'' Τότε και τώρα ''

Σχετικά με τον προϋπολογισμό του Δήμου Κρανιδίου 1936 – 1937 που ανάρτησε ο κύριος Καμιζής.

Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος

Τα έσοδα προϋπολογίζονται στις 174500 δραχμές. Την περίοδο αυτή τόσο το Κρανίδι όσο και η Ερμιόνη δεν είναι από τα φτωχά μέρη της χώρας μας, όπως μαρτυρούν τα σπίτια και τα καταστήματα. Την εποχή αυτή όλοι σχεδόν οι ποιμένες από την Αρκαδία που εγκαταστάθηκαν στην Ερμιονίδα ήταν πάμφτωχοι σκηνίτες.

Αντιγράφω από το βιβλίο μου τιμές για αγαθά αυτής της περιόδου (μονάδα βάρους τότε ήταν η οκά = 1282 γραμμάρια):

Το βαρύ μεροκάματο (σκάψιμο κ.λ..π.) ήταν 50 δραχμές.

Οκά ζάχαρη: 24 (εισαγόμενο είδος)

Οκά καφές: 80 (εισαγόμενο)

Οκά σαπούνι: 24 (εγχώριο)

Οκά κεφαλοτύρι 60 (εγχώριο)

Οκά βούτυρο: 80 (εγχώριο)

Οκά φασόλια: 12 (εγχώριο)

Οκά φακές: 14 (εγχώριο)

Οκά φωτιστικό πετρέλαιο: 20

Οκά ζυμαρικά: 16

Οκά ούζο: 52

Οκά λάδι: 30 – 40

Οκά αλεύρι: 8 δραχμές.

Μία καλή μπακαλοταβέρνα αυτή την εποχή διέθετε κεφάλαιο σε ρευστό και εμπόρευμα περί τις 200000 δραχμές.

Τότε ο εργάτης δούλευε ήλιο με ήλιο σε σκληρότατες εργασίες μόνο για να φάει φτωχικά η οικογένεια. Πού ασφάλιση και συντάξεις στην επαρχία. Όταν ζητούσαν τα πιτσιρίκια ψωμί με τυρί (το βούτυρο, λόγω τιμής, ούτε που το είχανε δει ποτέ) έπαιρνε η μάνα μια φέτα ζυμωτό ψωμί, ξεχώριζε την ψίχα από την κόρα και του έδινε μεγαλόπρεπα σε κάθε χέρι από ένα και τούλεγε: «Αυτό βρε να δεις τι νόστιμο είναι! Τι το θέλεις το τυρί!».

Ο προϋπολογισμός αντιστοιχεί σε 3490 μεροκάματα αυτής της εποχής.

Αν όλα τα λεφτά του προϋπολογισμού αποφάσιζε ο Δήμαρχος Χάσπαρης να τα αγοράσει καφέ και να το μοιράσει στους δημότες Κρανιδίου, κάπου 1000 νοικοκυριά, θα αγόραζε 2181 οκάδες και κάθε νοικοκυριό θα έπαιρνε 2.18 οκάδες καφέ, δηλαδή κάπου 8 γραμμάρια την ημέρα.

Δηλαδή ο προϋπολογισμός του Δήμου Κρανιδίου έφτανε για δύο καφεδάκια την ημέρα ανά νοικοκυριό. Την μια μέρα έπινε ο παππούς και η γιαγιά και την επομένη ο πατέρας και η μητέρα. Γι’ αυτό και άμα τεμπέλιαζε ο άντρας και δεν πήγαινε στη δουλειά έλεγε η μάνα «να δούμε με τι μούτρα θα ζητήσει καφέ!».

Τώρα πώς ο δήμος τα έφερνε πέρα και έφτιαχνε και πηγάδια και καλντερίμια, πηγάδια που καταφύγαμε για να υδρεύσουμε τα σύγχρονα νοικοκυριά μας, ένας θεός το ξέρει.

Είμαστε πολύ καλύτερα σήμερα. Θυμόμαστε τα παλιά με νοσταλγία αλλά τότε υπήρχε πολύ φτώχια και αρρώστια, πολύ και σκληρή δουλειά, μεγάλη ανεργία και αεργία, χωρίς ασφάλιση και σύνταξη, κυριολεκτικά η ζωή στα χέρια του Θεού. Κανένας δεν θέλει να επιστρέψει σε αυτή τη ζωή.

Άρα καλά εδώ που φτάσαμε, αφού με προϋπολογισμό κάπου 12000000 € ο δήμος Ερμιονίδας μπορεί να αγοράσει 936037 οκάδες καφέ, δηλαδή 429 φορές περισσότερο. Αν ο Δήμος παρήγαγε και 429 φορές περισσότερο έργο από αυτό της Δημαρχίας Χάσπαρη, θα είμαστε ο Παράδεισος.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος