''Τι γίνεται με την υλοποίηση του προεκλογικού προγράμματός της;''
Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Σε λίγες μέρες η Δημοτική Αρχή κλείνει το 1ο Εξάμηνο Διοίκησης. Προεκλογικά είχε αναπτύξει (νομίζω όχι γραπτώς σε συγκεκριμένο πρόγραμμα) τους βασικούς άξονες της πολιτικής της για τα 3.5 χρόνια που είναι η θητεία της.
· Έργα για την εξασφάλιση καλού πόσιμου νερού στους οικισμούς που χρόνια το στερούνται.
· Έργα ολοκλήρωσης και λειτουργίας του βιολογικού σταθμού Κρανιδίου και του συστήματος αγωγών μεταφοράς λυμάτων των χωριών του τέως δήμου Κρανιδίου στον σταθμό αυτόν.
· Ξεκαθάρισμα της υπόθεσης του Δημοτικού Σφαγείου.
· Διάθεση οικιακών και αστικών απορριμμάτων εκτός Ερμιονίδας.
· Δρομολόγηση ενεργειών για να έρθει στην Ερμιονίδα το νερό του Ανάβαλου.
· Δρομολόγηση ενεργειών για να γίνει το μεγάλο φράγμα της Τζερτζελιάς.
· Διοικητική αναδιοργάνωση των υπηρεσιών του Δήμου, προσαρμογή της λειτουργίας του Δήμου στις νέες του αρμοδιότητες.
Πέραν λοιπόν της εκτέλεσης του Προϋπολογισμού του 2011, πρέπει η Δημοτική Αρχή να δώσει στοιχεία για την πρόοδο που έκανε για αυτά τα κύρια θέματα το πρώτο εξάμηνο της θητείας. Αν έκανε πρόοδο, την περιγράφει με πραγματικά στοιχεία ενεργειών και κονδυλίων. Το να περιγράψει τι δεν έκαναν τόσα χρόνια οι άλλοι, είναι πολιτικάντικο σινεμά που δεν έχει κανένα νόημα. Νόημα έχει το τι πραγματικά έκανε η Δημοτική Αρχή το πρώτο εξάμηνο για αυτά τα κύρια θέματα.
Πέραν αυτών είναι και άλλα: Ελευθέρωση ακτών από φράκτες, αποκατάσταση αιγιαλού από παρανομίες, εφαρμογή οδηγιών ΕΕ και ΚΥΑ, δημιουργικές συναντήσεις με τις παραγωγικές τάξεις της Ερμιονίδας, συναντήσεις με τους Δημάρχους των νησιών μας, συναντήσεις με την «τάξη» των πολύ πλούσιων που έχουν εγκατασταθεί στην Ερμιονίδα, με την «τάξη» των κατόχων εξοχικών, και γενικά ενέργειες που δρομολογούν το μέλλον της Ερμιονίδας.
Ένας αληθής Δήμος πρέπει γραπτώς να αναφερθεί σε αυτά τα θέματα. Τα γραπτά μένουν. Και κανέναν δεν ενδιαφέρει το τι έκαναν οι προηγούμενοι.
Πάνω σε αυτά τα κείμενα έχει την υποχρέωση να εκφράσει τα σχόλιά της η μειοψηφία της Δημοτικής Αρχής. Όχι βέβαια, με τη σειρά της να μας εκθέσει τι έκανε αυτή παλιά και τι δεν έκαναν οι άλλοι. Όχι άλλο πολιτικάντικο σινεμά.
Μια επισήμανση: Η πλειοψηφία και η μείζων μειοψηφία του Δήμου Ερμιονίδας, ενώ εμπεριέχουν αρκετά πρόσωπα κομματικά ενταγμένα, δεν χαρακτηρίζονται με συγκεκριμένο πολιτικό στίγμα. Σε προηγούμενες εκλογές φαινόταν από μόνο του τι ήταν ο κάθε συνδυασμός, δηλαδή δεξιός, σοσιαλιστικός, συνασπισμός κομματικός κ.λ.π. Σε αυτές τις καλλικράτειες εκλογές δεν είχαμε πολιτικό - κομματικό στίγμα.
Όλοι παιδιά της Μεταπολίτευσης είμαστε, μιας μακρύτατης περιόδου, όπου όλοι ξεχάσαμε πώς παράγουμε, μάθαμε πώς καταναλώνουμε, και ξαναθυμηθήκαμε την προγονική αρετή της φυλής μας, πώς δανειζόμαστε, πώς παίρνουμε επιδοτήσεις, και πώς τα κάνουμε να! Την περίοδο αυτή υπήρχε (και με καμάρι) πολιτικό - κομματικό στίγμα. Τώρα με την βαθύτατη κρίση (που δεν είναι πρωτίστως οικονομική) χάθηκε ως δια μαγείας το πολιτικό - κομματικό στίγμα! Τώρα που χρειαζόταν μετά παρρησίας! Άλλη προγονική αρετή κι αυτή.
Κάνω την ευχή, στις επόμενες καλλικράτειες να δούμε και κανέναν συνδυασμό που πραγματικά να νοιάζεται για τα πράγματα του τόπου, για την παραγωγική ανασυγκρότησή του, για το περιβάλλον, για την εφαρμογή των νόμων και των οδηγιών της ΕΕ και το κυριότερο τη συσπείρωση όλων (και των νησιών μας) σε συγκεκριμένο στόχο.
Και μια μικρή ιστοριούλα: Η Αικατερίνη η Μεγάλη είχε όνειρο να κατέβει η Ρωσία στη Μεσόγειο. Έτσι έκανε πολιτική για να κατοικηθούν και γίνουν παραγωγικά τα παράλια του Εύξεινου Πόντου και στη συνέχεια προσπάθησε, με τα Ορλωφικά, να ξεκόψει την Ελλάδα από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Απέτυχε αυτή η πολεμική περιπέτεια και περί το 1770 πλήθος κατατρεγμένων Πελοποννησίων, κυρίως Μανιατών, έγινε δεχτό στις γύρο από την Κριμαία περιοχές. Τους δόθηκαν χέρσα κτήματα να τα κατέχουν και να τα καλλιεργούν, του δόθηκαν γενναίες επιδοτήσεις, τους δόθηκαν προνόμια, μεγαλύτερα και από αυτά που έδιναν στους Ρώσους. Προφασίζονταν ότι καλλιεργούν τα κτήματα και τρέφουν ζώα, κάνανε κομπόδεμα τις επιδοτήσεις, και μετά από 3-4 χρόνια τα πούλησαν όλα και βρεθήκανε μεγαλέμποροι στην Οδησσό και σε άλλες πόλεις. Αυτοί που ουσιαστικά λίγο αργότερα δημιούργησαν και όλο το υπόβαθρο του ελληνικού έθνους και της εθνικής επανάστασης.
Το δαιμόνιο της φυλής τα έκανε όλα να! Των Ρώσων όμως, και με πολύ σοφία και φρόνηση τα έκανε πλούτο δικό του.
Και μεις τα κάναμε όλα να! Και των Ευρωπαίων, και των Αμερικάνων και των Ασιατών. Μα δεν τα κάναμε πλούτο δικό μας και της χώρας.
Και εις την ένδοξον Ερμιονίδα, όπου θάλλει η πορτοκαλέα και η μανταρινέα, τα κάναμε όλα να! Φάγαμε τις επιδοτήσεις, φάγαμε τις επιχορηγήσεις, φάγαμε τα κονδύλια, φάγαμε και τα δανεικά, φάγαμε και τη θάλασσα, φάγαμε και τα νερά μας, φάγαμε και τους ωραίους οικισμούς μας, πουλήσαμε και τη γη μας, μα πλούτο δικό μας δεν κάναμε.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
