''Τα καλά και συμφέροντα''

  ''Τα καλά και συμφέροντα''

Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος

Έτσι απλά και ασχολίαστα και με έκδηλη την ικανοποίησή των μπλοκοτρύπων, όχι μόνον τα δέματα, αλλά και τα χύμα απορρίμματα φορτώνονται για την Αθήνα. Όχι βέβαια για το Σύνταγμα ή το Κολωνάκι, αλλά για Λιόσια την πλέον υποβαθμισμένη περιβαλλοντικά περιοχή της χώρας με την μεγαλύτερη χωματερή. Όχι βέβαια λόγω της υποβολής...

..... μη παραίτησης, αλλά λόγω των ασφαλιστικών μέτρων που έρχονταν.

Σύμφωνα λοιπόν με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», οι κάτοικοι των Λιοσίων και της Δυτικής Αττικής, ζουν 12 μήνες το χρόνο στην Ερμιονίδα, την ρυπαίνουν με τα απορρίμματά τους και σύμφωνα με την εν λόγω αρχή πρέπει να πληρώσουν, δηλαδή να πάρουν τα απορρίμματά τους στο χώρο τους, επειδή όμως δεν το κάνουν, τους τα στέλνουμε πεσκέσι!

Έχουμε βέβαια περιβαλλοντικές αρχές πράσινες, μπλε, κίτρινες, ροζ και κόκκινες, αλλά μπορούν να περιμένουν. Προέχει η υψίστη περιβαλλοντική αρχή: «Όχι στο σπίτι μου και στη γειτονιά μου ακόμη και αν τα σκουπίδια είναι δικά μου».

Ο κόσμος έκανε ανακύκλωση, ο δήμος δεν έκανε. Όσο για την Περιφέρεια, ακόμη δεν ξέρει τι θέλει αλλά και τι έχει στα χέρια της προς διαχείριση. Καλή τους δήμους να της πούνε για να υπολογίσει σωστά την επένδυση, γιατί μπορεί να επενδύσει σε εργοστάσια καύσης αλλά να μην υπάρχουν απορρίμματα για καύση.

Μα η επένδυση είναι μία και μόνη και κυρίαρχη στη Βόρεια Ευρώπη: Υποχρεωτική και πλήρης ανακύκλωση σε επίπεδο σπιτιού και στη συνέχεια δήμου. Το υπόλοιπο πάει για κομπόστα, αν και προβληματική στην αρχή. Κάτι που έχουν κατακτήσει άλλοι το αντιγράφεις, δεν ξεκινάς από το μηδέν. Και όταν λέμε σπίτι = υποχρέωση και όχι εθελοντισμός. Και όταν λέμε δήμος = υποχρέωση και όχι εθελοντισμός. Ο εθελοντισμός είναι για την αρχή, για τη δυσκολία κάθε αρχής.

Τουλάχιστον ο Δήμος Ερμιονίδας (συμπολίτευση + αντιπολίτευση) ας στείλει μια ευχαριστήριο επιστολή στο Δήμο Λιοσίων και ας καλέσει φτωχές οικογένειες να τις φιλοξενήσει συμβολικά για μια βδομάδα στα ξενοδοχεία της περιοχής.

Όλοι θέλουμε να φύγουνε με κάθε τρόπο τα απορρίμματα του Σταυρού (που δεν είναι του Σταύρου αλλά όλων μας), αλλά μπορούσαμε να τα διαχειριστούμε και μόνοι μας μεταφέροντας τα χρήματα από τη δεματοποιημένη βλακεία στην ανακύκλωση και κομποστοποίηση. Και ήταν υπέρ αρκετά.

Όχι τίποτε άλλο, αλλά το γέλιο που θα ρίξουν οι τεχνικοί της χωματερής Λιοσίων, όταν θα παραλαμβάνουν τα φοντάν Ερμιονίδας! Να και ένας τομέας μεταποίησης που διαπρέψαμε.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος