Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Όποιος συνδυασμός, ή συνδυασμός συνδυασμών γίνει πλειοψηφία, θα χάσει την αξιοπιστία του από τον πρώτο μήνα αν δεν ενημερώσει με τεκμήρια για την κατάσταση του Δήμου.
Για τον ΧΑΔΑ του Σταυρού να πει σαφώς αν υπάρχουν στον
Δήμο παραστατικά παραλαβής - παράδοσης των απορριμμάτων. Και μια
επίσημη καταγραφή της εκεί κατάστασης.
Για τους βιολογικούς σταθμούς ποσότητες επεξεργασμένων λυμάτων, ποιότητα και τρόπος διάθεσης.
Για το πόσιμο μια γραφική παράσταση ανά σημείο
λήψης δειγματοληψίας για τα βαριά κυρίως μέταλλα. Ότι το νερό δεν
πίνεται το ξέρουμε όλοι.
Για τα ανακυκλώσιμα πού πήγαν και τι ποσότητες, με παραστατικά παραλαβής - παράδοσης και κυρίως αξιοποίησης από τον παραλήπτη.
Μία τουλάχιστον ανάλυση ζουμιών ΧΑΔΑ Σταυρού.
Φυσικά οικονομικά στοιχεία που να τα καταλαβαίνει ο απλός άνθρωπος. Όχι τα περισπούδαστα της Διαύγειας και των λογιστηρίων.
Με πέντε κουβέντες να πει που βρίσκονται οι
μεγάλες υποθέσεις του Δήμου: Αφαλάτωση (για τρεις μας λέγανε κάθε τόσο),
φράγματα (όλο ότι είναι έτοιμη η μελέτη ακούγαμε), Ανάβαλος (έτοιμη η
μελέτη, όλο έρχεται αλλά δεν ξεκινάει ποτέ), Σφαγείο (σε τι κατάσταση
βρίσκεται; Είναι αξιοποιήσιμα;), Βιολογικός Θερμησιού (είναι του Δήμου;
Τον χρειάζεται; Άμα το θέλανε στο Θερμήσι θα τον αφήνανε να γίνει
σταύλος;).
Νέα Δημοτική Αρχή που δεν θα αποτυπώσει το πολύ σε τρεις σελίδες τα ως άνω με πολιτική εντιμότητα και έπαινο για τα σωστά,
απλά και κατανοητά από δημότη που έχει βγάλει το γυμνάσιο, θα χάσει το
μισό της αξιοπιστίας της και θα δώσει την εντύπωση ότι θα συνεχίσει στα
προηγούμενα βήματα της διοίκησης: Ότι Δήμος εστί η των επαϊόντων αιρετών
σοφία, μη προσιτή στο πόπολο που τους έβγαλε αλλά δυστυχώς δεν μπορεί
να τους επαναφέρει στη τάξη των απλών δημοτών για 5 χρόνια. Έτσι σε λίγο
θα έχουμε εκ νέου "ελάτε εσείς να αναλάβετε" κ.λ.π. Η Αρχή είναι το
ήμισυ του παντός και ο τόπος μας δεν αντέχει άλλη χαμένη πενταετία. Αν
διαπιστωθεί μία από τα ίδια, βλέποντας ο παραγωγικός κόσμος την πρόοδο
σε άλλα μέρη της Πελοποννήσου και τη σημαντική συμβολή σε αυτήν των
Δήμων των, θα στραφεί δυναμικά κατά της Δημοτικής Αρχής, όποια κι αν
είναι.
Όσο για τον ή την υποψήφιο που μίλησε περί
ψωριάριδων και ολανδικών λιμανιών, αν μίλησε επίσημα, η είδηση να
μεταφέρεται ότι η τάδε μας είπε ως υποψηφία τις τάδε θέσεις της για το
ζήτημα. Τουλάχιστον μέσα στους 500 να ξέρουμε τι δεν θα ψηφίσουμε,
άσχετα αν μπορεί να ανήκει σε παράταξη που θα ψηφίσουμε.
Με 6 παρατάξεις εκ των οποίων θα βγει μία,
υπάρχει ζήτημα. Μετά τις εκλογές θα εξαφανιστούν, ή ως παρατάξεις θα
παρασταθούν στον Δήμο και με ποιον τρόπο; Κάπου 500 υποψήφιοι, μπορούν
να προσφέρουν χωρίς να γίνουν αιρετοί, ίσως πολύ περισσότερα από το να
ήσαν αιρετοί. Αν πιστεύουν σε ΝΕΑ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑ.
Η
πενταετία αυτή είναι κρίσιμη. Η χώρα μας θα πάρει μπρος δυναμικά, η
Πελοπόννησος, ως σύνολο, το ωραιότερο και πιο ενδιαφέρον μέρος της
Ευρώπης, θα απογειωθεί. Θα ευνοηθεί πολύ και η αγροτική παραγωγή
εξαιρετικών αγροτικών προϊόντων προς εξαγωγή. Και η Ερμιονίδα θα πάρει
μπρος προς δύο κατευθύνσεις:
1). Ένα νέο κύμα αγοράς γης που θα επεκταθεί
στους λόφους του Κρανιδίου, στον Κάμπο Ερμιόνης και Ηλιοκάστρου, περιοχή
Φούρνων και Σαλαντιού, θα μετατρέψει τον πληθυσμό σε μισθωτό προσωπικό
του τουριστικού τομέα και των βιλαρχών, μεγάλων και μικρών. Η
ανεξαρτησία και η υπερηφάνεια του ελεύθερου αγρότη και μεταποιητή θα
είναι παρελθόν και τότε θα γίνει αντιληπτή η αξία τους (ξανάπαμε: στο
ΑΜΑΝΖΟΕ πληρώνει ο πελάτης 1500 ευρώ τη μέρα για να απολαμβάνει αυτά που
απολάμβανε ξάπλα και δωρεάν ο Κρανιδιώτης καλλιεργητής κάτω από τον
ίσκιο της γιαγιάς ελιάς*). Οι περισσότεροι μισθωτοί θα είναι μάλλον
μετανάστες που θα νοικιάζουν σπίτια από όσους ντόπιους θα έχουν
απομείνει.
2). Ένα κύμα αγροτικής και μεταποιητικής
ανασυγκρότησης, με στιβαρή δημοτική διοίκηση, με την έλευση άφθονου
νερού και μέτρων για τη θάλασσα, με την προσήκουσα επιχειρηματικότητα
και συνεργασία, θα δημιουργήσει ένα αρμονικό σύνολο αγροτικού,
μεταποιητικού, πολιτισμικού, τουριστικού τομέα, άλλα και παραγωγής
ενέργειας με τον τρόπο και τη σχέση της Ελληνικής και Βυζαντινής μας παράδοσης.
Αυτό προσδοκάμε, σε αυτό αποβλέπουμε την κρίσιμη αυτή πενταετία.
Αναγκαία η συναίνεση των 6 συνδυασμών, των 500 υποψηφίων,
γιατί υποτίθεται, ότι όλο αυτό που συμβαίνει είναι μια θέληση συμμετοχής
που αφήνει στην άκρη ιδεολογίες, ιδεοληψίες, κομματικές ταυτότητες,
όμως υπέρ της Κοινότητας και του οράματός της.
Η Κοινότητα και το όραμά της εξυπηρετείται πολύ ωραία και καλά και από
τα επαγγελματικά σωματεία, τους συνεταιρισμούς, τις εταιρικές ενώσεις,
τα σχολεία, την Εκκλησία, και πλήθος άλλων συλλογικοτήτων, μεταξύ αυτών
και από τη συλλογικότητα των αιρετών. Εννοώ ότι σε έναν δημιουργικό
Δήμο το νερό θα το απαιτούσαν οι αγροτικές ενώσεις και αυτές θα το
έφερναν.
Αν αυτό δεν συμβεί, τότε είναι σαν τα βεγγαλικά
που καίμε για χάζι, ή ένας άπελπις τελευταίος σπασμός κάπου να χωθούμε
δια της υποψηφιότητας (μη ξεχνάμε και τα σημαντικά κείμενα κυρίου Γ.
Λυμπερόπουλου και Κούτρα, όσο και να μη θέλουμε να συμβαίνει κάτι
τέτοιο), αλλά και το πανελλαδικό χούι μας που μήτε η κρίση φαίνεται να
το διώχνει.
*
Δεν το καταλάβαινε τότε, γιατί ήταν πολύ φυσικό, αλλά θα το αντιληφθούν
οι απόγονοι με τραγικό τρόπο. Κάποτε ένας κινέζος δήμιος φημιζόταν για
το κοφτερό σπαθί του. Τον προκάλεσε λοιπόν ένας να του κόψει το κεφάλι.
Με μια αστραπιαία κίνηση του τόκοψε, αλλά το κεφάλι ήταν στη θέση του
σαν να μην είχε κοπεί. Τόσο κοφτερό ήταν το σπαθί και η δεξιοτεχνία του
δημίου. "Μα καλά, μούκοψες το κεφάλι;" ρώτησε τον δήμιο. "Δεν κατάλαβα
τίποτα!" Και του λέει ευγενικά ο δήμιος: "Σκύψε λίγο και θα καταλάβεις".
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
