''Εντυπώσεις, συζητήσεις, παρατηρήσεις κ.λ.π.''
Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
(συνέχεια από το προηγούμενο)
Φτάνω λοιπόν στο περίπτερο της ΠΕΔ, που είναι αυτό της φωτογραφίας, και που γράφει «το Λάδι της Πελοποννήσου ο Χυμός της Ζωής».
Έχει τέσσερα ράφια, ένα μπάγκο και δύο καρέκλες άδειες. Χρώμα λαδί φυσικά. Σκέτη ψύχρα. Είναι το περίπτερο που δεν πλησιάζει κανένας, δεν τραβάει κανέναν, το μόνο περίπτερο που δεν προσφέρει τίποτα.
Το βλέπω και υποθέτω ότι..................... αυτή είναι η είσοδος και ακολουθούν τα περίπτερα της Πελοποννήσου. Συνέχισα λοιπόν στα περίπτερα. Απογοήτευση. Υπήρχαν 3-4 περίπτερα παραγωγών και ανάμεσά τους για να γεμίζει κάπως ο χώρος, είχε εγκατασταθεί ένα περίπτερο με κρητικά τυριά (εμπορικού χαρακτήρα, τις προηγούμενες μέρες ήταν σε εκθεσιακό χώρο στο Μετρό Συντάγματος) και άλλο ένα όμοιου χαρακτήρα με γλυκίσματα. Πουλούσαν οι άνθρωποι κανονικά το εμπόρευμά τους ως επαγγελματίες και καλά έκαναν.
Έψαξα για περίπτερο Ερμιονίδας ή παραγωγού Ερμιονίδας, αλλά δεν υπήρχε κανένα. Άλλωστε η παρουσία από ολόκληρη και μάλιστα τιμώμενη Πελοπόννησο ήταν απογοητευτική. Τα λίγα όμως περίπτερα ήσαν πολύ καλά. Με εντυπωσίασε του Γιάννη Γεροντίδη η οικογένεια του οποίου διατηρεί στο Καστόρι Λακωνίας μονάδα παραγωγής πέστροφας και σολομού στα νερά των πηγών του Ταϋγέτου και παράγει γκουρμέ ελληνικά προϊόντα: καπνιστή πέστροφα, καπνιστό σολομό, καπνιστό οξύρρυγχο και μπρικ! Και μετά λέμε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί. Ντροπή και που το γράφω. Ο Γιάννης Γεροντίδης και οι γυναίκες του συνεταιρισμού της Νέας Κίου, και όλοι οι άξιοι καινοτόμοι παραγωγοί πρέπει να καλούνται στα Γυμνάσια και τα Λύκεια της χώρας να μεταφέρουν πραγματικές αξίες.
Στάθηκα στο περίπτερο του Αγροτικού Συνεταιρισμού Γυναικών Αργολίδας ‘’ΚΙΑΝΩΝ ΕΡΓΑ’’. Εντυπωσίαζε η ποικιλία των προϊόντων και η συσκευασία. Μεταξύ αυτών, γλυκό του κουταλιού από ελιά χωρίς κουκούτσι, γλυκό του κουταλιού από φασόλια γίγαντες, και λικέρ με βάση το λάδι. Και πολλά άλλα παράξενα και πρωτότυπα.
-Είσαστε από τη Νέα Κίο και φαίνεται αμέσως η καταγωγή από τις χαμένες πατρίδες, από τη δημιουργικότητά σας, την εργατικότητά σας, τη φαντασία σας και φυσικά από το συνεταιριστικό σας πνεύμα.
-Ναι, ξεχωρίζουμε, όπως ξεχωρίζει και η Νέα Κίος στον Αργολικό Κάμπο.
-Έχετε γλυκό από ελιά, που είναι σπάνιο αλλά συνηθισμένο στη Μυτιλήνη.
-Ναι, αλλά το ωραιότερο και το πλέον παράξενο είναι το γλυκό από φασόλια γίγαντες. Έρχεται η γεύση του προς το κάστανο.
-Και πού βρίσκει κανείς τα προϊόντα σας;
-Στη Νέα Κίο, στο site μας, http://www.kianonerga.gr/ σε όλα τα μέρη της Αργολίδας έως κάτω στο Πορτοχέλι. Δεχόμαστε παραγγελίες από παντού.
-Και πόσο έχετε το βαζάκι με το γλυκό ελιάς;
-Κάνει 6.5 €.
-Δεν βλέπω όμως περίπτερα, ιδιαίτερα Ερμιονίδας.
-Δυστυχώς, η παρουσία είναι ελαχίστη και οι περισσότεροι έχουν στείλει ένα δύο μπουκάλια λάδι ή ελιές που βρίσκονται στα ράφια του περιπτέρου της ΠΕΔ.
-Τολμώ να πω ότι πραγματική παρουσία έχουν οι Κρητικοί. Άρα κλέβουν την παράσταση.
-Ναι, αυτοί είναι αλλιώς, είναι πολύ μπροστά σε αυτά τα πράγματα.
Επιστροφή λοιπόν στο περίπτερο της ΠΕΔ που σε 4 ράφια αραδιασμένη κείτεται όλη η ελαιοπαραγωγός Πελοπόννησος, η και τιμωμένη!
Την στιγμή της επιστροφής βλέπω να στέκουν εν σειρά 5-6 κουστουμαρισμένοι με κουστούμια «κασμίρι για αιρετούς Περιφερείας και Δήμων» και να βιντεοσκοπούνται και φωτογραφίζονται για τις ανάγκες τηλεόρασης και εντύπων. Παρατεταγμένοι μπροστά από τα ράφια, κρύβοντας τα προϊόντα από το φακό, σαν το περίπτερο της ΠΕΔ να λειτουργούσε για την προβολή τους και όχι για την προβολή των προϊόντων. Δεν άντεξα και είπα προς τους τελευταίους στη σειρά: Μα καλύπτετε τα προϊόντα; Δεν τα παίρνετε στα χέρια σας, στην αγκαλιά σας να τα προβάλετε στο φακό; Αυτά είναι τα τιμώμενα και οι παραγωγοί τους. Με κοίταξαν περίεργα, όσο περίεργα τους κοίταζα και γω.
Όταν απομακρύνθηκαν, στο περίπτερο της ΠΕΔ κυκλοφορούσε μία κοπέλα, προφανώς υπάλληλος Περιφέρειας ή Δήμου, και λέω ότι κυκλοφορούσε, γιατί άλλοτε ήτανε και άλλοτε δεν ήτανε, δηλαδή δεν ήταν σαν τους παραγωγούς που ήταν συνεχώς στο περίπτερό τους εξυπηρετώντας, προσφέροντας και συζητώντας με τους πάντες.
-Εσείς είστε δω;
-Ναι.
-Δεν μπορώ να εντοπίσω περίπτερο από παραγωγούς του Δήμου Ερμιονίδας, ούτε πουθενά τα λάδια τους. Μήπως υπάρχουν σε κανένα χώρο που δεν εντόπισα;
-Όχι. Ό,τι λάδια και ελιές μας έστειλαν τα έχουμε βάλει εδώ στα ράφια. Άμα βρείτε κανένα από την Ερμιονίδα θα είναι στο κάτω ράφι από ό,τι θυμάμαι.
-Μπορείτε να μου τα εντοπίσετε;
-Να δω... (Άρχισε να κοιτάει τα μπουκάλια στο κάτω ράφι, μάλλον για πρώτη φορά τα έβλεπε και δεν βρήκε κανένα της Ερμιονίδας. Μπορεί όμως να ήταν κάποιο που να της ξέφυγε).
-Τουλάχιστον πού είναι τα διαφημιστικά τους φυλλάδια;
-Α! Όσα μας στείλανε τα έχουμε βάλει εδώ μπροστά στο μπάγκο. Ψάχτε τα και μπορεί να βρείτε. (Τα έψαξα αλλά δεν βρήκα παραγωγών Ερμιονίδας. Πήρα από όλα, γύρω στα 25, αλλά αργότερα στο σπίτι πάλι δεν βρήκα Ερμιονίδας. Μπορεί όμως κάποιο να υπήρχε και να μη το πήρα. Τα πιο κοντινά μας ήταν του ΜΠΕΚΑ στο Κολιάκι και του ΜΕΛΑ στο Λυγουριό)
-Στα περίπτερα των παραγωγών δοκιμάζεις τα λάδια, προσφέρουν ψωμάκια. Εδώ;
-Κοιτάχτε, αυτά τα μπουκάλια και αυτά τα φυλλάδια μας στείλανε, τα βάλαμε εδώ και όποιος περνά παίρνει.
Θυμήθηκα πόσο δίκαιο είχε ο κύριος Ρόζος από το Πορτοχέλι, όταν έγραφε ότι τα προϊόντα και μάλιστα τα τουριστικά που είναι και ο τομέας του, προωθούνται και προβάλλονται από εξειδικευμένο προσωπικό και όχι από έναν τυχαίο υπάλληλο δήμου ή περιφέρειας.
Σε 3-4 θέσεις ήταν εγκαταστημένοι αρχιμάγειροι, μέσα στο κέφι και την καλή χαρά, που με τους βοηθούς τους έφτιαχναν εδέσματα διάφορα με βάση το λάδι και την ελιά. Αυτό ήταν από τα πλέον θετικά του Φεστιβάλ, γιατί έδιναν στον κόσμο καινούργια πράγματα, νέες γεύσεις και συνδυασμούς, με χαρά και κέφι. Φυσικά τα έφτιαχναν με διάφορα λάδια, συνήθως φωνάζοντας κάποιο περίπτερο να τους πάει το λάδι του για να το χρησιμοποιήσουν.
Εκ των ως άνω λοιπόν, και των προηγηθέντων στο πρώτο μέρος, βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η συμμετοχή του Δήμου Ερμιονίδας ήταν να γράψει τις δύο ανακοινώσεις δήθεν παρουσίασης, ενώ στην πραγματικότητα καμιά παρουσίαση από την Ερμιονίδα δεν υπήρξε, και δεν συντελείτο καμιά δοκιμή λαδιών της και ελαιών της, παρά μόνον στη φαντασία του συντάξαντος τις, και ανώνυμες, ανακοινώσεις. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για άλλους περίπου 25 παραγωγούς εκ Πελοποννήσου οι οποίοι απλώς έστειλαν ένα μπουκάλι λάδι και ένα φυλλάδιο.
Δεν τους κακίζω. Δική τους η επιλογή και πιθανόν να θεωρούν ότι η παρουσία τους με περίπτερο είναι ένα έξοδο που τελικά δεν προσφέρει τίποτε στο προϊόν τους. Ούτε και τον Δήμο μας. Δεν έχει παραγωγικό προσανατολισμό, δεν συνδέεται με τους παραγωγούς, και είναι φυσικό να κάνει μια παρουσία – αγγαρεία. Τουλάχιστον αυτό να το λέει με τις ανακοινώσεις του, να μη κουκουλώνει και εξωραΐζει τα πράγματα. Φυσικά αν το Φεστιβάλ ήταν Κοκορομαχίας και Εκκαθαρίσεως θα είχε λαμπρό περίπτερο και λαμπρή παρουσία.
Μα είναι τελικά ένα Φεστιβάλ Ελαιολάδου και Ελιάς πανελλήνιου χαρακτήρα που επαναλαμβάνεται για 5η φορά και γίνεται θεσμός σε ένα μάλιστα κεντρικό και ονομαστό εκθεσιακό χώρο της Πρωτεύουσας, είναι τελικά ένα άχρηστο εργαλείο;
(η συνέχεια στο επόμενο)
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
