'' Φράχθι ''

Αρχισε η .... υμνολογία πριν τα εγκαίνια. 

Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος

Οι αυλικοί υποδεικνύουν και το τελετουργικό!

Για ένα έργο που έπρεπε να είχε γίνει με δικούς μας πόρους αμέσως μετά το πέρας των ανασκαφών και όχι μετά από 30 χρόνια. Για ένα έργο που μας το κάνανε οι Ευρωπαίοι με τα ΕΣΠΑ, δηλαδή με τα λεφτά τους. Απλά εμείς τους υποδείξαμε πού θέλουμε να πάνε τα λεφτά τους και αυτοί το δέχτηκαν.

Αν θυμάμαι καλά το όλο έργο είναι της τάξης των 180000 ¤. Δηλαδή αν αποφασίζαμε να δίναμε 10 ¤ το άτομο (μαζί και των εξοχικών) το έργο θα το είχαμε κάνει χρόνια τώρα. Ή, οι έχοντες άμεσα οικονομικά συμφέροντα από την τουριστική εκμετάλλευση αυτού του έργου, να είχαν βάλει από 50 ¤.

Και να υπενθυμίσω ότι όλα τα έξοδα ανασκαφής τα ανέλαβαν οι ξένες ανασκαφικές αποστολές. Δραχμή δεν βάλαμε, όφελος είχαμε από τις δαπάνες τους. Όταν γίνονταν οι ανασκαφές στο Φράχθι και στους Αλιείς σχεδόν κανένας δεν το ήξερε, εκτός από τους αρχαιολόγους και πολύ λίγους συμπατριώτες. Μεταξύ αυτών των ολίγων και ο αείμνηστος φίλος μας Παντελής Μήτσου, που με το Χίλμαν του πήγαμε και.....
..... συναντήσαμε, επί τω έργω, τους αρχαιολόγους (φοιτητές τότε οι περισσότεροι, σήμερα διάσημοι καθηγητές λόγω της ανασκαφής στο Φράχθι) και δημοσιεύσαμε στην τοπική εφημερίδα ΕΡΜΙΟΝΙΔΑ λίγα λόγια για το έργο τους και δύο τρεις φωτογραφίες. Δεν ξέρω αν κάναμε καλά που τους ευχαριστήσαμε για την επιλογή του τόπου μας στο ερευνητικό τους έργο, δεδομένου ότι τότε καμία αρχή και κανένας κοινοτάρχης η δήμαρχος ή ό,τι άλλο δεν έκανε έστω και μια τυπική υποδοχή σε αυτούς που το έργο τους θαυμάζουμε, επαινούμε και προβάλλουμε σήμερα.

Να ξανα υπενθυμίσω και το παρακάτω, σύγχρονο των ανασκαφών στο Φράχθι και τους Αλιείς:

Όταν το Ινστιτούτο Εναλίων Αρχαιοτήτων ερευνούσε το ναυάγιο του Δοκού (η έρευνα έγινε από Έλληνες με εξαιρετικό τρόπο και μέθοδο) παρουσιάστηκε ένα πρόβλημα: Δεν είχαν χώρο για να αποθηκεύουν, καθαρίζουν και μελετούν τα ευρήματα. Τότε, καλοκαίρι ήτανε, με πρωτοβουλία του θείου Απόστολου Γκάτσου, έγινε μία σχετική ομιλία - παρουσίαση της έρευνας στο θερινό σινεμά του Παλαιού. Πλήθος κόσμου άκουσε τους ενθουσιώδεις ερευνητές, άκουσε και το αίτημά τους να τους παραχωρηθεί ένα οίκημα από την Κοινότητα για να κάνουν τη δουλειά τους. Δεν τους είχε παραχωρηθεί στην Ύδρα και οι άνθρωποι στράφηκαν σε μας που είμαστε κοντά τους. Είχαμε τότε άδειο και χωρίς χρήση όλο το κτήριο του Συγγρού και όχι μόνον. Δεν κάναμε τίποτα, ενώ μπορούσαμε. Κανένας από τους κοινοτάρχες δεν κατανόησε τη σημασία αυτού του ναυαγίου. Αν είχαμε διαθέσει το κτήριο, σήμερα το Μουσείο που το φιλοξενεί κατά υποδειγματικό τρόπο στις Σπέτσες θα ήταν στην Ερμιόνη, δηλαδή στο φυσικό του χώρο λόγω ιστορίας, ιστορικής σχέσης, εγγύτητας. Στην κυριολεξία το κέρδισαν επάξια οι Σπέτσες, που δεν έχουν σχέση με τον Δοκό, γιατί αμέσως διέθεσαν το μέγαρο της Μπουμπουλίνας. Και όχι μονον αυτό, αλλά εκεί πήγαν και τα ευρήματα του ναυαγίου στο ακρωτήρι Ιρίων και είναι φυσικό να πάνε και άλλα.

Ας μένουν λοιπόν στη άκρη τα προεκλογικά πανηγυράκια με αφορμή το Φράχθι και να κοιτάξει ο Δήμος μας να μην καταλήξει αυτό το έργο σε ρημαδιό, γιατί από δω και μπρος είναι τα δύσκολα.

Ας προσέξει και η Δημοτική Κοινότητα Ερμιόνης, να περιφρουρήσει την τρισχιλιετή ιστορία της Ερμιόνης και αναδείξει τα αρχαιολογικά τεκμήριά της και ευρήματα στον φυσικό τους χώρο που είναι η Πόλις των Ερμιονέων, γιατί πολύ εύκολα μπορεί να τα δει διασκορπισμένα να κοσμούν τα μουσεία Ναυπλίου, ¶ργους, Κρανιδίου, Κοιλάδας, Πορτοχελίου, Σπετσών και Ύδρας.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος