Η ΓΙΟΡΤΗ ΡΟΔΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΡΜΙΟΝΗ

 Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος

Ήταν ένα πολύ ωραίο τριήμερο παρ΄ όλο που ο καιρός δεν βοήθησε.

Τελικά η Ερμιόνη σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα έχει καταφέρει να απλώσει στο πανελλήνιο αλλά και στο εξωτερικό τη φήμη των ερμιονίτικων ροδιών και να τα συνδέσει με την τοπική μυθολογία και ιστορία. Είναι πολύ σημαντικά βήματα αυτά και συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές αυτής της επιτυχίας και ιδιαίτερα στους νέους αγρότες μας.

Κανένας δεν αμφιβάλει ότι διαθέτουμε άριστο και μοναδικό προϊόν, το γλυκό, νόστιμο και κατακόκκινο σαν αίμα Ρόδι Ερμιόνης με το αφράτο κουκούτσι. Κανένας δεν αμφιβάλει ότι διαθέτουμε δική μας ποικιλία ροδιάς εγκλιματισμένη στον τόπο μας εδώ και αιώνες.

Την επιτυχία μας έρχονται να ενισχύσουν οι πληροφορίες για την καλλιέργεια ξένων ποικιλιών ροδιάς ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα. Δεν φαίνεται να τις ευνοεί το κλίμα, δεν έχουν τις αποδόσεις που διαφήμιζαν οι προμηθευτές δενδρυλλίων ξένων ποικιλιών, τα ρόδια είναι ξινά και με σκληρό κουκούτσι, προσβάλλονται εύκολα από ασθένειες. Πολλοί παραγωγοί εγκαταλείπουν την καλλιέργεια της ροδιάς ως ασύμφορη, δεδομένου ότι ξεκίνησαν με τιμές περί το 1 ευρώ το κιλό, ενώ σήμερα είναι 0.40 - 0.50 ευρώ το κιλό. Φέτος μάλιστα η συνολική παραγωγή ροδιού στην Ελλάδα θα φτάσει τους 7000 τόνους εκ των οποίων οι 1200 είναι της Ερμιόνης η οποία κτίζει στα γερά θεμέλια της δικής της εγκλιματισμένης ποικιλίας συνεχίζοντας μια βαθιά παράδοση αιώνων.

Μπορεί λοιπόν η Ερμιόνη με σκληρή προσπάθεια να ελπίζει. Την τιμή την καθορίζει η αγορά. Το πρόβλημα όμως είναι η μικρή παραγωγή. Με 1200 τόνους ετήσια παραγωγή ΠΟΠ δεν πας μακρυά. Όλοι οι αγρότες και οι μεταποιητές θέλουν πολύ καλό νερό για να αυξηθεί το προϊόν. Η Ερμιόνη πρέπει να φτάσει την παραγωγή της στους 20 με 30 χιλιάδες τόνους ρόδια για να στηρίξει και σοβαρή μεταποίηση. Και αν η καλλιέργεια επεκταθεί στην Ερμιόνιδα, να φτάσει η παραγωγή τους 50000 τόνους.  Η Τουρκία παράγει περί τους 350000 τόνους ρόδια το χρόνο. Τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα με 7000 τόνους και η Ερμιόνη με 1200 τόνους;

ΝΕΡΟ και πάλι ΝΕΡΟ, από Ανάβαλο και από τοπικά φράγματα.

Σημείωση: Μεταξύ των άλλων, η γιορτή του ροδιού Ερμιόνης διέδωσε και έναν ΄νέο τρόπο' να τρώμε ρόδια: Τον φρέσκο χυμό ροδιού. Από μικρά παιδιά μας αρέσανε τα ρόδια, αλλά βαριόμαστε να τα καθαρίσουμε. Και το καθάρισμα δεν είναι στα συν του ροδιού. Πολλοί δεν έτρωγαν ρόδια, γιατί δεν θέλανε να τρώνε τα κουκούτσια.Όμως μπορείς να αφιερώσεις χρόνο και να καθαρίσεις 5 κιλά ρόδια, να τα στύψεις ακόμη και με τα χέρια σε μια λεκάνη, να βάλεις τον φρέσκο χυμό σε μπουκαλάκια και να τον βάλεις στο ψυγείο. Μένει για μεγάλο διάστημα φρέσκος και αναλλοίωτος, αλλά και περιζήτητος απ΄όλα τα μέλη της οικογένειας.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος