Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
41. Αφαλάτωση
Προϋπολογισμός: 4.680.000 ¤
Η κακή ποιότητα του πόσιμου νερού είναι ένα πρό-
βλημα που απασχόλησε έντονα τη Δημοτική Αρχή.
Τελικά, ύστερα από την αποτυχημένη προσπάθεια
συνεργασίας με την ΕΥΔΑΠ, προχωρήσαμε στην
εξεύρεση άλλης λύσης. Τον Νοέμβριο του 2012
προκηρύσσεται μειοδοτικός διαγωνισμός για την ανά-
δειξη αναδόχου, για την εγκατάσταση νέας σύγχρονης
μονάδας παραγωγής πόσιμου νερού. Ανάδοχος ανα-
δεικνύεται η εταιρία ΤΕΜΑΚ, με την οποία ο Δήμος μας
στις 20 Σεπτεμβρίου 2013 υπέγραψε τη σχετική σύμ-
βαση και ήδη έχει αρχίσει η διαδικασία έκδοσης των
απαιτούμενων αδειών. Στον διαγωνισμό επιτεύχθηκε
σημαντική έκπτωση (26%), με αποτέλεσμα όταν λει-
τουργήσει η μονάδα, ο Δήμος Ύδρας να προμηθεύεται
το νερό με κόστος 0,96 ¤/κυβικό μ. (χωρίς ΦΠΑ)
ενώ η αγορά και η μεταφορά του σήμερα κοστίζουν
2,45 ¤/κυβικό μ. (χωρίς ΦΠΑ). Το ετήσιο οικονομικό
όφελος για τον Δήμο Ύδρας από την μείωση της
τιμής θα είναι 450.000 ¤.
Να θυμηθούμε τις λύσεις του προβλήματος του πόσιμου νερού στην Ερμιονίδα και πρώτα πρώτα Κοιλάδα - Πορτοχέλι - Κρανίδι.
1).
Από τα τοπικά δημοτικά πηγάδια μετά από τον καθαρισμό τους! Αν είναι
δυνατόν! Εφαρμόστηκε για λίγο φυσικά με πλήρη αποτυχία. Ούτε μικρό παιδί
δεν θα φανταζόταν αυτή την λύση.
2). Μεταφορά
νερού από την απέναντι παραλία Πελοποννήσου, χωρίς καν να έχει
εξασφαλιστεί η πηγή του νερού. Έγιναν και έργα υποδοχής του νερού με
υδροφόρα πλοία. Αποτυχία φυσικά, αφού δεν μας έδιναν νερό (γιατί άραγε
να μας δώσουν το νερό τους όταν εμείς δεν δίνουμε μια Σκάλα στους
Υδραίους;), αλλά και το κόστος, όπως βλέπουμε και πιο πάνω, απαγορευτικό.
Για αφαλάτωση
φυσικά, όλα αυτά τα χρόνια ούτε κουβέντα ή μάλλον λόγια του αέρα. Ήταν
μια κάποια λύσις, λίγο ακριβή μεν, αλλά ήταν κάποια λύσις μέχρι να
γίνουν σοβαρά έργα υποδομής.
3). Γεωτρήσεις
που έβγαζαν υφάλμυρο, όλο και πιο υφάλμυρο καταστρέφοντας
την ισορροπία του υδροφόρου ορίζοντα για πολλά πολλά χρόνια.
Η
λύση φυσικά ήταν και είναι τα τοπικά μεγάλα φράγματα - αποταμιευτήρες,
μεγάλες και μικρές υδατοδεξαμενές, και ο Ανάβαλος ο οποίος όμως
προσφέρει μόνον ποτιστικό νερό, και μετά από επεξεργασία αφαλάτωσης,
πόσιμο.
Για αυτά, τα ως άνω, ας μας πουν δύο λόγια οι πρώην, νυν και τέως Δήμαρχοι και οι "παρατάξεις", χωρίς να παραβλέπουν ότι ΤΟΤΕ τρώγαμε με χρυσά κουτάλια και ονειρευόμαστε με τα λεφτά των άλλων, ενώ ΤΩΡΑ η μουχρούτα είναι άδεια.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
