'' Για πρώτη φορά στη χώρα μας ''

Στο Σταυροδρόμι του Αργοσαρωνικού.

 

 Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος

Το καλοκαίρι δημοπρατείται το έργο μεταφοράς νερού ΕΥΔΑΠ με υποθαλάσσιο αγωγό στην Αίγινα. Έργο σωτήριο για το νησί.

Ο αγωγός θα έχει μήκος περίπου 14 χιλιόμετρα, θα ξεκινήσει από το προς Αίγινα άκρο της Σαλαμίνας, όπου θα βρίσκεται και η δεξαμενή τροφοδοσίας. Το μέγιστο βάθος που θα ποντιστεί ο αγωγός είναι 90 μέτρα.

Είναι η πρώτη φορά που νησί της χώρας μας συνδέεται με αγωγό νερού τέτοιου μήκους και σε τέτοια βάθη. Το όλο έργο θα κοστίσει γύρω στα 23000000 €, όσο δηλαδή υπολογίζουν ότι θα κοστίσει ο ερχομός του Ανάβαλου στην Ερμιονίδα. Στη συνέχεια θα συνδεθεί το Αγκίστρι που βρίσκεται πολύ κοντά.....

........

Η Σαλαμίνα συνδέεται εδώ και χρόνια με διπλό αγωγό μήκους περίπου ενός χιλιομέτρου και σύντομα θα αποκτήσει και δεύτερη διπλή σύνδεση.

Τα έργα αυτά βέβαια δεν παρουσιάζουν τεχνικά προβλήματα. Εδώ θα φέρουμε το αέριο υποθαλασσίως από την Κύπρο και την Κρήτη χωρίς κανένα πρόβλημα.

Στη φωτογραφία δίνω τον χάρτη του Αργοσαρωνικού. Με μπλε βέλη η πορεία των έργων της ΕΥΔΑΠ μέχρι το Αγκίστρι. Όμως με ελάχιστα χρήματα το νερό περνάει απέναντι στη χερσόνησο Μεθάνων και πλέον απλώνεται σε όλη την Ερμιονίδα. Στις Σπέτσες περνάει πολύ εύκολα. Το μόνο σημαντικό έργο είναι ο υποθαλάσσιος αγωγός προς Ύδρα μήκους γύρω στα 6 χιλιόμετρα, μέγιστο βάθος 130 μέτρα, κόστος όχι πάνω από 10000000 €. Με κόκκινα βέλη  η πορεία στην Ερμιονίδα και προς Σπέτσες και Ύδρα. Στην Ερμιονίδα υπάρχει φυσικά και έτοιμο δίκτυο που εύκολα μπορεί να συνδέσει Κρανίδι, Κοιλάδα, Ερμιόνη, Πορτοχέλι.

Με μαύρα βέλη η πορεία του νερού του Ανάβαλου προς τα μέρη μας. Για να διανεμηθεί στην Ερμιονίδα και να περάσει απέναντι στα νησιά μας πρέπει να κατασκευαστεί το δίκτυο με τα κόκκινα βέλη μέχρι φυσικά το Θερμήσι. Μιλάμε πάντα για πόσιμο νερό. Ο αγωγός που θα φέρει το νερό του Ανάβαλου στην Ερμιονίδα, δηλαδή τα μαύρα βέλη, υπολογίζεται να έχει κόστος γύρω στα 24000000 €.

Άρα, αν έλθει το νερό στα Μέθανα από το Αγκίστρι, θέλουμε γύρω στα 10000000 € υποθαλάσσιο αγωγό. Μετά από τον Γαλατά ανεβαίνει Αδέρες εύκολα, όπου και η μεγάλη δεξαμενή τροφοδοσίας για όλη της Ερμιονίδα και τα νησιά της. Από Αγγίστρι λοιπόν μέχρι τη μεγάλη δεξαμενή των Αδερών το έργο είναι πιο φτηνό από τον Ανάβαλο, χώρια ότι εξυπηρετεί και όλη της Τροιζηνία, Μέθανα, Πόρο. Φυσικά τα μέρη αυτά, όπως και η άκρη των Αδερών όπου μπορεί να γίνει η μεγάλη δεξαμενή, όπως και η ακτή των Τσελεβινιών μέχρι περίπου Μετόχι δεν ανήκουν διοικητικά στην Ερμιονίδα, ούτε στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, αλλά στην Περιφέρεια Αττικής.

Τι συμφέρει την Ερμιονίδα; (Πάντα συζητάμε για πόσιμο νερό ύδρευσης και όχι για νερό άρδευσης).

Αν πάρουμε νερό ύδρευσης από Ανάβαλο:

1.    Θα μεσολαβήσει μεγάλη μονάδα αφαλάτωσης μάλλον στους Μύλους Άργους. Άρα το νερό που θα πάρουμε ήδη θα είναι αρκετά ακριβό, πολύ πιο ακριβό από της ΕΥΔΑΠ που θα πληρώνουν οι Αιγινίτες.

2.    Θα χαρακτηρίζεται ως πόσιμο, θα έχει τις προδιαγραφές πόσιμου, θα περάσει στα νοικοκυριά για κάθε χρήση, αλλά είναι αμφίβολο αν η πλειοψηφία των κατοίκων το πίνει. Είναι επεξεργασμένο νερό, υφίσταται τεχνική επεξεργασία για να ρυθμιστεί η σκληρότητά του, και ως εκ τούτου έχει τη γεύση του νερού της βαπορέτας των καραβιών. Προσωπικά πιστεύω ότι θα εξακολουθήσουμε σχεδόν όλοι να πίνουμε νερό εμφιαλωμένο. Άρα το νοικοκυριό μας θα πληρώνει το κυβικό πολύ πιο ακριβά από σήμερα, ενώ συγχρόνως θα καταναλώνει την ίδια ποσότητα εμφιαλωμένου.

3.    Η διαχείριση του πόσιμου νερού Ανάβαλου μέχρι την επαρχεία μας, μάλλον θα ανήκει σε κανένα ΝΠΔΔ της Περιφέρειας, και του δικτύου της Ερμιονίδας στην ΔΕΥΑΕΡ. Τι είχες Γιάννη; Ό,τι είχα πάντα.

4.    Το πόσιμο νερό από την αφαλάτωση του Ανάβαλου θα έλθει στην Ερμιονίδα με ξεχωριστό, δικό του αγωγό. Αν μας φέρουν και νερό για πότισμα φτηνότερο, που να μην προέρχεται από την αφαλάτωση, θα το φέρει άλλος παράλληλος αγωγός.

Αν πάρουμε νερό ΕΥΔΑΠ:

1.    Η τιμή του θα είναι σχεδόν αυτή που θα πληρώνει ο Αιγινίτης, δηλαδή σχεδόν ίδια με αυτή που πληρώνει ο Αθηναίος.

2.    Η ποιότητα του νερού ΕΥΔΑΠ δεν συγκρίνεται. Είναι το καλύτερο πόσιμο νερό της Ευρώπης, γι’ αυτό όλοι στην Πρωτεύουσα πίνουμε νερό της βρύσης.

3.    Το νερό έχει σταθερότητα αποθεμάτων πολύ ικανοποιητική και σταθερή ποιότητα. Σε περίπτωση μόνιμης μη επάρκειας έχει προβλεφθεί και η σύνδεση του Μόρνου με τον Αχελώο. Αντίθετα το νερό του Ανάβαλου είναι υπόγειο νερό και ως προς την ποιότητά του εξαρτάται από την ανθρώπινη δραστηριότητα του οροπεδίου της Τρίπολης. Ως προς την ποσότητά του, από τις βροχοπτώσεις στον εν λόγω οροπέδιο που δεν είναι και σημαντικές, αλλά και από γεωλογικά φαινόμενα σεισμούς κ.λ.π.

4.    Το νερό το διαχειρίζεται η ΕΥΔΑΠ μέχρι το ρολόι του σπιτιού μας, με τεράστια πείρα, αξιοπιστία, φυσικά και με μέσα και εργαλεία που δεν πρόκειται να έχει ποτέ η ΔΕΥΑΕΡ.

5.    Το πόσιμο νερό του Ανάβαλου προφανώς θα είναι τουλάχιστον 2-3 φορές πιο ακριβό από της ΕΥΔΑΠ και πολύ πιο ακριβό αν υπολογίσουμε και τα χρήματα που θα εξακολουθήσει να ξοδεύει το νοικοκυριό για εμφιαλωμένο.

Πολύ πιθανό λοιπόν, μέχρι να φτάσει σε μας το αφαλατωμένο πόσιμο του Ανάβαλου, να έχει φτάσει ακόμη και στην Ύδρα το νερό της ΕΥΔΑΠ.

