Εύστοχες οι επισημάνσεις για τη Σκάλα Μετόχι και την Ερμιόνη.
Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Αν
είχε τακτικό και πολύ φτηνό εισιτήριο από Ερμιόνη (πράγμα οικονομικά
δυσκολότατο) μάλλον οι ντόπιοι, οι «ντοπιο-ξένοι» και οι τουρίστες θα
πηγαίναμε στην
Ύδρα ακόμη και για καφέ. Αλλά να μπορούσαμε να γυρίσουμε φτηνά στις 12
το βράδυ. Όχι βέβαια κάθε μέρα. Το ανάποδο μάλλον δεν θα γινόταν. Πότε
θα γινόταν; Όταν η Ερμιονίδα είχε προορισμούς πολύ πολύ ελκυστικούς,
αλλά και τότε οι πολλοί τουρίστες θα έμεναν στην
Ερμιονίδα που έχει μεγάλη τουριστική υποδομή. Πάντως μέχρι σήμερα η
εκδρομή ημέρας ή διήμερου δεν έχει βρει το δρόμο της προς Ερμιόνη πόσο
δε μάλλον προς Ύδρα από Ερμιονίδα.
Δεν
έχω υπ’ όψιν μου νόμο που να λέει ότι τα ταξί ή τα επιβατικά πλοία που
κάνουν δρομολόγια Σπέτσες – Κόστα ή Πορτοχέλι, Ύδρα – Μετόχι ή Ερμιόνη,
Πόρο - Γαλατά,
ανήκουν σε κατοίκους των νησιών
κατά ένα μεγάλο ποσοστό. Νομίζω όποιος
θέλει μπορεί να πάρει άδεια, άλλο αν οι άδειες πιθανόν να είναι
περιορισμένες.
Σε
Πόρο, Γαλατά, δεν υπάρχει θέμα, γιατί οι βαρκούλες έχουν πάρα πολλούς
κοινούς προορισμούς στις ακτές και του Πόρου και της Τροιζηνίας.
Όμως
στην Ερμιόνη δεν έχουμε προορισμούς. Παλιά ένας συμπατριώτης έφτιαξε
μεγάλη βάρκα για να πηγαίνει τον κόσμο στις γύρω παραλίες για μπάνιο και
απέτυχε, εποχές
χωρίς αυτοκίνητα. Πόσο μάλλον σήμερα. Αντίθετα η Ύδρα έχει τα ταξί της
όπως έχουμε εμείς τα αυτοκίνητα. Εκτός προς Μετόχι μεταφέρουν συνεχώς
επιβάτες σε ένα σωρό παραλίες το νησιού. Δηλαδή ο Ερμιονίτης με ταξί
θαλάσσης θα πρέπει να μένει στην Ύδρα, αλλιώς
δεν θα τα καταφέρει. Το ίδιο συμβαίνει και με τις Σπέτσες.
Δεν
υπάρχουν μονοπώλια, αλλά αντικειμενικές συνθήκες. Και τα μονοπώλια δεν
αντέχουν στους καιρούς μας, δεν είναι η εποχή των λεμβουχικών
δικαιωμάτων.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
