Από Ιχνηλάτες

Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος  
Ήδη ο νομοθέτης θεωρεί ότι η επιτροπή διαβούλευσης και γνωμοδότησης για δήμους κάτω των 10000 κατοίκων δεν είναι υποχρεωτική. Αντιλαμβάνεται δηλαδή το γραφειοκρατικό του πράγματος. Τώρα αν η Ερμιονίδα έχει 12000 κατοίκους γίνεται υποχρεωτική; Δεν νομίζω.

Αν ένας νέος θεσμός είναι χρήσιμος ή όχι κρίνεται από το αποτέλεσμα. Και στην περίπτωσή μας είναι οι εμπεριστατωμένες γνωμοδοτήσεις της επιτροπής διαβούλευσης και το πώς λειτούργησε. Ο θεσμός υπήρχε την προηγούμενη τετραετία. Το να λέμε ότι υπολειτουργεί με ευθύνη του Δήμου των συμμετεχόντων κ.λ.π. δεν νομίζω ότι προάγει τα πράγματα. Αν δεν λειτουργεί πρέπει να καταργηθεί.

Κανονικά, αν ο Δήμος μας ήταν οργανωμένος σύμφωνα με πρότυπα διοίκησης, θα ενημέρωνε τους δημότες κάθε χρόνο και για αυτόν τον θεσμό.

Δηλαδή:

Πότε συνεδρίασε η Επιτροπή. Με πόσους παρόντες. Ποια θέματα της έδωσε ο Δήμος για διαβούλευση. Πότε και με ποιο τρόπο έπαιρναν στα χέρια τους οι της διαβούλευσης το θέμα και τα συνημμένα έγραφα για να μελετήσουν. Και με μία ανασκόπηση το ΔΣ θα αξιολογούσε και θα αποφάσιζε αν προσφέρει τίποτα αυτή η επιτροπή. Πάντως δεν θυμάμαι να διάβασα κάπου μια γνωμοδότηση της επιτροπής, ενώ σχημάτισα την άποψη ότι ο Δήμος έτρεχε να μαζέψει την επιτροπή να συνεδριάσει τσάτρα πάτρα για να είναι όλα σύμφωνα με το νόμο και όχι την ουσία. Γνώμη μου.

Δημοκρατία δεν είναι η παραγωγή νόμων και διατάξεων και κανονισμών. Η χώρα έρχεται πρώτη στο κόσμο σε αυτά που συνιστούν τη βάση μιας απέραντης γραφειοκρατίας που έχει παραλύσει τα πάντα. Και επί αυτής της άχρηστης και επιζήμιας γραφειοκρατίας κτίζει το μέλλον του, καλύτερα να λέμε την δια βίου τακτοποίησή του, ο μισός πληθυσμός της χώρας. Και δεν είναι μόνον τακτοποιημένος ο δημόσιος υπάλληλος. Είναι τακτοποιημένοι και όσοι του ιδιωτικού τομέα έχουν αντικείμενο επαγγελματικό συνδεόμενο με αυτήν την γραφειοκρατία. Το φρακάρισμα των δικαστηρίων για το οποίο διαβάζουμε καθημερινά, αν δεν καινοτομήσουμε δημιουργικά, θέλει ακόμη περισσότερους δικαστικούς και υπαλλήλους, αλλά και περισσότερους δικηγόρους.  Στην Αγγλία δεν υπάρχει γραπτό σύνταγμα, αλλά η χώρα δουλεύει ρολόι.

Δεν μας το λένε μόνο οι ξένοι με αφορμή τη μεγάλη κρίση που περνάμε, ότι η χώρα χρειάζεται σοβαρές μεταρρυθμίσεις. Βρίσκονται εκτός χώρας κάπου 150 000 ελληνόπουλα, τα πιο φωτεινά και ελπιδοφόρα, που γίνονται ανάρπαστα από τις ξένες εταιρείες. Διαβάστε συνεντεύξεις τους. Το μόνιμο που τονίζουν: Δεν γυρίζουμε πίσω σε μια χώρα χωρίς μέλλον, χώρα αναξιοκρατίας και πελατειακών σχέσεων. 

Η χώρα μας χρειάζεται μεγάλες μεταρρυθμίσεις αρχίζοντας από το Σύνταγμα. Πολλοί σοβαροί άνθρωποι δεν μιλούν για μεταρρυθμίσεις Τρικούπη, Ελευθερίου Βενιζέλου, Μεταξά, Κωνσταντίνου Καραμανλή. Μιλούν για μεταρρυθμίσεις πολύ βαθιές που θα δρομολογήσουν το μέλλον της χώρας για δεκαετίες. Και διατείνονται πως τέτοιες βαθιές μεταρρυθμίσεις έφερε η Επανάσταση του 1821 και ο Καποδίστριας, και το ΕΑΜ την Κατοχή. Δεν είναι θέμα συμφωνίας ή όχι, αλλά αυτές τις περιόδους η χώρα βρέθηκε σε χάος και εκ των πραγμάτων έπρεπε να κτίσει δομές.

Και σήμερα στο χάος είμαστε ως χώρα, όχι σε οικονομική μόνον κρίση. Οι Τούρκοι και οι Γερμανοί την Κατοχή έπαιρναν οριζόνται μέτρα, έβαζαν χαράτσια, έβαζαν αναλογίες εκτελέσεων, για κάθε Γερμανό εκτέλεση 10 Ελλήνων. Το πολιτικό μας σύστημα σήμερα δεν έχει σχέση με τον καπιταλισμό, όπου γίνεται σεβαστή η δίκαια αποκτημένη περιουσία, ούτε με τον σοσιαλισμό που ο καθένας αμείβεται σύμφωνα με την εργασία του. Οι υπεύθυνοι πολιτικοί του άκρατου δανεισμού και των πελατειακών σχέσεων πήραν οριζόντια μέτρα κατοχής με σκοπό να τραβήξουν χρήμα από αυτούς που δικαίως το κατέχουν. Εξίσωσαν τον μηχανικό και τον πλοίαρχο που θαλασσοπνίγηκαν για να φτιάξουν σπίτια για τα παιδιά τους και πλήρωσαν τα μαλιοκέφαλά τους στο ΝΑΤ για μια αξιοπρεπή σύνταξη, με αυτούς που ποτέ δεν πλήρωσαν φόρους, με αυτούς που επιχειρούσαν χωρίς υποχρεώσεις, με όσους είχαν εξασφαλισμένη δια βίου θέση στο ευρύτερο δημόσιο. Και παράλληλα μας πέταξαν ως δήθεν φάρμακο τις διαβουλεύσεις και τη συμμετοχή τάχατες στην πλέρια δημοκρατία.

Σημείωση: Και πάλι στην αρχαία Αθήνα. Οι πολίτες παίρνανε τις πολιτικές αποφάσεις. Παίρνανε την απόφαση για εκστρατεία π.χ. κατά της Σάμου. Όμως η οργάνωση και η διεξαγωγή της γίνονταν από τους ειδικούς. Έστω ότι ο Δήμος δίνει προς διαβούλευση την ΜΠΕ και ΑΕΠΟ  ενός εργοστασίου που θέλει να εγκατασταθεί στην Ερμιονίδα. Η εκφορά γνώμης είναι δύσκολο θέμα ακόμη και για ειδικούς. Μπορεί να την διαβάσει και κατανοήσει ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων ή το αρμόδιο περιβαλλοντικό τμήμα του Δήμου; 

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος