'' Αυτά που δεν μπορείς ή δεν θέλεις να καταλάβεις ''

Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος

1. Τον χώρο δεματοποίησης τον δημιούργησε ο τότε ΦΟΔΣΑ και ο κύριος Σφυρής ως Δήμαρχος και ο κύριος Λάμπρου (αν δεν τον ξέρεις είναι ο κύριος με τα σάντουιτς των 0.26 και τα μπουκαλάκια με το λάδι) συναποφάσισαν και συναποδέχθηκαν. Δεν είναι απόφαση μόνο του κυρίου Σφυρή.

2. Με την πράξη τους αυτή έλυσαν οριστικά το πρόβλημα της χωματερής των Δισκουριών και λίγο αργότερα του Κροθιού. Πρόβλημα σημαντικότατο.

3. Δημιούργησαν ένα νέο πρόβλημα το οποίο στην κανονική του πορεία σήμερα θα είχε στοιβαγμένα όλα τα μέχρι σήμερα αστικά απορρίμματα της Ερμιονίδας εν είδει φοντάν δεματοποιημένα, δηλαδή περίπου 30000 τόνοι. Η "Παράταξή" μας ανέλαβε δεματοποιητή σε πλήρη λειτουργία και τάξη με όλα τα μέχρι τότε απορρίμματα φοντανοποιημένα, που τότε ήταν λίγα και διαχειρίσιμα, περί τους 6000 τόνους. Άρα αν είχε βγει ο κύριος Σφυρής (είχε ήδη αποδείξει την ικανότητα λειτουργίας αυτής της μονάδας), σήμερα θα είχαμε όλα τα απορρίμματά μας ..... φοντάν σε στοίβες ή, βλέποντας το αδιέξοδο, θα είχε πάει προς άλλη λύση. Δεν είναι οι δημότες Μαντείο των Δελφών.

4. Εδώ και 3 τουλάχιστον χρόνια διευκρίνισα ότι τα φοντάν εξακολουθούν να χαρακτηρίζονται αστικά απόβλητα μαζί και με το περιτύλιγμά τους. Έτσι λέει ο νόμος, δηλαδή σε τίποτα δεν διαφέρουν από τα χύμα. Άρα ανόητη η δεματοποίηση, πεταμένα λεφτά. Αυτό το αντιλήφθηκε ο κύριος Σφυρής και έστειλε δέματα στο μηχάνημα της Καλαμάτας μήπως και είναι αυτό λύση, δηλαδή λύση διαχωρισμού, αξιοποίησης, με ένα μικρό υπόλειμμα προς ταφή.

5. Η Δημόσια Αρχή που ενέκρινε την ΜΠΕ και την ΑΕΠΟ αυτού του έργου, έπρεπε να μην τις εγκρίνει, γιατί ο νόμος απαιτεί την Τεκμηριωμένη Διάθεση εκτός εγκαταστάσεως των δεματοποιημένων αποβλήτων. Δηλαδή όταν στη ΜΠΕ γράφεις ότι το τάδε απόβλητο που παράγω θα το βγάζω εκτός εργοστασίου, θα το δίνω σε αδειοδοτημένη εταιρεία που θα τα αξιοποιήσει, θα τα στείλω στο εξωτερικό προς αξιοποίηση και τέτοιου είδους ευχές και γενικότητες επιστρέφει η Δημόσια Αρχή αμέσως την ΜΠΕ με την απαίτηση, να προσκομίσεις συμβάσεις τουλάχιστον από δύο αδειοδοτημένους αποδέκτες του αποβλήτου σου. Δηλαδή στην περίπτωσή μας ο ΦΟΔΣΑ θα παρουσίαζε δύο - τρεις υπογεγραμμένες συμβάσεις με αδειοδοτημένους αποδέκτες και θα επισύναπτε όλα τα έγγραφα και τις άδειες αυτών, αλλά και άλλες συμβάσεις του αποδέκτη με άλλες εταιρείες και Δήμους, όπως επίσης και έγγραφο που να βεβαίωνε ο Αποδέκτης ότι επεξεργάστηκε τόσα δέματα επιτυχώς και ότι τα δέματα έχουν περιεχόμενο που μπορεί να το επεξεργάζεται.

Τότε η Δημόσια Αρχή θα άνοιγε τα αρχεία της, θα διαπίστωνε την λειτουργία αυτών των Αποδεκτών, θα διάβαζε την ΜΠΕ τους θα διαπίστωνε την εμπειρία τους, θα έβλεπε ότι και άλλοι πάνε εκεί απορρίμματα, θα έβλεπε ότι μπορεί να πάρει και τα δικά σου. Τότε και μόνον τότε θα ενέκρινε την ΜΠΕ και ΑΕΠΟ του έργου, δηλαδή όταν η διάθεση των δεμάτων ήταν τεκμηριωμένα και στην καθημερινή πράξη αποδεδειγμένη.

Άρα χωρίς Αποδέκτη πραγματικό και αδειοδοτημένο, το έργο αυτό δεν είχε καμιά τύχη σε ευνομούμενο Ευρωπαϊκό Κράτος, πλην φυσικά του Ελλαδιστάν. Αυτή την βαριά και κύρια ευθύνη φέρει η Δημόσια Αρχή. Αντί να εφαρμόσει αυστηρά τη νομοθεσία, πήρε ως τεκμηριωμένη απόδειξη τον αίολο πολιτικό λόγο και τις πολιτικές υποσχέσεις για διάθεση των δεμάτων. Αιωνία Ελλάς.

Αν η Δημόσια Αρχή είχε εφαρμόσει την περιβαλλοντική νομοθεσία αυστηρά, το έργο του Σταυρού δεν θα είχε γίνει και τότε ο Δήμος Κρανιδίου και Ερμιόνης εκ των πραγμάτων θα είχαν πάει στην τότε νόμιμη λύση του Δημοτικού ΧΥΤΑΑ = Χώρος υγειονομικής ταφής αστικών απορριμμάτων με ή χωρίς παραγωγή καυσίμου αερίου. Δηλαδή μια μικρή ρεματιά 10 στρεμμάτων επιστρωμένη καταλλήλως με ειδικά χώματα και μεμβράνες, πάνω στην οποία δημιουργείται μία στρώση απορριμμάτων και μετά καλύπτεται από στρώση χώματος, όπως δηλαδή στον ΧΥΤΑΑ Φυλής που λειτουργεί μέχρι σήμερα. Ήταν μια πολύ καλή λύση που μετά την απαγόρευσή της και την εφαρμογή της πλήρους ανακύκλωσης θα μετατρεπόταν σε ΧΥΤΥ = Χώρος υγειονομικής ταφής Υπολειμμάτων. Και η όλη διαχείριση από τον Δήμο μας. Μικρό κόστος, νομιμότητα, προστάδιο στην ουσία της πλήρους ανακύκλωσης, κομποστοποίησης ή ό,τι άλλο.

Η "Παράταξή" μας, δηλαδή ο Δήμαρχος και ο Αντιδήμαρχος, πολύ σωστά διείδε ότι η δεματοποίηση θα βαλτώσει, γιατί πουθενά στον μεσοπρόθεσμο ορίζοντα δεν διαφαινόταν αποδέκτης των δεμάτων. Διείδαν σωστά, γιατί ήξεραν πολύ καλά από πολιτικές υποσχέσεις και τακτικές, και όχι γιατί είχαν γνώση αυτών των ζητημάτων.

Άρα έπρεπε να συνεχίσει την δεματοποίηση για 3 μήνες, εντός των οποίων θα είχε κατασκευάσει με 200000 Ευρώ έναν ΧΥΤΑΑ περίπου 10 στρεμμάτων, όπου θα μετέφερε ΟΛΑ τα δέματα και στη συνέχεια τα καθημερινώς παραγόμενα αστικά απορρίμματα της Ερμιονίδας με αυστηρό έλεγχο ποιότητας αλλά και εισόδου - εναπόθεσης στον χώρο. Ο χώρος αυτός επαρκούσε για χρήση 10 ετών, δηλαδή την Πρώτη Σεπτεμβρίου σωτηρίου έτους 2014 θα παρέδιδε με καμάρι ο κύριος Κούστας στον επόμενο αρμόδιο Αντιδήμαρχο έναν Δήμο καθαρό και έναν ΧΥΤΑΑ που μπορούσε να λειτουργήσει ακόμη 7 χρόνια. Αν παρέδιδε, γιατί μάλλον θα είχε επανεκλεγεί όχι μόνον ο ίδιος αλλά και η "Παράταξη".

Αντ' αυτής της λύσεως:

Κομπασμοί ότι θα στείλουμε τα σκουπίδια μας στο Εξωτερικό! Λύση για γέλια, λύση αδαών στα λόγια και φυσικά ούτε ένα κιλό δεν ταξίδεψε.

Θα τα πάμε στον ΧΥΤΑ Φυλής! Λύση ηθικά και περιβαλλοντικά απαράδεκτη, παράνομη, που όταν ο κόμπος έφτασε στο κτένι χρειάστηκε χαριστική ΚΥΑ για να πάνε μικροποσότητες. Η νέα Περιφερειάρχης Αττικής θα συμπονέσει άραγε την Ελληνική Ριβιέρα και θα πάει τα σκουπίδια της στην δυνοπαθούσα Δυτική Αττική; Θα μας συμπονέσει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Κομπασμοί ότι θα τα πάμε προς Κόρινθο μεριά, γιατί η Περιφέρεια έχει υποχρέωση κ.λ.π.

Και μέσα στην πλημμυρίδα κομπασμών και λόγων ο Δήμος απόθεσε χύμα όλα τα απορρίμματα στον Σταυρό και όταν έπεσε ξυστρί από κει, τα απέθετε όπου λάχει με αποτέλεσμα την μετατροπή του Σταυρού σε ΧΑΔΑ .... παγκοσμίου ενδιαφέροντος, δηλαδή αξιοθέατο, σε δημιουργία μικρών ΧΑΔΑ αλλά και ενός πολλά υποσχόμενου να γίνει ο νέος Σταυρός στον Κάμπο του Κρανιδίου. Και όλα αυτά στη Μούγκα. Όμως ουδέν κακόν αμιγές καλού. Οι ξεσηκωμένοι πλέον του Κάμπου και του Κρανιδιού, ένιωσαν στο πετσί τους το τι τράβηξαν και τραβάνε τα Δίδυμα και από τα δικά τους απορρίμματα.

'Προς το τελευταίο εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται'.

Και η τελική έκβαση των πραγμάτων είναι τόσο οφθαλμοφανής που όποιος από την ¨Παράταξή" μας πάει να δώσει τις δικές του ερμηνείες περί των πριν υπαρξάντων, εκτίθεται από το τελευταίο εκβάν.

Και επειδή στη δημοκρατία η λύση είναι πολιτική, ο μεν νυν Δήμαρχος αποχώρησε μπροστά στην αναπόφευκτη ήττα, ο νυν Αντιδήμαρχος πήρε μεταγραφή και πήρε 200 στο εζυγίστεις εμετρήθεις, ως τοπικός σύμβουλος (βγαίνει άραγε;) υποσχόμενος να μας εκπολιτίσει στην Ερμιόνη (γιατί μπρε; Τι χρωστάμε;).

Συνηθίζεται σε έργα καλά να μπαίνει μαρμάρινη επιγραφή "..... επί Δημαρχίας....". Επί κακίστων έργων Σταυρού και Κάμπου το επί Δημαρχίας χαράσσεται κατευθείαν στη συλλογική μνήμη.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος