Τα
επόμενα χρόνια το λιμάνι του Πειραιά θα γίνει το πρώτο της Μεσογείου. Η
παραλιακή ζώνη της Πρωτεύουσας θα είναι και μόνιμη ή προσωρινή κατοικία
εφοπλιστών, βιομηχάνων και άλλων πλουσίων και τα γιωτ τους θα είναι
παρκαρισμένα στις εκεί μεγάλες μαρίνες.
Πόρος, Ύδρα, Σπέτσες, Ερμιονίδα (ακτές από Μουζάκι
μέχρι Κοιλάδα και από Θερμήσι μέχρι Τσελεβίνια) θα είναι οι εξοχικές
τους κατοικίες και ο τόπος που θα πηγαίνουν με τα γιωτ και τα
ελικόπτερα. Δηλαδή θα είναι το στέκι τους.
Η περιοχή μας έχει τα χαρακτηριστικά της Ιταλικής
Ριβιέρας: Θαυμάσιους οικισμούς (Πόρος, Ύδρα, Σπέτσες), βίλες πλουσίων,
προσέγγιση από τη θάλασσα, μη κυκλοφορία αυτοκινήτων στα δύο νησιά μας
και περιορισμένη στον Πόρο. Τα νησιά δεν έχουν άλλες επιλογές εκτός από
τον τουρισμό.
Αυτή η επιλογή έχει γίνει χρόνια και ενδυναμώνεται.
Ως εκ τούτου οι επιλογές του Δήμου μας τα επόμενα χρόνια είναι κρίσιμες.
Το όλον είναι υπό διαμόρφωσιν.
Θα καταφέρει ο Δήμος να δέσει αρμονικά την
παραγωγική Ερμιονίδα και τους οικισμούς της με αυτό που γίνεται; Θα
καταφέρει να αναπτύξει κώδικα επαφής με όλους του πλούσιους βιλάρχες,
ώστε από απλοί δωρητές (μικροδωρητές για τα εισοδήματά τους) να γίνουν
επενδυτές στον τουρισμό, στον αγροτικό και μεταποιητικό τομέα, στα έργα
υποδομής, στα έργα πολιτισμού που έχει ανάγκη ο τόπος μας, ώστε να είναι
όντως η Ελληνική Ριβιέρα;
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
