Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Δεν
σας χαρακτηρίζω λαϊκιστές και ψευτοσοσιαλιστές, καθ’ ότι δεν ξέρω καν
πόσοι είναι οι Ιχνηλάτες. Μια καλησπέρα έχω πει με τον Θάνο στην έκθεση
φωτογραφίας
στην Ερμιόνη. Χαρακτηρίζω τις ιδέες και τις σκέψεις που διατυπώσατε ως
λαϊκίστικες και ψευτοσοσιαλιστικές, ιδέες και σκέψεις που φυσικά δεν
είναι πρωτότυπες αλλά επαναλαμβανόμενες με χίλιους τρόπους καθημερινά
στο διαδίκτυο και στον τύπο, φυσικά και στις συζητήσεις.
Για ποια καρτέλ μιλάτε στην Ερμιονίδα που εμποδίζουν τον κτηνοτρόφο των
ορεινών χωριών της να κάνει ό,τι κάνουν στην Τραχειά και στο Κολιάκι;
Εκεί δεν υπάρχουν καρτέλ; Τι εμποδίζει τους κτηνοτρόφους των ορεινών
χωριών μας να δημιουργήσουν εταιρεία και να πάρουν
στα χέρια τους, σχεδόν τζάμπα, τα δημοτικά σφαγεία;
Πάντως στις
φωτογραφίες....
.... που προβάλετε με τα απελπισμένα χέρια να απλώνονται για μια
σακούλα τρόφιμα, ούτε ένα χέρι δεν είναι κτηνοτρόφου ή αγρότη.
Στις
χώρες που υπάρχουν καρτέλ π.χ. Αμερική οι αγρότες ζουν και ευημερούν
όπως και σε άλλες χώρες. Αλλά πολλά ακούγονται για καρτέλ, τραστ,
μονοπώλια. Υπάρχει
μεγαλύτερο μονοπώλιο από το κράτος; Τότε που ο ΟΤΕ ήταν κρατικό
μονοπώλιο, θυμόσαστε αγαπητοί Ιχνηλάτες σε πόσο χρόνο βάζατε τηλέφωνο
στο σπίτι σας; Γιατί τη δεκαετία του 1970, στην Ερμιόνη κάναμε αίτηση
και το τηλέφωνο μπήκε μετά από 8 χρόνια, στην δε πρωτεύουσα
μετά από 4, την στιγμή που στη Σουηδία έμπαινε σε 3 μέρες.
Και
ποιος σας είπε ότι παντού υπάρχουν μονοπώλια και καρτέλ; Μόνο το 10%
των προϊόντων και των υπηρεσιών παράγονται σε τέτοιο μέγεθος που να
ευνοείται η μονοπωλιακή
κατάσταση και κυρίως το κρατικό μονοπώλιο. Τα υπόλοιπα προϊόντα
προέρχονται από άκρως ανταγωνιστικές μεταξύ τους εταιρείες μεγάλες και
μικρομεσαίες. Κάντε έναν έλεγχο να δείτε ποια προϊόντα και υπηρεσίες
αγοράζετε με το εισόδημά σας, και αν βρείτε ότι πάνω
από το 10% προέρχονται από μονοπώλια γράφτε μου. Προέρχονται τα
τσιμέντα, τα σίδερα, τα πλακάκια των σπιτιών σας, οι οικιακές συσκευές,
τα αυτοκίνητά σας, τα ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά σας, τα τρόφιμά σας, τα
εργαλεία σας, από καρτέλ;
Απλά,
οι ιδέες αυτές δημιουργούν μια ιδεατή κατάσταση κρατικισμού, ότι
τάχατες το κράτος σαν μπαμπάς και μαμά θα μας φροντίζει όλους, έτσι δεν
θα χρειάζεται
να σκοτιζόμαστε και πολύ. Και λανσάρετε ο κρατικισμός ως σοσιαλισμός,
την στιγμή που ο Μάρξ θεωρούσε τον σοσιαλισμό το προστάδιο που το κράτος
γίνεται μόλις ανεκτό για να μαρανθεί νομοτελειακά στο επόμενο στάδιο
του κομμουνισμού. Και φυσικά αυτά θεωρούσε ότι
θα συμβούν στην Αγγλία, το τότε ώριμο κατά την άποψή του καπιταλιστικό
κράτος. Παραλόγως και αντιμαρξιστικώς συνέβησαν αυτά στην αγροτική Ρωσία
και γνωστά τα αποτελέσματα. Όχι ότι θα ήταν άλλα τα αποτελέσματα αν
γίνονταν αυτά στην Αγγλία.
Σήμερα αναγνωρίζεται από όλο και περισσότερους και ιδιαίτερα αγρότες
ότι οι κρατικές και ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και η οικοπεδοποίηση της καλλιεργήσιμης γης, κατέστρεψαν
την ψυχή πρώτα του αγρότη και μετά την οικονομία του οίκου του. Κάντε προμετωπίδα στο μπλογκ σας, «όχι άλλες επιδοτήσεις,
τέρμα το αγροτεμάχιο», που είναι και άκρως
οικολογική, αν θέλετε να συμβάλετε στην αναγέννηση της αγροτιάς μας.
Γιατί αγρότης που στο νου του έχει καρφωμένο από το πρωί μέχρι το βράδυ,
και στα όνειρά του φυσικά, να πουλήσει τη γη του, απλά
ΔΕΝ
είναι αγρότης, είναι ο,τιδήποτε άλλο. Γιατί αυτοί οι ‘αγρότες’ να
συνεταιριστούν, να συνεργαστούν, να φτιάξουν ενώσεις, να απαιτήσουν
νερό, φράγματα κ.λ.π.; Γιατί να
ενδιαφερθούν για το δάσος, το περιβάλλον, τη θάλασσα; Τους αρκεί ένας
δυστυχισμένος μετανάστης που θα περιφέρει το κοπάδι για να εισπράττονται
οι επιδοτήσεις, και ένας να περιποιείται τους ελαιώνες πάλι για τις
επιδοτήσεις, μέχρι που να πουληθούνε μοιραία.
Την
Ερμιονίδα που ξέραμε ξεχάστε την. Σε λίγο σχεδόν ολόκληρος ο ντόπιος
πληθυσμός θα έχει μετατραπεί σε μια μάζα ακτημόνων που θα βγαίνει
καθημερινά για το
μεροκάματο το εποχιακό στα ξενοδοχεία, στις βίλες και στα εστιατόρια,
ενώ τα παιδιά τους θα φεύγουν για την πολύπαθη Πρωτεύουσα της ανεργίας
και στο εξωτερικό. Άραγε πόσα παιδιά της Ερμιονίδας, τώρα με την κρίση,
επέστρεψαν να αναλάβουν τα κτήματα και τα κοπάδια
των πατεράδων τους;
Όσο για το γάλα της ΔΕΛΤΑ και ΟΛΥΜΠΟΣ που φτάνει στον καταναλωτή, είναι
αγελαδινό. Το πρόβειο πάει
κατά κανόνα για τα θαυμάσια ελληνικά τυριά που όμως γίνονται θαυμάσια με
την προσθήκη κατσικίσιου. Η Ερμιονίδα δεν έχει αγελάδες. Έχει πρόβειο
και κατσικίσιο και μπορεί να φτιάξει τυριά
ΠΟΠ εξαιρετικά, όπως κάνει όλη η Κρήτη και δεκάδες περιοχές της χώρας.
Στο Σούπερ Μάρκετ Σκλαβενίτης έπαιρνα γραβιέρα Ανωγείων Κρήτης
εξαιρετική με 11.5 € το κιλό. Σταμάτησε να την φέρνει και έπαιρνα με την
ίδια τιμή γραβιέρα Μυλοποτάμου Κρήτης πολύ καλή,
όχι όμως σαν την Ανωγείων. Φυσικά η Ανωγείων βρήκε άλλα στέκια με πολύ
καλλίτερες τιμές, αφού ήταν εξαιρετική και σε μικρή ποσότητα. Το ίδιο
δεν γίνεται με την Τραχειά και το Κολιάκι; Το καλό τυρί τους το πουλάνε
εύκολα και σε πολύ καλή τιμή στον δρόμο, δεν
θα το έδιναν ποτέ σε σούπερ μάρκετ της Πρωτεύουσας.
Και
το αίνιγμα το τοπικό παραμένει: Γιατί τα ορεινά μας χωριά δεν
μεταποιούν το γάλα τους σε εξαιρετικά προϊόντα ΠΟΠ αλλά το δίνουν στην
Τραχειά και το Κολιάκι;
Γιατί δεν αναλαμβάνουν τα δημοτικά σφαγεία, αφού η κτηνοτροφία είναι
από τις κύριες ασχολίες τους; Και σε αυτό δεν τους εμποδίζει ούτε το
κράτος, ούτε τα μονοπώλια, ούτε τα καρτέλ του γάλακτος, ούτε καν ο
Δήμαρχος, όπως δεν εμποδίζουν την Τραχειά, τα Ανώγεια,
τον Μυλοπόταμο, την Νάξο, την Μυτιλήνη και εκατοντάδες άλλους
θαυμαστούς τόπους της χώρας μας.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
