'' Άλλα χρόνια κείνα..... ''
φωτο απο πρωτοβουλία ενεργών πολιτών Ερμιόνης
Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Μια
φορά και έναν καιρό, πιτσιρίκια, βλέπαμε στο μπάγκο του μπαρμπα Γιάννη
του Τροκαντερού, κατακαλόκαιρο, τα βάζα με τις βανίλιες, βανίλια –
φιστίκι μας γυάλιζε
περισσότερο, αλλά πού λεφτά. Τα βάζαμε κάτω και μόλις που μαζεύαμε μια
δραχμή. Όσο ένα υποβρύχιο. Καθόμαστε λοιπόν σε ένα τραπέζι, δεν υπήρχε
άλλωστε και κανένας άλλος πελάτης, πέντε της παρέας. Ερχόταν περιχαρής ο
μπαρμπα Γιάννης να πάρει τη παραγγελιά.....
...... Μπαρμπαγιάννη,
μιά βανίλια με κρύο νερό και 5 κουταλάκια! Και μας έβαζε αμέσως στο
κυνήγι.
Είχε
γίνει και τούτο: Κάθεται ο πελάτης και παραγγέλνει μια λεμονάδα
ΡΕΖΕΝΤΑΝ.
Το τυπικό σερβίρισμα του μπαρμπα Γιάννη: Έφερνε δύο ποτήρια
νερό και τη λεμονάδα
πλυμένη. Μετά έπαιρνε το ένα ποτήρι και, παρουσία του πελάτου,
ξανάπλενε τη λεμονάδα. Μετά την άνοιγε και άφηνε το πώμα δίπλα. Γιατί;
Γιατί ήταν του πελάτη και μπορεί να το ήθελε για να το δώσει στα παιδιά
του για παιχνίδι. Με τέτοια πράματα παίζαμε τότε.
Ο πελάτης απόλαψε με το πάσο του τη λεμονάδα μέχρι τη μέση της
μπουκάλας και μετά από κάνα μισάωρο φωνάζει τον μπαρμπα Γιάννη να
πληρώσει. Μια δραχμή κάνει. Ο πελάτης παίρνει σοβαρός σοβαρός το πώμα
ταπώνει το μπουκάλι και λέει στο μπαρμπα Γιάννη. Πάρε 50
λεπτά γιατί τη μισή ήπια. Βάλε την υπόλοιπη στο πάγο να έρθω αύριο να
την πιω.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
