Η διαφορά επιχειρησιακού Manager και αιρετών στελεχών διοίκησης
Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Κάποια
παρανόηση γίνεται. Οι Δημότες δεν είναι υπάλληλοι. Για όνομα του θεού!
Είναι εντολείς, σχεδόν το αντίστοιχο του μετόχου, αυτοί βγάζουν τους
αιρετούς και δυστυχώς δεν υπάρχει τρόπος να τους ανακαλέσουν.
Εμφανίζονται και ως πελάτες στις υπηρεσίες του Δήμου, αλλά...... αυτό δεν
είναι κάτι το κύριο. Ο Δήμος όμως έχει μόνιμους
και έκτακτους υπαλλήλους, συνεργάζεται με εταιρείες, έχει προμηθευτές
αγαθών και υπηρεσιών, έχει προϋπολογισμό κ.λ.π. Ως προς αυτό η δομή και η
λειτουργία του Δήμου δεν διαφέρει από της επιχείρησης. Μπορεί να μην
έχει σκοπό το κέρδος αλλά έχει σκοπό το κέρδος των δημοτών του, δηλαδή
άριστες υπηρεσίες με το ελάχιστο κόστος, αλλά και ανάπτυξη υποδομών με
το ελάχιστο κόστος από τις οποίες κερδίζουν οι Δημότες. Οι αιρετοί ως
προς αυτήν τη δομή δεν διαφέρουν από τους ανθρώπους των ιδιωτικών
επιχειρήσεων που ασκούν διοίκηση. Φυσικά ο Δήμος έχει να κάνει με πλήθος
μονίμων υπαλλήλων, ενώ η επιχείρηση όχι. Και το πλεονέκτημα της
μονιμότητας φαίνεται σήμερα με την μεγάλη κρίση. Άρα ο Δήμος έχει να
κάνει με λειτουργούς - υπαλλήλους, που η πολιτεία τούς έχει δώσει το
αγαθό της μονιμότητας για να είναι λειτουργοί. Είναι μια σχέση δύσκολη,
αλλά είναι θέμα διοίκησης.
Το θέμα της πολιτικής τέχνης αφορά σχέσεις,
αλληλοεπιδράσεις και δράσεις αιρετών - δημοτών - κοινωνίας - κοινότητας.
Αυτό είναι ΑΛΛΟ θέμα και η πολιτική τέχνη είναι του κάθε δημότη και ας
υπογράφει με σταυρό. Δεν έχει να κάνει με μόρφωση, επάγγελμα, θέση
κ.λ.π. Βοηθούν αυτά, αλλά δεν καθορίζουν. Γι' αυτό και η "πολιτική
τέχνη" είναι το πιο δύσκολο πράγμα. Εδώ δεν υπάρχουν κανόνες και
εγχειρίδια διοίκησης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχει εμπειρία,
δεν υπάρχει ιστορία, δεν υπάρχει βιβλιογραφία κ.λ.π.
Και αν για το πρώτο, το διοικητικό μέρος,
διοικητικές ικανότητες ουσίας αναπτύσσει το 2% των αιρετών και των
υπαλλήλων, για το δεύτερο και δύσκολο, δηλαδή ικανότητες πολιτικής
τέχνης, το ποσοστό είναι πολύ μικρότερο. Γι' αυτό και στις εκλογές
ψηφίζουμε αυτούς που έχουν κυρίως ικανότητες πολιτικής τέχνης, ώστε να
δημιουργηθεί ένα ΔΣ που να έχει αξία και να λειτουργήσει συλλογικά.
Θυμάστε κανένα όνομα στην Ερμιονίδα, σε Δήμο ή
Κοινότητα που η συλλογική μνήμη να του αποδίδει ότι ο τάδε έμαθε την
Κοινότητα ή τον Δήμο να δουλεύει ρολόι;
Θυμάστε
κανένα όνομα που να άφησε εποχή στον Δήμο, ώστε η συλλογική μνήμα να
του αποδίδει ότι επί δημαρχίας του αιρετοί, δημότες, κοινωνία γίνανε ένα
και κάνανε αυτά τα σημαντικά;
Για το πρώτο δεν θυμάμαι κανέναν.
Για
το δεύτερο νομίζω ότι μένουμε στα ΚΟΙΝΑ Ύδρας και Σπετσών. Άντε και
καμιά αναλαμπή που μας διαφεύγει. Η συλλογική μνήμη της Ερμιόνης όμως
διατηρούσε την περίοδο που Κοινοτάρχης ή Δήμαρχος στην Ερμιόνη ήταν ο
Άγγελος Παπαμιχαήλ (φαρμακοποιός) μνήμη: "που ήταν αυτός που με αγώνα
και αυστηρότητα εξάλειψε από την Ερμιόνη την κλοπή αγροτικής παραγωγής
και εργαλείων". Να μην μας ξενίζει ότι στην Ερμιόνη μιλάμε και για εποχή
Λεμπέση θετικά ή αρνητικά, δεν έχει τόση σημασία, ως προς την πολιτική
τέχνη, όχι ως προς τη διοίκηση.
Και έχω πολλές φορές εκφράσει την άποψη ότι η
μόρφωση με την έννοια της εκπαίδευσης και των διπλωμάτων δεν είναι
καθοριστική για την πολιτική τέχνη αλλά και για την επιχειρηματικότητα.
Ας μην μου αποδίδετε λοιπόν, εμμέσως πλην σαφώς, δήθεν σύγχυση μεταξύ διοίκησης Δήμου και πολιτικής τέχνης.
Σημείωση:
Ο ημερήσιος κύκλος που κάνει ένα απορριμματοφόρο με οδηγό και δύο
βοηθούς δεν είναι της πολιτικής τέχνης. Διοίκηση είναι
να παίρνει εντολή πήγαινε εκεί και μετά άραξε το όχημα. Διοίκηση είναι
όμως να παίρνει οδηγός μαζί του ένα δελτίο με αριθμημένους κάδους σε
αριθμημένες θέσεις και να καταγράφει δίπλα τους και απλά την κατάστασή
τους, ποιος λείπει, αν είναι υπέρφορτοι ορισμένοι και στο τέλος να
γράφει για κάθε δρομολόγιο την εκτίμηση τους βάρους απορριμμάτων(το μάτι
του έμπειρου οδηγού δεν πέφτει έξω πάνω από 10%) και άλλες πληροφορίες.
Με επίδομα 50 ευρώ το μήνα θα έκανε την δουλειά αυτή άριστα και οι
υπηρεσίες του δήμου θα ήξεραν τα πάντα καθημερινά, θα μέτραγαν τα πάντα,
και το κυριότερο: θα είχαν μετρήσεις και δεδομένα να βελτιωθούν οι
υπηρεσίες θεαματικά. Θα ήξερε και ο Αγαπητός Αντιδήμαρχος (της Δυνατής
πλέον) επιτέλους πόσους τόνους χύδην εναπόθεσε στον Σταυρό.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