Στην Ερμιονίδα μάς έχουν χρόνια εστιάσει την προσοχή στον Ανάβαλο. Το τοπικό, νομαρχιακό και περιφερειακό σύστημα, για δικούς του λόγους, το σφήνωσε μέσα μας ως ιδανική και μόνιμη λύση, και μόνον τα τελευταία χρόνια δειλά δειλά έρχονται τα προβλήματα αυτού του νερού στην επιφάνεια.

Και όμως, σε επίπεδο χώρας, υπήρχε παλιά η σκέψη να περάσει στη Πελοπόννησο μικρό μέρος των νερών του Αχελώου. Τώρα φαίνεται ότι μέσω του Σαρωνικού θα φτάσει το νερό του Μόρνου και αργότερα του Αχελώου.

Γι’ αυτό επιμένω ότι είναι μεγάλη ανάγκη οι Δήμοι Ερμιονίδας, Ύδρας, Σπετσών, αλλά και Τροιζηνίας, Πόρου, να συνεργαστούν σοβαρά για τα κοινά προβλήματά τους, δηλαδή για το νερό ύδρευσης και άρδευσης (ο ορεινός όγκος των Αδερών είναι κοινό βουνό), την προστασία της θάλασσας, τη θαλάσσια συγκοινωνία, τις σκάλες και τα λιμάνια, τα σκουπίδια, τα ΑΠΕ, την καλλιεργήσιμη γη, τα δάση, τους βιότοπους, τα φυτοφάρμακα, τον θαλάσσιο τουρισμό, την ιστορία, την παράδοση και τόσα άλλα.

Όσο για το σφήνωμα του Ανάβαλου στο μυαλό μας, έχω να πω την παρακάτω ιστοριούλα:

Μια φορά κι έναν καιρό, στα σύνορα Γαλλίας Βελγίου, εκατοντάδες εργαζόμενοι μιας πόλης του Βελγίου περνούσαν να δουλέψουν σε γειτονικά γαλλικά εργοστάσια. Ήταν πολύ κοντά, και πήγαιναν, με τα πόδια, με ποδήλατα, με τη συγκοινωνία. Περνούσαν από τελωνειακό έλεγχο, όχι βέβαια αυστηρό.

Έναν τελωνειακός παρατηρούσε ότι ένας εργαζόμενος χρησιμοποιούσε όλους τους τρόπους μεταφοράς, αλλά όσε φορές τον έβλεπε να φεύγει ή να επιστρέφει με ποδήλατο, πάντα είχε στη σχάρα, πότε ένα τσουβάλι, πότε μια τσάντα, πότε μια βαλίτσα....Ακόμη και όταν ήταν πεζός η με τη συγκοινωνία, κάτι κουβαλούσε.

Δεν μπορεί, κάτι λαθραίο κουβαλάει αυτός, σκεπτόταν. Του έκανε έλεγχο, δεν βρήκε κάτι πέρα από προσωπικά αντικείμενα. Τον άφηνε βδομάδες, μήνες χωρίς να τον ελέγχει και μετά ξαφνικά έκανε έλεγχο, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ούτε μια φορά δεν τον είδε ...άδειο. Του σφηνώθηκε λοιπόν του τελωνειακού και δεν είχε στο μυαλό του τίποτε άλλο εκτός από την τυχερή μέρα που θα τον πιάσει να έχει στο σάκο λαθραία.

Πέραναν τα χρόνια, πήρε σύνταξη ο τελωνειακός, και αμέσως την ίδια μέρα τρέχει και πιάνει τον γέρο πια εργάτη και του λέει: Είμαι υπερβέβαιος ότι έκανες λαθρεμπόριο, άσχετα αν τόσα χρόνια δεν κατάφερα να βρω τίποτα λαθραίο στα τσουβάλια και τις τσάντες σου. Τώρα δεν μπορώ πια να σου κάνω κάτι, αλλά αν δεν μου πεις τι κουβαλούσες λαθραία θα σκάσω!

Και του απαντάει ο άλλος: Ποδήλατα!

Έτσι και σε όλους μας, έχουν εμφυτευτεί εμμονές, και βλέπουμε τα πράγματα της ευρύτερης περιοχής μας, του Αργοσαρωνικού, προς μία και μόνον κατεύθυνση. Όμως οι άνθρωποι που ζουν σε Σταυροδρόμια ιστορικά και γεωγραφικά πρέπει να βλέπουν και προς τα 4 σημεία του ορίζοντα.

Έρρωσθε,

Βασίλειος Γκάτσος.