Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Μπράβο στην Άμφισσα που δέχτηκε να πάρει τα απορρίμματα της Ριβιέρα - Ερμιονίδας και να τα θάψει στον δικό της ΧΥΤΑ, δηλαδή στη δική της γη.
Μπράβο και στην Αττική που παλιά είχε δεχθεί να θάψει μέρος αυτών στον ΧΥΤΑ της Φυλής που βρίσκεται στη Δυτική Αττική, το πιο υποβαθμισμένο περιβαλλοντικά
Ας τα ξαναθυμηθούμε λίγο, γιατί η μνήμη έχει κοντά ποδάρια στην Ερμιονίδα. Δεν ενδιαφέρουν τα πρόσωπα, οι διοικούντες κ.λ.π., αλλά τα στάδια και ο νοών νοείτω:
Στάδιο 1ον: Δύο μεγάλες χωματερές, Δήμου Κρανιδίου και Δήμου Ερμιόνης, συγκεντρώνουν απορρίμματα και μπάζα. Τα μισοθάβουν και κάθε τόσο αυτοαναφλέγονται! Δύο ντουμάνια περιζώνουν κυρίως την Ερμιόνη, γιατι ο δήμος Κρανιδίου έχει φροντίσει να φτιάξει τη χωματερή του στα σύνορα με την Ερμιόνη, στα Δισκούρια.
Περιέργως ο τουρισμός όχι μόνο δεν επηρεάζεται, αλλά οι παραλίες στην Ερμιόνη είναι ντίγκα και τα εξοχικά επίσης ντίγκα, λες και τους ενθουσιάζε η αυτανάφλεξη! (απλά ξεχείλιζε το χρήμα στις τσέπες). Την ίδια εποχή μια "κηλίδα" περί τα 3 στρέμματα με τόνους επιπλεόντων αντικειμένων είχε εγκατασταθεί σχεδόν μόνιμα στον κόλπο της Κάπαρης. Προερχόταν από τις χωματερές Ύδρας και Πόρου, που την εποχή αυτή ήταν ρουκουτίμες: Δηλαδή τα σκουπίδια πετάγονταν σε μια απότομη ακτή και κατέληγαν στη θάλασσα και τα ελαφριά ταξίδευαν.... Την ίδια εποχή, μεγάλοι λάκκοι σε κτήματα από όπου είχε βγει το ιερό χώμα της πατρίδος μας και είχε πουληθεί σε εξοχικά, δέχονταν με ταμπέλα μπάζα και απορρίμματα για να ξαναγεμίσουν!
Το να μαζέψεις τα σκουπίδια και τα μπάζα χύμα και να τα πετάξεις στις χωματερές είναι το απλούστερο πράγμα του κόσμου! Γι' αυτό και δεν υπήρχε πρόβλημα με τα σκουπίδια, και τα χωριά μας ήταν καθαρά. Το πρόβλημα όμως είχε μεταφερθεί στις χωματερές.
Στάδιο 2ον: Η Ευρωπαϊκή Ένωση είπε τέρμα αυτή η κατάσταση και να φτιάξετε ΧΥΤΑ (Χώρος Υγειονομικής Ταφής Αποβλήτων), με στεγανές μεμβράνες από κάτω κ.λ.π. και να τα θάβετε κατά στρώσεις εκεί, αλλιώς θα πέφτουν γερά πρόστιμα.
Η Ερμιονίδα δεν καταδέχτηκε να φτιάξει ΧΥΤΑ, που δεν ήταν κάτι το ακριβό, και να πάρει την κατάσταση στα χέρια της, δεδομένου ότι δεν επιτρεπόταν και η εξαγωγή αποβλήτων από τα όρια της Ερμιονίδας.
Στάδιο 3ον: 'Οταν στριμώχτηκαν τα πράγματα, φτιάχτηκε από τον ΦοΣΔΑ και όχι από τον Δήμο Κρανιδίου (που όμως συμμετείχε στον ΦοΣΔΑ, άρα ως συμμέτοχος ήθελε σφόδρα αυτή τη λύση και φυσικά αποδέχτηκε να φέρουν τα απόβλητά τους εκεί και όμοροι Δήμοι!) το .... Φοντανοποιείο με τον Δεματοποιητή το οποίο κακώς αδειοδοτήθηκε, αφού δεν είχε αποδέχτη για τα δέματα παρά μόνο μια αόριστη υπόσχεση. Τα πράματα και θάματα της δεματοποίησης γνωστά, και ακόμη περιμένουμε τα παραστατικά με τα οποία παρέδιδαν εκεί απόβλητα ο Δήμος Κρανιδίου και Ερμιόνης και αργότερα Ερμιονίδας.
Στάδιο 4ον: Τα πράγματα δεν έμειναν εκεί. Η ΕΕ επέβαλε την ανακύκλωση. Δύο φωτεινότατα παραδείγματα είχαμε στην Ερμιονίδα, αλλά η ανακύκλωση δεν ευδοκίμησε.
Οι χωματερές έκλεισαν λόγω τσουχτερών προστίμων, ο δεματοποιητής έκλεισε, και η Ερμιονίδα πλημμύρισε σκουπίδι σε κάθε μεριά της. Γνωστά πράγματα. Έξω από την Ερμιονίδα φυσικά και δεν τα δεχόταν κανένας, και κανένας δεν είχε την υποχρέωση να τα δεχθεί!
Το δίδαγμα: Άμα έχεις να τα πας τα απόβλητα χύμα κάπου, εύκολα τα μαζεύεις και είσαι καθαρός. Άμα δεν έχεις που να τα πας, ή δεν τα μαζεύεις, ή τα πετάς από δω και από κει.
Στάδιο 5ον: Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ξέρει να κάθεται καλά! Ήθελε ξεχωριστούς κάδους διαλογής ανακυκλώσιμων, ήθελε ξεχωριστό κάδο για κομποστοποίηση και άκουσον! άκουσον! ήθελε αξιοποίηση, επανάχρηση, και μόνον το αποδεδειγμένα Υπόλοιπο των αποβλήτων που δεν μπορούσαμε να το κάνουμε τίποτα να πάει για ταφή! Και μάλιστα ήθελε τεκμήρια, αποδεικτικά στοιχεία, μετρήσεις κ.λ.π. της όλης διαδικασίας! Έτσι δημιουργήθηκε ο ΧΥΤΥ (Χώρος Υγειονομικής Ταφής Υπολοίπου). Έτσι σταδιακά όλοι οι ΧΥΤΑ έπρεπε και πρέπει να κλείσουν, ή να μετατραπούν σε ΧΥΤΥ).
Στάδιο 6ον: Η Περιφέρεια Πελοποννήσου, βλέπουσα την όλη κατάσταση της ανακύκλωσης, κομποστοποίησης κ.λ.π. κ.λ.π. σε όλη την επικράτειά της, βλέπουσα και τα "έργα και ημέραι" των Δήμων της, του ΦοΣΔΑ αλλά κυρίως τα δικά της, αποφάσισε να φτιάξει ένα μεγάλο εργοστάσιο με ΣΔΙΤ και να τα μεταφέρουν όλοι εκεί μέσω σταθμών μεταφόρτωσης. Όμως και αυτό το εργοστάσιο αργεί πολύ, μέχρι σημείου που οι δημότες να αμφιβάλλουν αν τελικά γίνει. Δηλαδή, όσο αργεί, μπορεί να ξεπεραστεί από τα πράγματα (αν δεν έχει ξεπεραστεί).
Και για μέχρι τότε τί γίνεται; Έγιναν και γίνονται σταθμοί μεταφόρτωσης και τα απόβλητα ως έχουν βγαίνουν έξω από την Ερμιονίδα σε μία Επιχείρηση που έχει άδεια να τα δέχεται. Και επί των ημερών μας για άγνωστο λόγο, χωρίς καμία ενημέρωση μαθαίνουμε ότι 4000 "μεταφορτωθέντα" πάνε στον ΧΥΤΑ Άμφισσας για ταφή! Καλό τους ταξίδι! Είμαστε ευγνώμονες αλλά και περήφανοι, γιατί κανένας εκ των προηγουμένων στον Δήμο μας δεν κατάφερε ποτέ τέτοιο άθλο!
Σήμερα: Δεν χρειαζόμαστε κανέναν τέως, νυν, πρώην Δήμαρχο, Αντιδήμαρχο, ΦοΣΔΑ, Περιφέρεια, συμπολιτεύσεις και αντιπολιτεύσεις, να μας ιστορίσουν, να μας εξηγήσουν, κ.λ.π. το τι συνέβη και το τι συμβαίνει με τα απορρίμματα και απόβλητα της Ερμιονίδας, του τόπου μας. Όλοι οι Δημότες, Εξοχικάριοι, Τουρίστες κ.λ.π. έχουμε ζήσει την κατάσταση χρόνια, τη ζούμε, εμείς πετάμε τα σκουπίδια στους κάδους .... και όπου αλλού, χρόνια περνούσαμε δίπλα από τον Δεματοποιητή και ξέραμε τη κατάσταση με τα φονταν. Και μας συγχωρείτε, αλλά εμείς έχουμε την πρώτη ευθύνη της όλης κατάστασης ως πολίτες - δημότες, εσείς έχετε την δεύτερη.
Μπορούσαν να έχουν άλλη εξέλιξη τα πράγματα;
Και βέβαια μπορούσαν. Ο γράφων από πολύ νωρίς, μέσω των τοπικών μπλογκς, σας είχε προτρέψει επανειλημμένως να φτιάξετε ΧΥΤΑ, τότε που τον επιδοτούσε η ΕΕ. Όχι γιατί το διάβασε, όχι γιατί είχε κάποια κομματική ή άλλη σκοπιμότητα, αν θέλετε ούτε και από περιβαλλοντική ευαισθησία, αλλά γιατί το είχε ζήσει στη δουλειά του, με το να σχεδιάσει και δημιουργήσει χώρο απόθεσης επικίνδυνων αποβλήτων πάνω σε μονωμένο με μεμβράνες έδαφος που είναι πολύ πιο απαιτητική εγκατάσταση από τον ΧΥΤΑ. Δηλαδή το πρότεινε σαν άριστη επιχειρηματική κίνηση με το χαμηλότερο επενδυτικό και λειτουργικό κόστος, πλήρως συμβατή τότε με τις επιταγές της ΕΕ.
Σας είχε τονίσει ότι με περίπου 1000000 ευρώ θα φτιάχνατε έναν τέλειο ΧΥΤΑ όπου θα θάβατε κατά στρώσεις τα απορρίμματα - απόβλητα και θα χρησιμοποιούσατε για την ταφή και τα μπάζα για τα οποία ακόμη δεν έχουμε που να τα πάμε. Με έναν σμπάρο δύο τριγώνια.
Ο ΧΥΤΑ θα ήταν για 20 χρόνια. Στο ενδιάμεσο, όταν άρχισε η ανακύκλωση κ.λ.π. θα γινόταν ανακύκλωση όπως σοφά έδειξαν με τα παραδείγματά τους ο ιερέας της Κοιλάδας και το Δημοτικό Σχολείο Ερμιόνης (κ. Κριτσωτάκης), δηλαδή τα παιδιά μας, το μέλλον του τόπου μας, και σήμερα ο ΧΥΤΑ θα είχε συνεχίσει ως ΧΥΤΥ, δεχόμενος το Υπόλοιπο που δεν θα ήταν πάνω από το 15% από ότι δεχόταν πριν, άρα θα τον χρησιμοποιούσαμε όχι για 20 αλλά για 70 χρόνια. Θα είμαστε κύριοι του εαυτού μας και θα μιλάγαμε για μια Ριβιέρα - Ερμιονίδα παράδειγμα προς μίμηση.
Και οι σημερινοί του Δήμου ας μη θριαμβολογούν ότι "καθάρισαν" τον τόπο, " ότι κατάφεραν να πάρουν το ΟΚ από τη Περιφέρεια για να μεταφορτώνουν τα απόβλητα - απορρίμματα και άδεια να τα μεταφέρουν σε νόμιμο αποδέκτη εκτός Ερμιονίδας", "ότι κατάφεραν να πάρουν άδεια και να πάνε σε ΧΥΤΑ στην Άμφισσα 4000 τόνους". Αυτή η θριαμβολογία, ναι, δείχνει πολιτικο-κομματική σύμπνοια, συμπόρευση και αλληλοβοήθεια (Κυβέρνηση, Περιφέρεια, Δήμος), αλλά δεν έχει καμιά μα καμιά σχέση με την αποτελεσματική διαχείριση αποβλήτων και την ανακύκλωση που εφαρμόζεται στην Ευρώπη.
Για να το διαπιστώσετε πάρτε στην τύχη 10 τουρίστες βορειοευρωπαίους, εξηγήστε τους το όλο σύστημα, ξεναγήστε τους, και ζητήστε τη γνώμη και κρίση τους σχετικά με το τι γίνεται στον τόπο τους.
Βασίλης Γκάτσος
