'' Η ΝΕΡΟΜΑΝΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ''

 Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος

 

 Για να γνωρίσουμε καλύτερα τις δυνατότητες του τόπου μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι η φύση μάς έχει ευνοήσει ως προς το νερό, αν και βρέχει λίγο. 

Αυτό που αποκαλούμε Ορεινή Ερμιονίδα είναι λάθος ως προς το θέμα του νερού. Αυτό που έχει σημασία είναι η λεκάνη απορροής, δηλαδή η έκταση  που τα νερά της κυλούν τελικά σε κοινή κοίτη.

Έχουμε λοιπόν μια πολύ μεγάλη περιοχή (ΝΕΡΟΜΑΝΑ), με βουνά και υψίπεδα, η οποία διοικητικά ανήκει στην Ερμιονίδα, την Τροιζηνία και την Επιδαυρία. Η περιοχή αυτή διοχετεύει τα νερά της βροχής σε 4 ποταμούς. Ή ανάποδα, από αυτή την περιοχή πηγάζουν οι 4 ποταμοί. Και δεν είναι τελικά άτοπο να τους αποκαλούμε ποταμούς και όχι χειμάρρους ή ρέματα, αφού και οι αγρότες ποταμούς τους αποκαλούν ως προς το μέγεθος και τα νερά τους και σε σχέση με τα μικρά ρέματα.

ΟΙ ΠΟΤΑΜΟΙ:

Το μπλε ποτάμι:

Έχει τρεις κύριους παραπόταμους. Ό ένας ξεκινάει από το Αδάμι και περνάει από την Τραχειά. Τα πρώτα νερά που μαζεύει στο Αδάμι κάνουν 35 χιλιόμετρα πορεία μέχρι να πέσουν στη θάλασσα των Ιρίων. 'Όταν πέφτει η ορμή τους, κάνουν πάνω από δέκα ώρες ταξίδι για να πέσουν στη θάλασσα και η γη όλο και τα απορροφάει.

Ο δεύτερος ξεκινά από το Άνω Φανάρι και περνάει από Καρατζά και από το παλιό χωριό Μπεντένι (Μπάφι αργότερα) και τα πρώτα νερά του κάνουν 30 χιλιόμετρα πορεία για πέσουν στη θάλασσα των Ιρίων. Λέγεται Μπεντένι, Ράδος, Σελλάς.

Ο τρίτος μαζεύει τα νερά από Ράδο  και Πελεή και τα πρώτα νερά που μαζεύει κάνουν  20 χιλιόμετρα πορεία μέχρι να πέσουν στη θάλασσα των Ιρίων. Λέγεται Ζωοδόχου Πηγής.

Τον πρώτο παραπόταμο δεν τον ευνόησε η φύση. Κατεβάζει πολύ νερό αλλά δεν το διατηρεί. Οι άλλοι δύο κατεβάζουν αρκετό νερό αλλά διατηρούν την ροή τους μέχρι το καλοκαίρι.

Το κόκκινο ποτάμι:

Ποτάμι, Ποταμιά λένε και το χωριό στις όχθες του, αλλά οι ντόπιοι τον λένε και Μεγάλο Ποταμό σε σχέση με τα άλλα "ποταμάκια" της Τροιζηνίας, πού όσο νερό και να κατεβάσουν, προέρχεται από μία άντε δύο χαράδρες των Αδερών. Η μεγαλύτερη διαδρομή των νερών του είναι γύρω στα 10 χιλιόμετρα.

Κοντό ποτάμι σε σχέση με τον μπλε ποταμό, αλλά εντυπωσιακό.

Το κίτρινο ποτάμι.

Ξεκινάει βόρεια από το Μεγαλοβούνι και ταξιδεύουν τα πρώτα νερά του 35 χιλιόμετρα για να πέσουν στο Λιμάνι της Ερμιόνης, αφού πρώτα περάσουν από Ηλιόκαστρο και Καταφύκι. Και οι Ερμιονήτες το λέγανε ρέμα αλλά και ποτάμι: "Κατέβηκε το Ποτάμι και έπνιξε τον Κάμπο". Ένας μικρός παραπόταμός του μαζεύει νερό από την ορεινή περιοχή των Φούρνων.

Μακρύ ποτάμι, αλλά δεν μαζεύει πολλά νερά και δύσκολα "κατεβαίνει" μέχρι τη θάλασσα. Γνωστό ως ρέμα η ποτάμι του Καταφυκιού.

Το Πράσινο Ποτάμι.

Κοντό και αυτό και τα πρώτα νερά του που ξεκινούν από τις Δυτικές Αδέρες κάνουν 15 χιλιόμετρα για να πέσουν στη θάλασσα του Θερμησιού. Μαζεύει όμως νερό από πολλές χαράδρες.

Αυτή είναι η ΝΕΡΟΜΑΝΑ ΜΑΣ με τα 4 παιδιά της. Γιατί στη λοφώδη και πεδινή Ερμιονίδα έχουμε μόνο μικρορέματα. Αλλά και στις Ανατολικές Αδέρες έχουμε ρέματα σχεδόν από ένα για κάθε χαράδρα. Βρέχει πολύ περισσότερο από τη μεριά του Πόρου, όπου έχουμε πολλές πηγές αλλά και ροή ρεμάτων μέχρι το καλοκαίρι. Από τη μεριά της Ακρογιαλιάς έχουμε μικρότερα ρέματα, αλλά εδώ οι βροχές είναι λιγοστές, λιγοστό και το νερό των ρεμάτων.

Τα έφτιαξα έτσι παραστατικά με χρώματα, για να καταλάβουμε όλοι ότι η περιοχή αυτή είναι Ευλογία για τον τόπο μας. Πρώτα όμως είναι Ευλογία για τους κατοίκους αυτής της περιοχής, όπως για μας είναι Ευλογία η θάλασσα, οι όρμοι μας και οι κάμποι μας. Ας αναπτυχθούν αυτοί πρώτα (αν έχουν ικανότητες δημιουργικές) και το νερό φτάνει για όλους. Μαζί και με τον Ανάβαλο γινόμαστε πράσινος παράδεισος ( προσοχή! μπορεί και πράσινη κόλαση, αν κάνουμε κακή χρήση λιπασμάτων, φυτοφαρμάκων, γης, νερού, περιβάλλοντος).

Σε οποιοδήποτε φιλοπρόοδο και δημιουργικό κράτος και στα 4 ποτάμια θα είχαν κατασκευαστεί φράγματα από τη δεκαετία του 1970, τότε που άρχισε να γίνεται έντονο το πρόβλημα νερού στην περιοχή μας, τότε που άρχισε η έντονη υφαλμύρωση, τότε που άρχισαν να ξεραίνονται τα περιβόλια μας, τότε που σταματήσαμε να πίνουμε νερό από τις βρύσες μας. Άντε τη δεκαετία του 1980 με το φιλολαϊκό ΠΑΣΟΚ που θα στεκόταν δίπλα στον Αγρότη.

Μπορούν όμως να γίνουν ΤΩΡΑ, τώρα που θέλουμε να γίνουμε Ριβιέρα με δύο βασιλιάδες συμπατριώτες και όλη την "άρχουσα τάξη" συγκάτοικο του πανέμορφου τόπου μας.

Καθήκον όχι μόνον της νέας Δημοτικής Αρχής, αλλά και όλης της Αντιπολίτευσης, και της Περιφέρειας, και του ΥΠΕΚΑ, και του Υπουργείου Γεωργίας.

(Η συνέχεια στο επόμενο)

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος