Ως σύμβολο.
Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Ο Δήμος μας, ο μη έχων καμία σχέση με την Παραγωγή Προϊόντων και Υπηρεσιών στην Ερμιονίδα, όπως είπαμε σε παλιότερο σημείωμα, ζήτησε από την Αγροτική Τράπεζα τις αποθήκες που είχαν φτιαχτεί για τη συγκέντρωση σταριού, κριθαριού, βρώμης, για να τις μετατρέψει, έναντι μάλιστα συμβολικού ενοικίου, σε κέντρο διαλογής ανακυκλώσιμων απορριμμάτων. Φυσικά και με την αποδοχή και τον χαιρετισμό της ντόπιας αριστεροειδούς αφασίας της «οικολογίας και της προόδου».
Και όμως, οι αποθήκες αυτές μπορούν να γίνουν σύμβολο στροφής του Δήμου προς την Παραγωγή.
Κρίση έχουμε, η οποία καλά κρατεί και θα κρατήσει χρόνια, μέχρι ν’ αλλάξουμε μυαλά. Τρόφιμα χρειαζόμαστε.
Μπορούσε λοιπόν ο Δήμος να οργανώσει ένα εθελοντικό όργωμα ιδιωτικών εκτάσεων χρόνια ακαλλιέργητων με την συγκατάθεση των ιδιοκτητών τους. Ο καρπός συγκεντρώνεται και γεμίζει τις αποθήκες. Υπενθυμίζω ότι ο τόπος μας έβγαζε πάντα πολύ καλής ποιότητας στάρι και κριθάρι. Όσο για την βρώμη, αρίστης ποιότητας, η οποία είχε τέτοιες προδιαγραφές, ώστε έφτανε μέχρι τους Ιππόδρομους της Αγγλίας για τροφή αλόγων ράτσας.
Αυτή η εθελοντική συγκομιδή μπορούσε να αλεσθεί σε παραδοσιακούς μύλους (π.χ. υδρόμυλος Επιδαύρου) και να διατεθεί στους φούρνους της Ερμιονίδας, για να διαφημίζουν με τη σειρά τους «ψωμί από δικό μας στάρι κ.λ.π.». επίσης διάθεση σε ντόπιους εκτροφείς βοοειδών. Τα έσοδα μπορούσαν να διατεθούν για κοινωνικούς σκοπούς.
Το κέρδος θα ήταν κυρίως το ΜΗΝΥΜΑ. Η δημιουργία παραγωγικού συμβόλου.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
