί ένα άτομο που καθημερινά δουλεύει στη χωματερή Ερμιόνης ή Κρανιδίου να έχει πολύ πιο λίγες διοξίνες στο αίμα του, αν τρώει γνήσια ελληνικά προϊόντα και ψάρια θαλάσσης, από έναν μάγειρα ο οποίος ζει σε ειδυλλιακό χώρο της Ερμιονίδας, αλλά μπορεί να του αρέσει ο άγριος σολομός και εκεί που τον σερβίρει να τσιμπολογάει καμιά 250 γραμμάρια τη ημέρα. Έ, αυτός θα τιγκάρει και δε θα του φταίει ούτε η Ερμιονίδα, ούτε η Ελλάδα, αλλά η μη πληροφόρηση και η βουλιμία του.
Άρα η παρότρυνση από το μπλογκ «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΡΜΙΟΝΗΣ» να ζητάμε και να καταναλώνουμε μόνον ελληνικά προϊόντα είναι σωστότατη όχι μόνον από άποψη οικονομίας, λόγω συγκυρίων, αλλά και αγνότητας τροφίμων.
ΖΗΤΑΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΤΕ ΓΝΗΣΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ. Και φυσικά στην Ερμιονίδα τα τοπικά μας γνήσια προϊόντα, όπου και να καθίσουμε.
Η αλήθεια όμως είναι ότι έχουμε πλήρη πληροφόρηση για όλα τα προϊόντα και για όλες τις χώρες της Ευρώπης. Για τις χώρες της πάλε ποτέ Σοβιετικής Ένωσης όπου η μόλυνση διοξινών ήταν πολλαπλάσια των Ευρωπαϊκών χωρών, και μεταφερόταν χρόνια με τα ποτάμια στις βόρειες θάλασσες αλλά και στη Μαύρη θάλασσα, ποιος θα μας πληροφορήσει από τους μπλόγκερ; Πόσο διοξίνη έχει το ρώσικο χαβιάρι, οι μουρούνες, οι κονσέρβες ψαριών, τα αλίπαστα, και ο άγριος ρώσικος σολομός κ.λ.π.;
Οι αυτόκλητοι υπερασπιστές της υγείας μας με τα νέφη διοξινών, την δημοσίευση καθημερινά του καπνού των χωματερών μας με τη Λεμπέσια κεφαλή μέσα, αλλά ποτέ την Σφύρια ή την Καμίζια (για ευνόητους λόγους) ή τη δικιά τους (αφού μέρος των σκουπιδιών είναι δικό τους), καλά θα κάνουν, αν θέλουν κάτι να πουν να το τεκμηριώνουν με αναλύσεις κ.λ.π. Γιατί όχι μόνον κινδυνολογούν ασυστόλως, αλλά όταν πέφτουν στα χέρια τους σοβαρά στοιχεία που δείχνουν μια πολύ καλύτερη κατάσταση για τη χώρα μας και για την Ερμιονίδα την κρατάνε στη μπάντα, ως ασύμφορη, και μας βομβαρδίζουνε με καταστροφολογία της επιλογής τους.
Άλλο θέμα λοιπόν η ασύστολη κινδυνολογία για τις διοξίνες και άλλο θέμα το σταμάτημα και η εξυγίανση των ΧΑΔΑ ως εστιών παντοειδούς μόλυνσης.
Τελευταία ο μάγειρας μπλογκερ του μπλογκ «ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ», με τα πολλά ονόματα, που ακόμη δεν έχει κατεβάσει από το μπλογκ του τα βιβλία μου και τα άρθρα μου, με διόρισε: «ο σημερινός επιστημονικός – πολιτικός σύμβουλος του Δημάρχου Ερμιόνης χημικός κ. Γκάτσος», προφανώς όπως του υπαγορεύτηκε από συνοδοιπόρους του να ...διορίσει. Τον πληροφορώ, ότι ο Λεμπέσης είναι παιδιόθεν φίλος μου, όχι πολιτικός φίλος μου, και όποτε μου ζητήθηκε γνώμη για θέματα περιβάλλοντος, βιολογικών σταθμών, ρύπανσης, τεχνολογικά και τεχνικά θέματα, που είναι μέρος του επαγγέλματός μου με χαρά έδωσα εμπεριστατωμένη γνώμη και κατεύθυνση, όπως και σε ανθρώπους της αντιπολίτευσης, και σε ιδιώτες, αλλά και σε οποιονδήποτε, ανεξαιρέτως πολιτικών, ιδεολογικών ή άλλων θέσεων. Αν η ανησυχία τους ήταν αν πρέπει να ρίχνουν πιπέρι στα χόρτα ή αν στη βρούβα πάει το λεμόνι, φυσικά θα ρωτούσαν τον μάγειρα μπλόγκερ, γιατί αυτά είναι μέρος του επαγγέλματός του.
Έρρωσθε,
Βασίλειος Γκάτσος
