Η αξία της καλλιεργήσιμης γης

Ή αλλιώς, τα του ελαιώνα σε έναν απλό υπολογισμό.

Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος  

Ας υποθέσουμε ότι ένας έχει 300 καμπίσιες, μεγάλες, αραιές ελιές παντελώς ξερικές σε 30 στρέμματα μακριά από τη θάλασσα σε θέσεις που σήμερα η αξία είναι το πολύ 3000 ευρώ το στρέμμα. Και ας πάρουμε τη χειρότερη περίπτωση: Ο ιδιοκτήτης είναι τοπικός υπάλληλος, οπότε χρόνο για εργασίες στον ελαιώνα έχει τα απογεύματα και τα Σαββατοκύριακα. Μπορεί να καλλιεργεί άνετα το κτήμα μόνος του με μικρή συνδρομή της οικογένειας κυρίως κατά το μάζεμα. Μόνο για όργωμα κάθε δύο χρόνια πληρώνει, όχι παραπάνω από τα ξύλα που του αποδίδει ο ελαιώνας. Λιπάσματα και τέτοια μηδέν. Φυσικά ο ιδιοκτήτης ρίχνει αρκετή δουλειά και πρέπει να την αγαπάει, όχι να του είναι αγγαρεία.

Με αυτές τις συνθήκες, οι ελιές φορτώνονται τη μια χρονιά, τη δεύτερη κάτι στο ενδιάμεσο και τη τρίτη το λάδι για το σπίτι. Ανάλογος και ο κόπος για τη συλλογή.

Παίρνουμε την πρώτη περίπτωση:

300 ελιές Χ 50 κιλά ελιές /δέντρο = 15000. Με απόδοση 1 κιλό λάδι ανά 5.5 κιλά ελιές = 2725 κιλά λάδι. Καθαρό περί τα 2400 κιλά, που θα φέρει στην οικογένεια με την φετινή τιμή λιτριβιού 2400Χ3 = 7200 και καθαρά 7000 ευρώ  + κάπου 1000 ευρώ αν ένα μεγάλο μέρος το πουλήσει με τον τενεκέ σε σπίτια. Αν οι ανάγκες της ευρύτερης οικογενείας του (παντρεμμένα παιδιά κ.λ.π.) είναι 10 τενεκέδες, εδώ το κιλό πάει με 6 ευρώ, γιατί τόσο θα πλήρωνε αν το αγόραζε από σούπερ μαρκετ.

Δηλαδή από έναν ελαιώνα 30 στρεμμάτων ξεχρέωτο που αν πουληθεί αποφέρει 30 στρεμ. Χ 3000 / στρεμ. = 90000 ευρώ, την χρονιά αυτή έχει καθαρή απόδοση 7000Χ100/90000 = 7.77% όταν ο καθαρός τόκος δεν υπερβαίνει το 2%.

Αν είχε δώσει 90000 για αγορά διαμερίσματος δεν θα έβγαζε επί των ημερών μας πάνω καθαρά πάνω από 2500 το χρόνο, αν του πληρώνανε τα νοίκια. Και μακροπρόθεσμα η του κτήματος αυξάνει, όχι όμως του διαμερίσματος που παλιώνει.

Η διαφορά είναι ότι όταν καλλιεργείς τον ελαιώνα, κουράζεσαι. Και είναι γεγονός ότι αν τα κάνεις όλα με ξένα χέρια, 10 τενεκέδες λάδι θα σου μείνει την καλή χρονιά.

Οι γονείς μας, ως συντηρητικοί αγρότες θα απαντούσαν: κουράζομαι αλλά και γυμνάζομαι, στη δική μου δουλειά, μέσα στα δέντρα μου με το ρυθμό που θέλω. Δεν κινδυνεύω από τον πληθωρισμό, δεν ψάχνω για ενοικιαστές, δεν ψάχνω για το νοίκι. Μια φορά να σπάνε οι ελιές, ταΐζουν και τις άλλες δύο. Και Κατοχή νάρθει, δεν θα πεινάσω! Και αν κάποιο καιρό φαίνεται ασύμφορος ο ελαιώνας και πολύς ο κόπος, έχει ο καιρός γυρίσματα! Και αν ήσαν υπάλληλοι τοπικοί θα έλεγαν: Τι θες να γίνω χασομέρης τα απογεύματα στα καφενεία;

Μήπως γύρισε ο καιρός για αρκετά χρόνια ακόμη και για αυτήν την, ας την πούμε, καλλιέργεια ελαιώνα από μη αγρότες; πόσο μάλλον από κανονικούς αγρότες που έχουν και τα μέσα και τη δύναμη να κάνουν το λάδι τους brand name;

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος