Εκτός από την όψη των υποσχέσεων για θέσεις εργασίας, υπάρχει και η άλλη όψη του πιο ωμού, του χειρότερου εκβιασμού! Πολίτες που αποφασίζουν ή που έστω σκέφτονται να αντιδράσουν και να πάρουν μέρος στην προσπάθεια αλλαγής του σκηνικού στο Δήμο μας, έχουν να αντιμετωπίσουν τις απειλές από το κατεστημένο.
Η «αρρώστια της καρέκλας» έχει τόσο ριζώσει σε
κάποιους και τους έχει τόσο πολύ μολύνει, ώστε να χρησιμοποιούν κάθε αθέμιτο
μέσο για να διατηρήσουν τον πολυπόθητο θώκο, το αξίωμα, τη θέση. Όλοι
υπόσχονται δημοκρατία, ελευθερία βούλησης και επιλογής, αλλά στην ουσία την
απεχθάνονται, τη φοβούνται. Την εννοούν μόνο ως υπηρέτη των δικών τους
συμφερόντων! Αν είναι τόσο σίγουροι για την ακεραιότητά τους ή για τη
χρησιμότητά τους στο Δήμο γιατί δεν αφήνουν ελεύθερους τους πολίτες να
επιλέξουν;
Είναι τραγικό, αξιοθρήνητο
αλλά και σοβαρά επιλήψιμο, ανέντιμο, ανήθικο να εκμεταλλεύεσαι την ανάγκη ή τη
δύσκολη θέση –οικονομική ή εργασιακή- του άλλου για να τον υποτάξεις. Κι όλα
αυτά γιατί; Για να ανέβεις μετά στην καρέκλα σου και να ευχαριστήσεις
«μεγαλόψυχα» τους πολίτες που σε επέλεξαν. Τι υποκρισία!
Κατερίνα
Κούτση
Μέλος της ΡΙΚΕΡΣ
