''«Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ» ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΟ ΕΙΚΟΝΟΣΚΟΠΙΟ Ο ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ''
«ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ…ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ»
Τα τελευταία χρόνια η χρήση του διαδικτύου έχει εκτιναχθεί στα ύψη δημιουργώντας μία κατάσταση αυξημένης ανασφάλειας στους απανταχού χρήστες του. Ως Ηλεκτρονικό Έγκλημα επομένως ορίζουμε όλες εκείνες τις αξιόποινες πράξεις που τελούνται με χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών ή συστημάτων επεξεργασίας δεδομένων και διώκονται και τιμωρούνται με συγκεκριμένες ποινές από την ελληνική και διεθνή νομοθεσία.......
Το Ηλεκτρονικό Έγκλημα έχει ποικίλες μορφές, οι οποίες πολλαπλασιάζονται με τη συνεχή εξέλιξη του διαδικτύου και τη χρήση της τεχνολογίας. Με στόχο λοιπόν μια αποτελεσματική στρατηγική όσον αφορά την αντιμετώπιση του Ηλεκτρονικού Εγκλήματος συνήφθη και υπεγράφη στις 23-11-2001 η Συνθήκη της Βουδαπέστης στην ομώνυμη πόλη, μεταξύ 26 υπουργών ευρωπαϊκών κρατών στην οποία υπάρχουν επεξηγήσεις και ρυθμίσεις αναφορικά με τους τρόπους αντιμετώπισης και καταστολής του Ηλεκτρονικού Εγκλήματος.
Οι κυριότερες μορφές Κυβερνοεγκλημάτων που απαντώνται στην Ελλάδα είναι οι απάτες μέσω διαδικτύου, η παιδική πορνογραφία, το cracking και hacking, η διακίνηση – πειρατεία λογισμικού, οι απάτες μέσω πιστωτικών καρτών και η διακίνηση ναρκωτικών με προκαθορισμένα ραντεβού και ποσότητες μέσω διαδικτύου, αλλά ακόμη και φαινόμενα on line «παραγγελιών».
Ο Νόμος 1805/1988 αφορά την αντιμετώπιση εγκλημάτων με ηλεκτρονικούς υπολογιστές στο βαθμό που τα προβλεπόμενα εγκλήματα διαπράττονται σε περιβάλλον διαδικτύου. Ο Ελληνικός Ποινικός Κώδικας σε διατάξεις του (όπως π.χ το άρθρο 370Β, 370Γ ή 386Α) ρυθμίζει τέτοιου είδους εγκλήματα. Όμως τα κενά στην ελληνική νομοθεσία πάνω στα συγκεκριμένα εγκλήματα είναι αρκετά. Για το λόγο αυτό για την πλήρη και αποτελεσματική αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων υπάρχει συνεργασία της Ελλάδας με άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με το Συμβούλιο της Ευρώπης και με διεθνείς οργανισμούς.
Οι hackers εμφανίστηκαν για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1970 στις Η.Π.Α. ως δράστες σε τηλεπικοινωνιακά συστήματα. Ως hacker νομικά μπορούμε να ορίσουμε εκείνον ο οποίος παρότι δεν έχει δικαίωμα, αποκτά πρόσβαση σε στοιχεία και προσωπικά δεδομένα ενός υπολογιστή αλλά και τηλεπικοινωνιακών συστημάτων, τα παραλλάσσει ή προκαλεί με κάθε τρόπο «φθορά» σε αυτά. Στο διαδίκτυο διακρίνουμε δύο μορφές εγκληματιών. Τους hackers και τους crackers. Οι hackers εισβάλλουν σε έναν υπολογιστή για να μάθουν κάποια προσωπικά δεδομένα ή για να προκαλέσουν βλάβη σε αυτόν. Οι crackers είναι εκείνοι που αποσκοπούν σε οικονομικό όφελος από αυτό με αποτέλεσμα αφού π.χ. μάθουν τον κωδικό μιας κάρτας, να δίνουν εντολή στην τράπεζα, να «αδειάζουν» τον τραπεζικό λογαριασμό και να έχουν πλέον ολοκληρώσει την αποστολή τους.
Μια άλλη κατηγορία ηλεκτρονικού εγκλήματος είναι και οι ιοί σε υπολογιστές οι οποίοι μεταδίδονται μέσω προγραμμάτων και είναι ιδιαίτερα επιβλαβείς τόσο για τους ίδιους τους υπολογιστές όσο και για τους χρήστες τους, καθώς έχουν τη δυνατότητα να καταστρέφουν προγράμματα και να εξαπλώνονται ακόμη και μόνοι τους, αλλά και να υποκλέπτουν προσωπικά δεδομένα των χρηστών.
Για τους δράστες προβλέπονται ποινές από το άρθρο 381 του Ποινικού Κώδικα καθώς και αστικές ευθύνες.
Τα εγκλήματα διαδικτύου πολλαπλασιάζονται καθημερινά. Άλλα εγκλήματα είναι πιο σοβαρά (όπως αυτό της παιδικής πορνογραφίας) και άλλα όχι. Σε κάθε περίπτωση λόγω της αυξανόμενης τεχνολογικής ανάπτυξης οι νόμοι και οι διακρατικές συμφωνίες ενισχύονται ως μόνη λύση για την αντιμετώπιση των εγκλημάτων διαδικτύου. Και επειδή ο καθένας μας μπορεί να πέσει θύμα ή έχει ήδη υπάρξει θύμα, η άμεση καταγγελία στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος είναι η πρώτη και βασική ενέργεια που πρέπει και μπορεί να κάνει ο οποιοσδήποτε.
Γιώργος Ι. Γεωργόπουλος
Δικηγόρος
Δικηγόρος
