''Ο Δήμος, συμπολίτευση και αντιπολίτευση, δεν θα πει τίποτα για το θέμα;''
Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Φυσικά και δεν είναι τα κείμενα Μέρος Α ,Β, Γ της Διακήρυξης Διαγωνισμού για τα Ψηφιακά Μουσεία Ερμιονίδας πνευματική δημιουργία των αρμοδίων του Δήμου μας ή των Αιρετών. Copy paste είναι, κοινώς ξεπατικωσούρα. Απλά διαγράφεις και προσθέτεις τις δικές σου περιγραφές. Γι’ αυτό και τα Ανώγεια Ρεθύμνου ως τόπος κατάθεσης και πάλι καλά. Γιατί συνήθως εκ παραδρομής μπορεί να περιγράφονταν ως σημεία ενδιαφέροντος της Ερμιονίδας....... η λίμνη των Ιωαννίνων και το σαράι του Αλή Πασά.
Γίνεται λοιπόν αντιληπτό ότι μάλλον είναι λεφτά για πέταμα, όπως είναι και πάρα πολλά έργα που εντάσσονται στο ΕΣΠΑ. Κάνουμε δρομάκια, σκαλάκια, εξωραΐσεις, διαπλατύνσεις, αξιοποιήσεις, ψηφιακές απεικονίσεις, εκπαιδευτικά σεμινάρια, αποκαταστάσεις χωματερών, ΧΥΤΥ, άντε και κανένα μεγάλο δρόμο για να πηγαίνουμε πιο γρήγορα στα εξοχικά μας. Δηλαδή μας δίνει η Ευρώπη χρήματα που τα κάνουμε ‘εργάκια’ ώστε να περάσει το χρήμα στην αγορά συνήθως μέσω ημετέρων, αλλά αν δούμε την απόδοση των έργων αυτών μετά την κατασκευή τους, θα απογοητευτούμε.
Χρειαζόμαστε ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ, ΒΙΟΤΕΧΝΙΕΣ, ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ, ΕΤΑΙΡΙΕΣ, ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ, ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΑΓΡΟΤΙΚΑ ΑΓΡΟΚΤΗΜΑΤΑ, ΒΙΟΤΕΧΝΙΕΣ ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ και άλλα τέτοια που να μπορούν να σταθούν με επιτυχία στον ανταγωνισμό και όχι εργάκια. Και για να γίνουν και να σταθούν αυτά, για να ευδοκιμήσουν και αποδώσουν χρειάζεται σύμπνοια και συνεργασία εργοδοτών και εργαζομένων, δηλαδή κοινή θέληση και όχι αιώνια αντιπαλότητα. Οι διαφορές σε μια δημοκρατία πάντα λύνονται.
Έ, δεν θέλει και πολύ για να γίνει αντιληπτό, ότι το σχέδιο για τα Ψηφιακά Μουσεία είναι ό,τι απόμεινε από το άλλο μεγαλεπήβολο σχέδιο των ιστορικών διαδρομών Ερμιονίδας το οποίο θα κόστιζε, στο ΕΣΠΑ φυσικά και όχι στον δήμο, 3000000 €. Μελέτες επί μελετών, μονοπατάκια, πεζουλάκια, ασβεστώματα, ταμπελίτσες, ανάδειξη, χιτς περιπατητές, εισπράξεις γιοκ (για να θυμηθούμε λίγο και το οθωμανικό παρελθόν μας) και σε λίγα χρόνια η βροχή και η βλάστηση θα εξαφάνιζαν τις ιστορικές διαδρομές.
Υπάρχει το έργο της αξιοποίησης του Φράχθι. Ας το δουλέψει ο Δήμος και οι αρμόδιοι του τουρισμού και οι ιδιώτες και σε μια πενταετία να δείξουν τα αποτελέσματα. Αν έχουν καταφέρει στο τελευταίο χρόνο της 5ετίας να έχουν επισκεφτεί το σπήλαιο 5000 άτομα, αν έχουν επισκεφτεί το Μουσείο Κοιλάδας 10000 άτομα, αν εκτιμηθεί ότι όλοι αυτοί πλήρωσαν εισιτήριο, κάπου έφαγαν, κάπου έμειναν, κάτι αγόρασαν κ.λ.π. και η εκτίμηση δείχνει ότι άφησαν στον τόπο μας 500000 € το χρόνο, τότε πράγματι τα χρήματα του ΕΣΠΑ έπιασαν τόπο. Και μετά συνεχίζεις το ίδιο με το Κάστρο του Θερμησιού, με ανασκαφές στη Μαγγούλα Ερμιόνης, με επανακατασκευή του κάστρου Θερμησίας, με θαλάσσια ιστορικά πάρκα στην Μαγγούλα και στη Ντάρδιζα Ερμιόνης, και τελικά με τα ιστορικά μονοπάτια και τις διαδρομές, αλλά και τα μονοπάτια φυσικού τοπίου και σε μια δεκαετία η Ερμιονίδα και τα νησιά της γίνονται Τοσκάνη. Και τότε, αν έχεις πετύχει στα σχέδια σου, θα έχεις 100000 επισκέπτες κάθε τύπου και εκτίμηση μεικτών εσοδων 5000000 € το χρόνο.
Αλλά τι λέμε τώρα! Το θέμα είναι να βγει στις εκλογές όποιος βγει, να αρχίσει να ξαναμοιράζει δανικά, να φτιάξουμε τι ζωή μας όπως πριν την κρίση, και έχει ο Θεός μέχρι την επόμενη κρίση.
Κοινώς: κούνια που μας κούνησε και δεν μας ταρακούνησε.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
