Ναι, γι’ αυτό σας ψηφίσαμε και αυτό κυρίως περιμένουμε. Να κρατάτε όμως και τις αποστάσεις ασφαλείας.
«......γιατί έχω ισχυρή την αίσθηση ότι πρέπει να ανταποκρίνομαι στην εντολή αυτών που με ψήφισαν. αλλά και στην προσδοκία αυτών που δεν με ψήφισαν, για αποτελεσματική διοίκηση και επίλυση των καθημερινών προβλημάτων όπως είναι και αυτό της καθαριότητας.....».
Για τους επιδρομείς με στόχο τον Δήμο μας, γιατί περί τοιούτων πρόκειται, πολύ εύστοχος (κατά τη γνώμη μου) σχολιασμός στα ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ.
Η επαρχία μας είναι μια περιοχή ελευθέρων επαγγελματιών και........... αυτοαπασχολουμένων. Οι αγρότες και οι ψαράδες, οι μαγαζάτορες, οι μικροβιοτέχνες, οι εργολάβοι, οι μεταφορείς, οι ηλεκτρολόγοι, οι ελαιοχρωματιστές και ένα σωρό άλλοι δεν έχουν σχέση με τη μισθωτή εργασία. Το ίδιο και όλο το κύκλωμα της οικοδομής. Και αν απασχολούν λίγους μισθωτούς ή εργάτες, κατά κανόνα είναι μετανάστες. Μισθωτή εργασία υπάρχει κυρίως στον τοπικό δημόσιο και δημοτικό χώρο, στις τράπεζες και τη ΔΕΗ, ΟΤΕ, κ.λ.π. και εποχιακά στον τουρισμό. Άρα μπορούμε να πούμε ότι το 80% των κατοίκων της Ερμιονίδας δεν είναι μισθωτοί, και ως εκ τούτου έχουν τον τρόπο σκέψης και ζωής του ελεύθερου επαγγελματία και του αυτοαπασχολούμενου και όχι όπως λέμε στη πιάτσα «αυτού που είναι μέσα στη μάντρα». Όταν ψηφίζουνε δεν αφήνουν στην άκρη τον δικό τους τρόπο. Είναι οξύμωρο ένας αγρότης, που ζει στο κτήμα και από το κτήμα του, να ψηφίζει μια παράταξη στις δημοτικές εκλογές, με γνώμονα να γεμίσουν με διορισμένους, με οποιονδήποτε τρόπο, οι υπηρεσίες του δήμου. Όμως και πάρα πολλοί μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα δεν θέλουν με τίποτα την διόγκωση του δημόσιου και δημοτικού τομέα, πόσο μάλλον αυτή την περίοδο που επιθυμούν σφόδρα τη συρρίκνωσή του με οποιονδήποτε τρόπο.
Άρα «η εντολή αυτών που με ψήφισαν» δεν είναι εντολή προσλήψεων, αλλά εντολή περιστολής δαπανών, μείωσης προσωπικού και χρήση υπηρεσιών από τον αποτελεσματικό ιδιωτικό τομέα.
Όμως με κεκτημένη ‘σοσιαλιστική’ ταχύτητα και την ροπή προς κοκορομαχία και ιδεολογική διαπάλη = επαναστατική γυμναστική, πιστέψατε ότι θα προσλαμβάνατε κόσμο για την διαχείριση των σκουπιδιών που αμέσως θα έπεφτε με τα μούτρα στη δουλειά, από υποχρέωση, έστω, που του δόθηκε εργασία. Για να δικαιολογήσετε αυτές τις προσλήψεις προβάλατε κατά κόρον ότι ο Δήμος Ερμιόνης δεν είχε οχήματα, ότι ό,τι σας άφησε ήταν υπό διάλυση και παραπεταμένο, για να αποδείξετε στον κόσμο ότι παραλαμβάνετε καμένη χώρα τουλάχιστον στο Δήμο Ερμιόνης και άρα εσείς με τα διοικητικά σας προσόντα και τις εύστοχες κινήσεις σας θα κάνατε τη διαφορά. Γνωρίζατε όμως ότι εκ του νόμου ο Δήμος Ερμιόνης έδινε εργολαβία τη διαχείριση σκουπιδιών σε ιδιώτες εργολάβους και αυτό κανέναν δεν ξένιζε ή ανησυχούσε. Και η Ερμιόνη ήταν συνεχώς καθαρή.
Πέραν αυτού νομίσατε ότι το να πάρει ο Αρμόδιος Αντιδήμαρχος δίπλα του ως αρχιεθελοντή έναν ιστολόγο (αποφεύγω χαρακτηρισμούς, όμως παραπέμπω στα γραφόμενά του και τις παραστάσεις του) πέραν της σοσιαλιστικής κεκτημένης ταχύτητας θα αποκτούσατε και την αντίστοιχη αριστεροειδή εθελοντική. Θελέστα, παθέστα.
