'' Η γενίκευση ποτέ δεν βοήθησε ''

«Αφού είναι βέβαιο ότι τίποτα από τα όσα συνέβαιναν και συμβαίνουν στον Σταυρό δεν είναι νόμιμο.
Και ας μιλάνε ο Κούστας και ο Γκάτσος για αδειοδοτήσεις κλπ.
Τίποτα δεν υπάρχει παρά μόνο Πολιτική και Κοινωνική Αναλγησία».

Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος

Η λειτουργία οποιουδήποτε εργοστασίου, χώρου κ.λ.π. υπακούει σε νόμους. Από αυτούς απορρέουν, άδειες, εγκρίσεις, υποχρεώσεις και πλήθος άλλων αυτονοήτων. Αν διαπιστώνεται τι το παράνομον τότε η πολιτεία με τα όργανά της, ή ο έχων έννομο συμφέρον πηγαίνει στο εισαγγελέα. Και αυτός θα ασχοληθεί με αδειοδοτήσεις κ.λ.π., με νόμους, με μάρτυρες και θα ενεργήσει δεόντως.

Άρα καλώς οι δύο ως άνω, αλλά και....
.... οποιοσδήποτε μπορεί να μιλάει για αδειοδοτήσεις κ.λ.π. 
Η πολιτεία αλλά και όποιος έχει έννομο συμφέρον μπορεί να ενεργήσει τα δέοντα. Από κανέναν δεν εμποδίζεται.

Πάντως για τις δύο χωματερές Κρόθι – Δισκούρια ο κόσμος έδειξε σχετική κατανόηση στο πρόβλημα και ανοχή (όχι αδιαφορία), όπως και για τη επί δεκαετίες κατάσταση των νερών του λιμανιού Ερμιόνης, όπου ούτε η Εκκλησία δεν σταμάτησε να ρίχνει το Σταυρό και την Εικόνα σε αυτά τα λυματονερά, και οι νέοι δεν σταμάτησαν να βουτούν. Ανέμεναν την λύση, όχι βέβαια παθητικά, από την Πολιτεία και ιδιαίτερα τους τοπικούς δήμους και κοινότητες.

Πολιτική αναλγησία δεν υπάρχει σαν όρος. Υπάρχουν αιρετοί που ενεργούν και αλλάζουν με εκλογές. Αυτοί είναι όλοι τους ανάλγητοι, και όλοι που τους ψήφισαν τότε τι είναι; Προφανώς μία ανάλγητη κοινωνία.

Άρα δεν υπάρχει παρά μόνον μία τοπική ανάλγητη κοινωνία που μέσω των εκλογών εκφράζεται πολιτικά εκλέγοντας κοινωνικά ανάλγητους που θα εφαρμόσουν μια πολιτική ανάλγητη.

Υπάρχει λοιπόν κοινωνική αναλγησία που εκφράζεται στη συνέχεια και ως πολιτική αναλγησία. Και όλα αυτά με αφορμή τα όσα συμβαίνουν στον Σταυρό.

Όμως την ίδια στιγμή αυτή η ανάλγητη τοπική κοινωνία είναι ένα σύνολο οικογενειών που με θυσίες στηρίζουν τα παιδιά τους όσο καμία σύγχρονη κοινωνία του δυτικού κόσμου, με θυσίες στηρίζουν τους φτωχούς αλλά και τους μετανάστες που ζούνε στη περιοχή μας τους οποίους δεν θεωρούν αιτία της κρίσης αλλά και αυτούς θύματα, και δεν αμελούν ούτε τον πολιτισμό και τις διάφορες εκδηλώσεις του. Και φυσικά μέσα σε αυτούς είναι και οι αιρετοί.

Δεν είναι λύση, ούτε προσφέρει τίποτα το «αχ! κακούργα κοινωνία». Ούτε είναι λύση μπροστά στην οποιαδήποτε δυσκολία να παραιτούνται ομαδικά οι αιρετοί.

Υπάρχουν πολλά μα πάρα πολλά θετικά στοιχεία στο «Σταυροδρόμι του Αργοσαρωνικού» σε μία κάθε άλλο πάρα «ανάλγητη κοινωνία», μόνο που είναι χρέος τους να ενεργούν μέσω των θεσμών και ιδιαίτερα των πολιτικών.

Και το θέμα του Σταυρού, θέλουμε να το λύσει η συντεταγμένη πολιτεία έτσι όπως έχει πάρει εντολή από τις εκλογές και όπως πιέζεται καθημερινά από τους πολίτες με νόμιμα μέσα. Αλλιώς θα ψάχνουμε για κάθε είδους σωτήρες που φωλιάζουν στα άκρα και στους εμφύλιους και θα γίνουμε στην Ερμιονίδα: από δέκα χωριά χωριάτες.

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος