Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Ο Θανάσης πιάνει δουλειά σε μια ψησταριά. Γυρίζει το αρνί και κοιτά να προσελκύσει πελάτες. Σε μια στιγμή βλέπει ένα αυτοκίνητο με μια νεανική παρέα να σταματά. Ο Θανάσης με το αρνί στη σούβλα αρχίζει τα κόλπα του. Η παρέα δείχνει προς το μέρος του και γελάει. Ο Θανάσης το εκλαμβάνει ως θετικό σημείο, ότι αρχίζει και..
.... πιάνει τόπο αυτό που κάνει και αρχίζει να χορεύει με τη σούβλα. Στο αμάξι λύνονται στα γέλια και ακούγεται μια φωνή "ρε παιδιά κοιτάξτε τη κάνει ο βλάκας!". Ο Βέγγος όσο τους βλέπει να κοντοστέκονται, στην κυριολεξία κοπανιέται με το σουβλιστό αρνί.
Από αυτήν την αξεπέραστη σκηνή του μεγάλου μας ηθοποιού,
μέγιστον το μάθημα: Με το αρνί και τα κόλπα του ως σημαίνον, ο Θανάσης
έστελνε το αυτονόητο γι' αυτόν σημαινόμενο. Το μήνυμα: είναι μούρλια το
αρνί μέχρι που χορεύει, και το γκαρσόνι μοναδικό στην εξυπηρέτηση. Όμως
το μήνυμα αυτό δεν άγγιζε την νεαρή παρέα, η οποία από την όλη σκηνή
έπαιρνε το μήνυμα της γελοιότητας και σκιζόταν στα γέλια. Ενώ αυτοί
έστελναν με τα γέλια τους και τις χειρονομίες τους αυτό
το μήνυμα της γελοιότητας στον Θανάση, αυτός με τη σειρά του δεν τόπιανε
αλλά θεωρούσε τα γέλια της παρέας ως απόδειξη ότι έπιασε το μήνυμά του
και όπου νάνε θα καθίσουν να φάνε το αρνί. Και δώστου να κοπανιέται με
το αρνί.
Και τα μπλογκ
με τις παντοειδείς αναρτήσεις τους δεν μπορούν να ξεφύγουν από αυτό το
μέγιστον μάθημα του μεγάλου μας ηθοποιού. Ως πομποί στέλνουν μηνύματα
βέβαιοι ότι αυτά θα διαβαστούν με τον ίδιο τρόπο που τα διαβάζει ο
πομπός, ή με αυτόν που ο πομπός πιστεύει ότι θα καταφέρει να
διαβαστούνε.
Πρίτς!!!
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
