Πέντε με έξη παρατάξεις δεν είναι δείγμα δημοκρατίας.
Είναι πολυδιάσπαση που επιβάλλεται από τα πάνω προς τα κάτω, χωρίς να το
αντιλαμβάνονται τα επιτελεία. Ένας που λέει τους λόγους που θα ψηφίσει
την τάδε παράταξη, αμέσως έρχεται αντιμέτωπος όχι με άλλη μία, αλλά
άλλες 5 παρατάξεις. Μία παρέα φίλων, δημιουργών, εργαζομένων, κ.λ.π.
καλείται να σπάσει σε κομματάκια.Θα γεμίσουμε συνοδοιπόρους, υποβολείς, καλοθελητές, πρόθυμους, κενούς που θα σπεύσουν να καλύψουν τα μεγάλα κενά που θα προκύψουν εκ των πραγμάτων σε πέντε ή έξι παρατάξεις.
Θα μου πείτε να ακουστούν, όλες οι απόψεις, όλες οι
προτάσεις. Μα υπάρχουν 6 διάφορες και διακριτές προτάσεις για τα
σκουπίδια, για το νερό, για τη θάλασσα, την παραγωγή, τον τουρισμό, τον
αθλητισμό, τον πολιτισμό; Το μετά δεν το σκεπτόμαστε; Αυτόματα θα
επέλθει η συναίνεση και συμπόρευση; Και αν έτσι είναι να επέλθει, γιατί
δεν επέρχεται από τώρα;
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
