''Καιρός φέρνει τα λάχανα ......''

Κάποτε θέλαμε και παράρτημα Πανεπιστημίου στην Ερμιόνη.

  Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
 
Με τα δάνεια, με την κομματική πελατεία, με τις διασυνδέσεις με, με, μία από τις καλύτερες...... επενδύσεις στον τόπο μας ήταν οι δημόσιες δαπάνες και μάλιστα οι μισθολογικές του κυρίως δημόσιου τομέα αλλά και των συν αυτώ, ΤΤ, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ*,ΔΗΜΟΣ, κ.λ.π., κ.λ.π.

Για της Ερμιονίδα, σε παλαιό μου άρθρο υπολόγιζα συντηρητικά ότι τουλάχιστον 300-400 μισθοί και συντάξεις προέρχονταν, από την δραστηριότητα αυτού που λέγαμε ευρύτερου δημόσιου τομέα. Αυτά τα λεφτά μπαίνανε στη τοπική κοινωνία και ήσαν περισσότερα από αυτά που μπαίνανε από τη λειτουργία όλων των εξοχικών της Ερμιονίδας.

Πέρασαν τα χρόνια, πέρασαν οι καιροί ....
....

Τώρα ο ευρύτερος ΠΡΕΠΕΙ να στενέψει αρκετά. Και το στένεμά του, το μάζεμα, δεν μπορεί να συγκρατηθεί με ευχές, ακόμη και αν οι αυτοπροσδιοριζόμενοι τάχατες ως σοσιαλιστές αγανακτούν με το κλείσιμο των τραπεζικών υποκαταστημάτων στην Ερμιονίδα, όπως και παντού, ξεχνώντας ότι, χρόνια υποστήριζαν ότι οι τράπεζες είναι η ανώτατη έκφραση του καπιταλισμού.

Το τσουνάμι τα έφερε, το τσουνάμι τα παίρνει.

Δεν είναι να κλαίμε.

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑ, όπως μας την παράδωσαν οι παππούδες μας. Χέρσα και βάτα τους μοίρασε ο Καποδίστριας και μέσα σε 70 χρόνια φτιάξανε αυτόν τον Παράδεισο που ακόμα έχουμε. Με λογισμό και όνειρο.

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ, ΑΠΛΗ, ΔΙΚΑΙΗ, που δεν θα πίνει το αίμα των πολιτών, δεν θα κάνει τυραννική την καθημερινότητά τους για να συντηρείται.

ΕΜΠΡΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ ΒΑΘΕΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΗ που θα αλλάξει τον τόπο μας.

* Ποτέ δεν κατάλαβα πότε είναι αποτελεσματική η εκπαίδευση, εν σχέσει με την αναλογία μαθητών - διδασκάλων. Στην Πρώτη Τάξη του Γυμνασίου Κρανιδίου είμαστε 125 άτομα σε μια αίθουσα. Στην Τετάρτη πρέπει να είχαμε μείνει 55. Στην Πέμπτη 45. Από τους 45 πολύ λίγους γνωρίζω που να μην πέρασαν στην Ανωτέρα και Ανωτάτη Εκπαίδευση, χώρια τους φίλους που έβγαλαν κατώτερες και μέσες σχολές. Μα το κυριότερο όλων ήταν ότι μέχρι και την Τετάρτη είχαμε όλοι μάθει πολύ καλά ελληνικά και αρκετά αρχαία. Οι καθηγητές και καθηγήτριες των φιλολογικών μαθημάτων πάρα πολύ καλοί, και αυστηροί, και ποτέ δεν μας είπαν ότι είσαστε πολλοί και δεν μπορούμε να σας εκπαιδεύσουμε. Φυσικά τα δημόσια έξοδα για το Γυμνάσιο Κρανιδίου, ήταν ελάχιστα. Για καμιά 500αριά μαθητές ζήτημα αν υπήρχαν 16 καθηγητές. Και οι 125 μαθητές δεν πήγαν νηπιαγωγείο, αλλά έπαιξαν και έμαθαν στις αλάνες της γειτονιάς, στα κτήματα και τις βάρκες των γονιών και των παππούδων τους.

Υπάρχει και η τελειότητα στην εκπαίδευση, δηλαδή το άλλο άκρο: ο μαθητής να διδάσκεται από έναν καθηγητή, δηλαδή όσοι μαθητές τόσοι καθηγητές. τότε όλη η χώρα θα δουλεύει, όσοι δεν είναι καθηγητές δηλαδή, και σχεδόν όλος ο μισθός τους θα πηγαίνει στο δημόσιο για τους μισθούς των καθηγητών.

Κάποια χρυσή τομή θα υπάρχει σε συνάρτηση με το εκάστοτε οικονομικό επίπεδο της χώρας.

Είμαστε λοιπόν υποχρεωμένοι εκ των πραγμάτων να αναζητήσουμε εκ νέου το μέτρο, τη χρυσή τομή σε όλα και θα το καταφέρουμε.

Παρα-αυτο-ενθουσιάστηκα. Μάλλον θα φταίει η αιθαλομίχλη εκ των καυσοξύλων που σκεπάζει το λεκανοπέδιο της Πρωτεύουσας με μια μυρουδιά που μόνο ξύλο δεν θυμίζει. Όπως η φωτογραφία από τα αιθαλομιχλοσκέπαστα Δίδυμα του Villadidimo.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος