Αυτές οι γιορτές δεν έχουν την καταγωγή
τους από τις θρησκευτικές μας εορτές. Οι ψαράδες γιόρταζαν του Αγίου
Νικολάου, οι ποιμένες νομίζω του Αγίου Γεωργίου και οι γεωργοί του Αγίου
Δημητρίου, αλλά υπήρχε και υπάρχει πλήθος άλλων εορτών θρησκευτικών.
Ούτε έχουν σχέση με τον εορτασμό των πρώτων καρπών που αφιέρωναν στην
εκκλησία. Ούτε με κάτι ιδιαίτερες μέρες, όπως ήταν η Καθαρά Δευτέρα για
τους ψαράδες, τα καζανίσματα ή η μέρα του πατητηριού.
Έρχονται
από τη γιορτή του Κρασιού στο Δαφνί. Τουριστική καταγωγή, για να μάθουν
τα κρασιά μας και τον τρόπο διασκέδασής μας οι ξένοι.
Στη
γιορτή οι αγρότες παρουσιάζονται με τα προϊόντα τους ο ένας δίπλα στον
άλλον, αισθάνονται αλληλέγγυοι, νοιώθουν τη δύναμή τους. Εκτίθενται στον
πελάτη και νοιώθουν τη χαρά της ανταλλαγής. Το κυρίαρχο στοιχείο είναι
οι αγρότες, οι μεταποιητές και τα προϊόντα τους. Επίσης τα νοικοκυριά με
τις δημιουργίες τους που πρωτοεισέρχονται στο χώρο της έκθεσης, της
ανταλλαγής και του εμπορίου. Ο Δήμος είναι βοηθός, με τις υποδομές του.
Γιορτή χωρίς Δήμο στέκει, χωρίς αγρότες και προϊόντα δεν στέκει. Αν οι
αγρότες μας είχαν δυνατούς συλλόγους, συνεταιρισμούς και εταιρείες, δεν
θα είχαν ανάγκη κανενός για να οργανώσουν αυτές τις γιορτές.
Δεν
είναι χώρος διαγωνισμού ή και διαγκωνισμού εθελοντών, δεν είναι χώρος
πολιτικής προπαγάνδας, δεν είναι χώρος προβολής. Μέτρο είναι τα
χαρακωμένα από τον ήλιο λαμπερά πρόσωπα των αγροτών και τα ροζιασμένα
χέρια πάππου προς πάππου, και η αγωνία τους, γιατί από κυρίαρχη τάξη των
παππούδων μας, έγιναν ψηφοφόροι - παίγνιο στα χέρια πολιτικάντηδων που
διέλυσαν την αγροτιά.
Επί
των ημερών μας αρχίζουν και παίρνουν τη θέση τους στην εσωτερική και
εξωτερική αγορά τα εξαιρετικά προϊόντα της χώρας μας. Σημαντικό εργαλείο
κάθε τόπου είναι αυτές οι γιορτές προβολής και προώθησης των αγροτικών
προϊόντων αλλά και προβολής γεύσεων, τρόπων μαγειρέματος,
Και
να υπάρχει και μετρήσιμο αποτέλεσμα και κριτική σκέψη. Ο Ανάβαλος
έρχεται να ποτίσει 22000 στρέμματα. Θα ξαναγίνουν τα περίφημα μανταρίνια
της Ερμιόνης, Θα ξαναγίνουν τα νοστιμότατα πορτοκάλια, θα ξαναφυτέψουμε
τις δαμασκηνιές, τις αχλαδιές, τα σαγκουίνια, θα ξαναβάλουμε πεπόνια
και ντομάτες, θα ξανακάνουμε τ' αμπέλια μας, και ένα σωρό άλλα.
Κάποτε
οι δύο αυτές γιορτές που πρώτες θεσπίστηκαν θα γίνουν ένας γιορτινός
Αύγουστος όλων των προϊόντων μας, ίσως ένα καλοκαίρι, ίσως ολόκληρος
ο χρόνος. Γιατί αν έχουμε 100 ΚΤΗΜΑΤΑ με τα ειδικά προϊόντα τους, όπως
σήμερα έχουμε το Κτήμα Κοντοβράκη με τα κρασιά, του Μπαϊρακτάρη με τα
μέλια, κ.λ.π. όλο το χρόνο η Ερμιονίδα θα είναι μια γιορτή παραγωγική.
Έρρωσθε βραδιάτικα!
Βασίλης Γκάτσος
