Γράφει ο Γιάννης Σπετσιώτης
Ο φετινός Μάρτης ήταν πολύ σκληρός για την παρέα μας.
Ο Αργύρης Καραλής και ο Ανάργυρος Αγγελής, παιδικοί μας φίλοι και συμμαθητές, ταξίδεψαν το στερνό ταξίδι της ζωής, που γυρισμό δεν έχει. Ξαφνικά και πρόωρα, απροετοίμαστους μας βρήκε το κακό! Πιστεύαμε πως είχαμε ακόμη δρόμο πολύ, μαζί, για να βαδίσουμε…
Άνθρωποι και οι δύο του καθημερινού μόχθου, ο ένας στη θάλασσα κι ο άλλος στη στεριά, δημιουργικοί στη ζωή, δυνατοί στις δυσκολίες, απολέμητοι στις αναποδιές, υπομονετικοί στις δοκιμασίες, καρτερικοί στον πόνο.
Ο Αργύρης, πολυταξιδεμένος, με το χάρισμα της ζωντανής αφήγησης των γεγονότων.
-Πώς είναι σήμερα, ρε φίλε, ο καιρός;
-Ξηρασία Γιάννη. Η γης παξιμάδι, μου έλεγε.
Κι άλλες φορές:
-Κρύο πολύ και χιόνια φέτος. Το Δίδυμο αβγό!
Ο Ανάργυρος, άνθρωπος των μηχανών του παγοποιείου και των αυτοκινήτων με χιούμορ ιδιαίτερο.
-Γιατί καπνίζεις, ρε φίλε; ρωτούσε ο Αντώνης.
-Εγώ σου λέω, ρε φίλε, γιατί τρως πολύ; απαντούσε εκείνος.
Κάποια μέρα του καλοκαιριού οι δυο τους κι εγώ καθόμαστε έξω, στη μικρή βεράντα του σπιτιού του Αργύρη, κουβεντιάζοντας. Ο Ανάργυρος, θυμάμαι, έλεγε τις απόψεις του γύρω από θέματα της θρησκείας. Σε μια στιγμή ο Αργύρης, «ενοχλημένος», σχολίασε:
- Πού τα ξέρεις αυτά, μπρε; Τα ‘λεγες κι όταν ήσουνα μικρός;
Κι ο Ανάργυρος, που ποτέ του δε θύμωνε, απάντησε:
-Καλά φίλε, άμα δεν θέλεις να τα ακούς, δεν θα τα ξαναπώ άλλη φορά!
Και οι τρεις, ταυτόχρονα, γελάσαμε με την καρδιά μας.
Στις δύσκολες ώρες του αποχαιρετισμού άκουσα τον Τάσο να λέει, διαβάζοντας τη σκέψη όλων μας:
-Παιδιά λιγοστέψαμε, αλλά και φτωχύναμε. Η παρέα συμφώνησε…
Αγαπημένοι μας φίλοι,
Το χώμα της πατρικής γης που τώρα σας αγκαλιάζει, ας είναι ελαφρύ! Η ψυχή σας, ας γίνει γλυκό «αεροφύσημα στους καύσωνες της ζωής μας»! Η θύμησή σας, ας γίνει παρηγοριά σε όσους φυλαχτό θα την κάνουν!
Η αγάπη μας για σας, όσο και η ζωή μας!
Καλό ταξίδι!
