Μπροστά στη πρωτόγνωρη κρίση, καλόν είναι να συμπτυχθούν σε μια παράταξη για το καλό του τόπου.
Όχι γιατί θα κάνουν θαύματα, αλλά τουλάχιστον θα δώσουν ένα τόνο δημιουργικής ελπίδας, ότι όλοι μαζί μπορούμε.......... Γιατί όπως λένε και οι Ιχνηλάτες, η συμπολίτευση και η αντιπολίτευση διοίκηση είναι, αυτές πάνε το πλοίο. Και κακά τα ψέματα μόνον η τοπική αυτοδιοίκηση έχει τις δυνάμεις να δώσει ώθηση και όραμα.
Θα μπορούσαν να δώσουν οι δεκάδες πάμπλουτοι που έχουν ιδιοκτησίες στην Ερμιονίδα. Θα μπορούσαν οι μεγαλοξενοδόχοι αντιγράφοντας του συναδέλφους τους στην Κρήτη και το συγκρότημα του αείμνηστου Κωνσταντακόπουλου στη Μεσσηνία. Θα μπορούσαν οι αγρότες μας μαζί με τους ψαράδες μας, μαζί με τους μαγαζάτορες. Από τα όσα όμως μέχρι τώρα βλέπουμε, το φορτίο πέφτει στον Δήμο, με την έννοια ότι αυτός μπορεί να ενεργοποιήσει όλους τους άλλους.
Είναι σπατάλη, φοβερή σπατάλη η ανάλωση σε στείρες κοκορομαχίες και κονταροκτυπήματα.
Ας παραδειγματιστούν από τον πολιτικό μας κόσμο, που έστω και την τελευταία στιγμή κάθισε στο ίδιο τραπέζι, σήμα ελπίδας, ότι μπορεί να το κάνει και μετά τις εκλογές, να κάνει άθλο το αυτονόητο σε όλη την Ευρώπη.
Τολμήστε και σεις το αυτονόητο.
Δεν έχει σημασία ποιος θα φέρει τον Ανάβαλο. Σημασία έχει να έρθει ο Ανάβαλος. Και δεν έχει σημασία το ποιος γιατί πριν 50 χρόνια όλοι μας, με κοντά μπαλωμένα παντελονάκια, που λίγο πριν ήταν το παντελόνι του μεγάλου αδελφού, που είχε βγει από την μεταποίηση του παντελονιού του πατέρα, που και αυτό με τη σειρά του ήταν το γαμπριάτικο του παππού, καθόμαστε στη σειρά να πάρουμε το συσσίτιο, το τριγωνικό κόκκινο τυράκι και ένα κύπελλο γάλα από σκόνη, προσφορά της Αμερικανικής Βοήθειας στη σπαραγμένη χώρα μας, από τη Κατοχή και κυρίως από τον τρισκατάρατο Εμφύλιο.
Δεν βλέπετε ότι, τηρούμενων των αναλογιών, όχι επιστρέφουμε, αλλά επιστρέψαμε ήδη, και δεν μας φταίνε οι ξένοι;
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