Αυτό που από διοικητική απειρία δεν καταλάβατε είναι: Πρώτα μετράς με κάθε τρόπο το έργο σου. Πλήρως. Μετά κατανέμεις την εργασία στο χρόνο και μετά βρίσκεις πόσους χρειάζεσαι για να την φέρεις εις πέρας. Πρώτα με αυτούς που έχεις και με τους όρους που η φύση της εργασίας και του όλου έργου επιβάλλει. Μετά καλείς τους εργαζόμενους της διαχείρισης σκουπιδιών και τους ανακοινώνεις το πλήρες σχέδιο της χρονιάς, και τους μιλάς και για την φοβερή κρίση στη χώρα και στο δήμο, και στο ότι ο δήμος δεν είναι διατεθειμένος να αυξήσει τα ανταποδοτικά τέλη. Και τους δίνεις το πρόγραμμα των αδειών τους, ώστε να τους έχεις όλους τον κρίσιμο διάστημα από 20/7 έως 10/9. Και κάθεσαι και τους λες ότι πριν αναλάβω, ο τάδε και ο τάδε παρουσίασαν ασθένεια το καλοκαίρι, ο τάδε απουσίαζε, και να μην ξανασυμβεί και ότι ο ίδιος αυτοπροσώπως θα ελέγχει. Και τους καλείς να φέρουν εις πέρας το έργο με επιτυχία για το καλό του τόπου. Δε κάνεις και δεν ζητάς τίποτε διαφορετικό από ό,τι θα ζητούσε το ‘αφεντικό’ από το προσωπικό της εταιρείας του. Και επιπλέον του λες ότι αν το έργο δεν επιτύχει πλήρως, τότε την επόμενη χρονιά θα δοθεί εν μέρει ή εν όλω σε εργολάβους, γιατί δεν έχει καμιά αντίθετη εντολή από τους ψηφοφόρους του αλλά και από αυτούς που πληρώνουν τα τέλη.
Αν κατά το σχεδιασμό χρειάζεται να προσληφθούν άτομα, προσλαμβάνονται μόνον τα απολύτως απαραίτητα και όχι με συζητήσεις του ποδιού: «Χρειαζόμαστε καμιά εικοσαριά, τι λέτε και σεις;» , «όχι πάρε και άλλους δέκα γιατί μπορεί να χρειαστούνε».
Στην ιδιωτική επιχείρηση προσλαμβάνεται ένας υγιής για συγκεκριμένη θέση, π.χ. φτυαρίζει χώματα. Αν μετά από ένα μήνα φέρει χαρτί από τον γιατρό ότι τον ενοχλεί η μέση του και δεν μπορεί να κάνει αυτή τη δουλειά, απολύεται αμέσως και δεν τον βάζουνε σε άλλη δουλειά. Αν δεν κάνει τη δουλειά του ομοίως. Απολύεται και προσλαμβάνεται άλλος. Αφού η θέση αυτή είναι αναγκαία στο σχεδιασμό της επιχείρησης, ένας απολύθηκε ένας άνεργος προσλήφθηκε. Γίνεται λοιπόν εύκολα αντιληπτό γιατί στις ιδιωτικές επιχειρήσεις είναι σπανιότατα τέτοια καμώματα, και όταν αληθώς υπάρξει πρόβλημα βρίσκεται λύση με μετάθεση σε άλλη θέση.
Επειδή λοιπόν εργοδότης είναι ο Δήμος, Δήμαρχος και αρμόδιος Αντιδήμαρχος, αλλά αυτοί που τελικά πληρώνουν είναι οι δημότες, δικαιούνται να μάθουν, όχι ονομαστικά, τι ακριβώς συμβαίνει στη δημοτική υπηρεσία του Δήμου μας. Γιατί αυτό που υποψιαζόμαστε όλοι είναι το κλασσικό: προσλάβατε κόσμο για την όντως δύσκολη δουλειά του αδειάσματος των κάδων στο όχημα και ο περισσότερος κόσμος σε μικρό διάστημα έφερε «χαρτιά γιατρού» με παθήσεις και ενοχλήσεις πως δεν μπορεί να κάνει αυτή τη δουλειά.
Επιπλέον ο κάθε αιρετός έχει πίσω του τους ατομικούς του ψήφους και τους ψήφους που πήρε η παράταξή του. Παύει λοιπόν να μιλάει ως αιρετό άτομο, αλλά σαν αντιπρόσωπος των ψηφοφόρων του και της παράταξής του. Ακούει ανθρώπους, ακούει συλλόγους και σωματεία, διαβάζει υπογεγραμμένα άρθρα και απόψεις, αλλά απαντάει μέσω του έργου του, η μέσω της συλλογικότητας της παράταξης.
Ο Δήμαρχος μας ικανοποίησε με την στάση του κατά των επιδρομέων, όπως και οι παριστάμενοι σύμβουλοι και οι δημότες και η αστυνομική αρχή. Είναι ξένη συνήθεια για τον τόπο μας η κατάληψη του Δημαρχείου και μάλιστα όταν αυτό βρίσκεται στο Κρανίδι, γιατί μεταξύ των άλλων ξύπνησε μνήμες Κατοχής, μνήμες εμφυλιακές. Όχι όμως η ιδιωτική του ‘δημόσια διαβούλευση’ με άτομο απολύτως ξένο προς τους επιδρομείς, απολύτως ξένο ως προς το προσωπικό των ΟΤΑ, το οποίο έτσι στο ξέμπαρκο ‘αλλά με ευγενή τρόπο’ κρατώντας δύο αυτοσχέδιες πινακίδες δήλωνε συμπαράσταση στα αιτήματα των επιδρομέων. Καλά έκανε, δικαίωμά του όπως και του καθένα, δημοκρατία έχουμε, αλλά όχι και σε δημόσια διαβούλευση ο Δήμαρχος με τον κάθε πικετοφόρο! Νισάφι πια.
Έρρωσθε,
