Άλλοτε και τώρα.

Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος  
Από Ιχνηλάτες, ένα εκπληκτικό βιντεάκι για την Ελιά. Είναι ρεαλιστικότατο, με καλλιτεχνική άποψη αλλά ρεαλιστικότατο. Έτσι παίζαμε πιτσιρίκια στον ελαιώνα και στα περιβόλια μας. Αυτή ήταν η πραγματική παιδική ζωή μέσα στη χαρά που μόνο η γη και τα δέντρα προσφέρουν.

Σήμερα τα παιδιά είναι κλεισμένα στα σχολεία τους, στα βιβλία τους και PC τους. Ελαιοπαραγωγική περιοχή είμαστε και το καμαρώνουμε. Τα σχολεία όλων των βαθμίδων θα μπορούσαν να αφιερώσουν δύο - τρία Σαββατοκύριακα (για να μη μείνει πίσω το σχολικό πρόγραμμα) σε ένα πρόγραμμα "Όλοι στον Ελαιώνα!", στον πραγματικό, από το πρωί ως το βράδυ να δουν πώς βγαίνει το ψωμί του αγρότη, να ζήσουν πραγματικά στη φύση, να γνωρίσουν τις διαδικασίες ελιάς - λαδιού, να νοιώσουν την αξία της πατρικής γης. Άλλωστε και παλιά, λόγω σχολείου, στον ελαιώνα πηγαίναμε απόγευμα Τετάρτης και Σαββάτου που δεν είχαμε μάθημα, και την Κυριακή. Και παράλληλα μπορούν στη τάξη να συζητήσουν την εμπειρία τους και τόσα άλλα.

Τα οράματα τα θρέφει η παιδεία.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος