''Οι πολίτες κάνουν την πόλη .... και όχι ο δήμαρχος και οι αυτοαποκαλούμενοι ‘άρχοντες’.''
Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Σύμφωνοι, αλλά οι πολίτες κάνουν την πόλη κάνοντας νόμους και θεσμούς.
Και ο Δήμος είναι θεσμός. Υποχρέωσή του είναι λοιπόν η διαφύλαξη και η τακτική συντήρηση – περιποίηση των δημοτικών χώρων και τα δημοτικά πάρκα και οι δημοτικές παιδικές χαρές και πρώτ’ απ’ όλα τα «ΗΡΩΩΝ» είναι αρμοδιότητα του Δήμου και μόνον.
Δηλαδή δεν μπορεί κανέναν πολίτης ή εθελοντής αυτόβουλα να επέμβει και να συντηρεί – περιποιείται τους χώρους αυτούς. Αυτό μπορεί να γίνει μόνον με άδεια του Δήμου και επίβλεψη αρμοδίου του Δήμου.
Οι εθελοντές καλώς έπραξαν, φυσικά με την άδεια του Δήμου, άγνωστο όμως αν έπραξαν και υπό την επίβλεψη του δήμου.
Το ερώτημα είναι άλλο.
Ποιοι ήταν τόσα χρόνια οι αρμόδιοι υπάλληλοι του δήμου Κρανιδίου που δουλειά τους ήταν η περιποίηση των χώρων αυτών; Δηλαδή σε έναν Δήμο έστω και υποτυπωδώς οργανωμένο, κάποιος υπάλληλος και όχι αιρετός έχει γραμμένα καθήκοντα που του λένε ότι έχει την ευθύνη όλων αυτών των χώρων.
Ότι μία ή δύο ή τρεις φορές το χρόνο σε συγκεκριμένες περίπου ημερομηνίες πρέπει να μεριμνήσει με εργάτες του Δήμου ή με ανάθεση εργασίας σε τρίτους για συγκεκριμένες εργασίες στους χώρους αυτούς.
Ποίοι ήσαν οι αρμόδιοι υπάλληλοι εδώ και χρόνια, ασχέτως αιρετών (σιγά μη νοιάζονταν για τέτοια), που δεν έκαναν την εργασία τους για την οποία και πληρώνονταν με δημόσιο και δημοτικό χρήμα;
Το «ΗΡΩΩΝ» κάθε χωριού είναι απόλυτη υποχρέωση της εκάστοτε δημοτικής αρχής όχι απλά να συντηρείται, αλλά να συντηρείται καθημερινά, γι’ αυτό φυτεύουμε και πολλά λουλούδια, για να είναι ζωντανή καθημερινά η μνήμη των πεσόντων, για την Πατρίδα φυσικά, εν καιρώ πολέμου.
Στον περιφραγμένο αυτό ιερό χώρο κανείς δεν επιτρέπεται να μπαίνει παρά μόνον ο Δήμος με πολύ σεβασμό και κατά παράδοση οι μαθητές των σχολείων και πάλι με πολύ σεβασμό. Ούτε οι ιερείς έχουν αρμοδιότητα, δεν είναι θρησκευτικό μνημείο. Είναι ο ιερότερος χώρος του χωριού. Ποιος υπάλληλος είχε την αρμοδιότητα της φροντίδας αυτού του ιερού χώρου;
Με ποια απόφαση του Δήμου Κρανιδίου ή της Κοινότητας Πορτοχελιού αναγράφηκε στο «ΗΡΩΩΝ» όνομα μη πεσόντος εν καιρώ πολέμου; Γιατί να γράφτηκε μόνο του το όνομα, λιγάκι δύσκολο.
Υπάρχει και το προηγούμενο με το «ΗΡΩΩΝ» της Ερμιόνης. Ήταν ένα καγκελόφρακτο ιερό μνημείο γεμάτο κρίνα και άλλα λουλούδια πάντα περιποιημένο. Όταν είμαστε παιδιά θεωρείτο βέβηλη πράξη το να μπούμε σε αυτόν το χώρο πηδώντας τα κάγκελα. Το «ΗΡΩΩΝ» είναι μνήμα και άπαξ και φτιαχτεί δεν μετακινείται.
Για λόγους λοιπόν διευκόλυνσης της διέλευσης των αυτοκινήτων, όχι απλά μετακόμισε το «ΗΡΩΩΝ», και μεταποιήθηκε σε ένα ψυχρό και άχαρο μαρμάρινο μνημείο και μάλιστα με την οικονομική συμβολή συμπατριώτη (προς τιμή του φυσικά), όχι όμως προς τιμήν της Κοινότητας Ερμιόνης, γιατί είναι υποχρέωση τα «ΗΡΩΩΝ» να γίνονται με δημόσια δαπάνη.
Αυτή η ιεροσυλία της μεταφοράς και της διάλυσης του αρχικού ήταν το σήμα της έναρξης της τουριστικής αξιοποίησης της Ερμιόνης, και τα μνημεία κουβούκλια της παραλίας της ήταν η φυσική συνέχεια.
Ο εθελοντισμός δεν θα σηκώσει στις πλάτες του τις αμαρτίες και την ανοργανωσιά του δήμου. Ούτε θα σηκώσει στις πλάτες του την σκοπιμότητα ενός εκάστου, όπου ένας εθελοντής τυχαία .... ανακάλυψε ότι στο «ΗΡΩΩΝ» ήταν γραμμένο το όνομα ενός δολοφονηθέντος και προσεχώς θα μας ενημερώσει περί του θέματος ο κύριος Λαδάς! Ακούσανε για εθελοντισμό και ... βγήκαν τα όργανα!
Όσο για το ποιοι αναγράφονται στα «ΗΡΩΩΝ», θα επανέλθω.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
