Που υπάρχει το διαδίκτυο, τα μπλογκ και ο τύπος.
Αλίμονο
αν περιμέναμε υπεύθυνη ενημέρωση αποκλειστικά και μόνον από τις αρχές
και εξουσίες και τους αντιπροσώπους μας εν συνεδριάσει.
Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Είχα την
υπομονή να παρακολουθήσω τα βιντεάκια των Ιχνηλατών και ξεχώρισα τα 5
απλά και μεστά πράγματα που είπε ο κύριος Δημαράκης και τα ελάχιστα που
πρόλαβε να πει ο κύριος Λυμπερόπουλος, ενώ τον κύριο Τόκα μόνο με τις
πέτρες δεν το πήρανε.
Με τη σειρά μου να πω, πως έγραψα αρκετά σε πολιτικό
βέβαια επίπεδο για το επίμαχο θέμα, αλλά είχα μελετήσει και....... όλα τα
έγγραφα και σχέδια και αποφάσεις για το εν λόγω θέμα. Και αυτό που εξ
αρχής προσπάθησα να πω είναι ότι όταν το πρόβλημα είναι ζωτικό για την
ζωή και την πρόοδο της Ύδρας, τη συμφέρουσα λύση θα την βρει η Ύδρα. Μη
ξεχνάμε και το ιστορικό μέρος της υπόθεσης, δηλαδή αιώνες τώρα
λειτουργούσε σκάλα στη περιοχή, υπήρχε Ντογάνα υδραίικια, από το ΕΑΜ
είχε ποντιστεί μυστικό τηλεφωνικό καλώδιο επικοινωνίας με την Ύδρα, εκεί
υπήρχαν κτήματα Υδραίων και Εκκλησίας. Ακόμη και τον Γαλιώτη κατά μία
εκδοχή τον σκότωσαν στη σκάλα του Μετοχιού. Δεν αποβιβάσθηκαν ως
εχθροί επί των ημερών μας, άκουσον άκουσον, για να μας μειώσουν την
επικράτεια!
Για την Ερμιονίδα που το θέμα είναι μόνον
οικονομικό, είναι φυσικό χρόνια τώρα να μην απασχολούσε κανέναν. Δεν
απασχολούσε βέβαια κανέναν και παλαιότερα, και
έδειξα ξεκάθαρα, και επιμένω σε αυτό, ότι η λύση να βελτιωθεί η Σκάλα
Μετόχι, να γίνει ασφαλής με ένα ταυ ή γάμμα, στη δικαιοδοσία του
Λιμενικού Ταμείου Ερμιονίδας, απ' όπου θα εξυπηρετείται η Ύδρα ως προς
τα φορτία και τους επισκέπτες, ήταν η πλέον συμφέρουσα και για τις δύο
πλευρές. Η απόρριψη αυτής της λύσης θα έφερνε λύση μέσα στα
όρια της Τροιζηνίας, οπότε η Ερμιονίδα ήταν εκτός δικαιοδοσίας, ή λύση
σαν τη σημερινή, που άντε τώρα να βρεθεί άκρη στα ΣτΕ και τα δικαστήρια.
Κανείς και καμιά παράταξη δεν έχει λάβει ως τα τώρα σαφή θέση, δηλαδή τι προτείνει να γίνει και να είναι αυτός ο χώρος.
Όλοι αποφεύγουν να πουν τα πράγματα με το όνομά τους.
Το βέβαιο είναι:
Υπάρχει μια άδεια από αρμόδια αρχή για να φτιάξει κάποιος
μια προβλήτα με εξοπλισμό για να πιάνει η υδροφόρα και να πηγαίνει νερό
στην Ύδρα. Οι άδειες δεν βγαίνουν στον αέρα. Κάποιος ιδιώτης, κάποιο
νομικό πρόσωπο, κάποιος φορέας, κάποιος ζήτησε την άδεια και την έλαβε
και έκανε το έργο αυτό. ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΚΑΠΟΙΟΣ;
Στη συνέχεια αυτός ο ΚΑΠΟΙΟΣ υπέβαλε ΜΠΕ για την
λειτουργία της προβλήτας για αυτήν τη χρήση και εγκρίθηκε η ΜΠΕ. Άρα
αυτός ο ΚΑΠΟΙΟΣ είναι υπεύθυνος λειτουργίας, υπεύθυνος για την εφαρμογή
της ΜΠΕ και για την ανανέωσή της. Δεν ήταν λιμάνι, μια απλή λειτουργία
προβλήτας ήταν χωρίς ουσιαστική επίβλεψη, αλλά ιδιοκτησιακά και νομικά
υπάρχει αυτός ο ΚΑΠΟΙΟΣ, κάτοχος της άδειας λειτουργίας και της ΜΠΕ.
ΠΟΙΟΣ είναι αυτός ο ΚΑΠΟΙΟΣ; Δεν τον ονομάζει καθαρά κανείς.
Εφόσον
υπάρχει ΜΠΕ, έστω ότι επισκέπτονται την προβλήτα, ακόμη και σήμερα, οι
επιθεωρητές περιβάλλοντος. Από ποιον θα ζητήσουν την ΜΠΕ; Από τον
ΚΑΠΟΙΟΝ βέβαια, δεν είναι η ΜΠΕ ορφανή. Στην ΜΠΕ διαβάζουν ότι είναι για
χρήση υδροφόρας, αλλά διαπιστώνουν ότι εκεί πιάνουν πλοία και
ξεφορτώνουν πράγματα, άλλα μεταφέρουν επιβάτες. Δηλαδή δραστηριότητες
που δεν καλύπτει η άδεια λειτουργίας και συγχρόνως δεν εφαρμόζονται οι
όροι της ΜΠΕ. Οι επιθεωρητές θα στείλουν την έκθεσή τους στον ΚΑΠΟΙΟΝ
και σε αυτόν θα στείλει μετά η αρμοδία υπηρεσία και το πρόστιμο. ΠΟΙΟΣ
είναι ο ΚΑΠΟΙΟΣ λοιπόν;
Το ΣτΕ θα ζητήσει να ακούσει τον ΚΑΠΟΙΟΝ. Είναι ο
Δήμος Ερμιόνης και τώρα Ερμιονίδας; Είναι η παλιά Κοινότητα Θερμησίας;
Είναι το Λιμενικό Ταμείο Ερμιόνης και τώρα Ερμιονίδας; Είναι το ίδιο το
δημόσιο;
Ο ΚΑΠΟΙΟΣ χρόνια τώρα έπρεπε να υποβάλει μήνυση σε
οποιονδήποτε έμπαινε και χρησιμοποιούσε την προβλήτα χωρίς συμφωνία και
σύμβαση μαζί του, πόσο μάλλον παρανόμως. Το έκανε έστω και μία φορά;
Αυτό που όλοι γνωρίζουμε είναι ότι τα θαλάσσια ΤΑΧΙ πιάνουν όπου θέλουν
και σε αμμουδιές και βράχια. Στην Κρήτη, αλλά και σε όλη τη χώρα, μεγάλα
σκάφη των 100 ατόμων πάνε συστηματικά σε αμμουδιές έρημες και νησάκια
και αποβιβάζουν τους τουρίστες και τους ξαναμαζεύουν. Η Θεσσαλονίκη
δημιουργεί θαλάσσια αστική συγκοινωνία. Στα ντοκιμαντέρ βλέπουμε δεκάδες
σκάφη να κάνουν τοπικές συγκοινωνίες στις Κυκλάδες.
Μπορεί ο ΚΑΠΟΙΟΣ να καταγγείλει την προβλήτα του ως παράνομη, δηλαδή να καταγγείλει τον εαυτό του;
Συμπέρασμα: Απουσιάζει
η πολιτική σκέψη, απουσιάζει το κοινό συμφέρον, απουσιάζει η κοινή
λογική, όχι όμως και η ψηφοθηρική λογική. Και μετά φταίνε τα υπουργεία,
οι βουλευτές Αργολίδας, οι του Πειραιώς και πάει λέγοντας. Ο Δήμος μας
δεν ξέρει τι θέλει, και πώς να έχει σχέδια όταν δεν ξέρει τι θέλει;
Μένω στα λόγια του κυρίου Δημαράκη: Και να
επιστραφεί από το ΣτΕ αυτή η προβλήτα, δεν σταματά να είναι ένα
αδειοδοτημένο έργο που πρέπει να αποφασιστεί η τύχη του. Δηλαδή ο
ΚΑΠΟΙΟΣ ή παραδίδει την άδεια λειτουργίας και τη ΜΠΕ με την αυτονόητη
υποχρέωση αποκατάστασης του χώρου (ξήλωμα και αποκατάσταση της αμμουδιάς
ως είχε) ή την μεταποιεί σε κάτι άλλο, μία νέα λειτουργία, αφού η παλιά
της υδροφόρας δεν υφίσταται. Και από αυτό το δίλημμα δεν θα
τον απαλλάξουν το ΣτΕ και οι δικαστικοί αγώνες.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
