Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Ούτε
ο Ανάβαλος, ούτε οι οδηγίες της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, ούτε οι
επιδοτήσεις, ούτε ο αγώνας κατά των ξένων πολυεθνικών ..... των
τσοπάνιδων,
ούτε τα αχ και βαχ.
Δεν
θα τις πούμε «τάξεις» για να μην μπερδευόμαστε. Καλύτερα να τις πούμε
συντεχνίες, σινάφια, (με την έννοια ότι ασκούν την ίδια τέχνη, έχουν
κοινά συμφέροντα
και επιδιώξεις) παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών Ερμιονίδας.
Καλλιεργητές:
Παράγουν
κυρίως για την εκτός Ερμιονίδας αγορά. Ο ανταγωνισμός μεταξύ τους είναι
μάλλον υποτυπώδης. Ως εκ τούτου.....
..... τα συμφέροντά τους είναι κοινά. Στον
σύγχρονο
κόσμο μας μοιάζει αδιανόητο οι καλλιεργητές να μην έχουν ένα συλλογικό
όργανο που να εκφράζει αυτήν την κοινότητα συμφερόντων, επιδιώξεων,
οραμάτων. Ένα όργανο που να εκφράζει τις θέσεις τους, τον προβληματισμό
τους για όλα τα θέματα που τους αγγίζουν. Και
δεν μπορεί να μην τους αγγίζει: το πρόβλημα της εμπορίας των προϊόντων
τους, της υφαλμύρωσης των νερών, του κατακερματισμού σε αγροτεμάχια της
καλλιεργήσιμης γης, της κοινής χρήσης αγροτικών μηχανημάτων, της
αλληλοβοήθειας μεταξύ τους, ο Ανάβαλος, το Φράγμα
της Τζερτζελιάς και το αναγκαίο σύστημα διανομής νερού άρδευσης, η
μόλυνση των υπόγειων νερών και της γης, η κατάσταση των δασών, η
κατάχρηση λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων. Πέραν αυτών δεν μπορεί να μην
τους αγγίζει η οργανωτική πρόοδος καλλιεργητών άλλων περιοχών
που δημιουργούν συνεταιρισμούς, εταιρείες κάθε είδους, συνεργασίες,
συμμετοχές και προοδεύουν. Δεν μπορεί το κοινό συμφέρον να είναι μόνον
οι καταβολές των επιδοτήσεων, οι αποζημιώσεις από την παγωνιά και το
χαλάζι, η μείωση της τιμής καυσίμων και ρεύματος
που χρησιμοποιούν.
Υπενθυμίζεται
ότι οι πατεράδες μας (με λίγες τάξεις του Δημοτικού Σχολείου)
καλλιεργητές της Ερμιόνης είχαν επί χρόνια πολύ οργανωμένο αγροτικό
συνεταιρισμό
που συγκέντρωνε την παραγωγή σιτηρών, διέθετε λιπάσματα κ.λ.π.
Κτηνοτρόφοι:
Παράγουν
κυρίως για την αγορά της Ερμιονίδας, της Τραχειάς και του Κολιακίου.
Είναι άλλωστε μικρή η παραγωγή και εύκολα διαθέσιμη. Και εδώ κοινό
όργανο, κοινή
φωνή δεν υπάρχει. Ενέργειες για μεταποίηση του προϊόντος, για
λειτουργία των δημοτικών σφαγείων, για εταιρείες που θα βγάζουν
οικολογικά προϊόντα, δεν διαφαίνονται.
Αλιείς:
Επαγγελματίες
φυσικά που λιγοστεύουν απελπιστικά. Και εδώ ανταγωνισμός δεν υπάρχει,
αλλά αντίθεση δικαιολογημένη με την ερασιτεχνική αλιεία και τα μεγάλα
εργαλεία
που σαρώνουν βυθούς και αλιεύματα. Είναι τόσο μικρή η παραγωγή που δεν
φτάνει πια ούτε για την αγορά της Ερμιονίδας. Και εδώ ...... σιγή
ιχθύος. Πρόκειται να εφαρμοστούν γύρω στις 4-5 σημαντικές οδηγίες της ΕΚ
που αφορούν την προστασία των αλιευμάτων, την
χωροθέτηση της θάλασσας, την παρακολούθηση της ποιότητας των παράκτιων
υδάτων, την δημιουργία καταφυγίων πολλαπλασιασμού των ψαριών και τόσα
άλλα. Το φτηνό πετρέλαιο κίνησης είναι το τελευταίο σε σπουδαιότητα.
Επαγγελματίες:
Τα
εστιατόρια και κάθε είδους διασκέδαση, τα μανάβικα, τα χασάπικα, οι
μάντρες υλικών, οι φούρνοι, τα μπακάλικα, τα φαρμακεία, και ένα σωρό
άλλα επαγγέλματα
ζουν εν μέρει από την ντόπια αγορά αλλά όλα και περισσότερο, μερικά και
αποκλειστικά, από τον τουρισμό και την εξοχική κατοικία. Και επειδή ο
τουρισμός και η εξοχική κατοικία είναι οι υπέρ ανεπτυγμένοι τομείς
σήμερα, ο ρόλος τους είναι πολύ σημαντικός. Είναι
βέβαια ο πλέον ανταγωνιστικός κλάδος. Ο πελάτης σου να γίνει πελάτης
μου. Αυτό είναι κίνητρο βέβαια βελτίωσης, αλλά είναι και οι κοινές
υποθέσεις και προβλήματα που αφορούν όλους. Και εδώ δεν υπάρχει
συλλογικό όργανο. Μπορεί να είναι στα χαρτιά, αλλά δεν γίνεται
αισθητή η ύπαρξή του στην καθημερινότητα της Ερμιονίδας.
Εξυπηρετεί
τα συμφέροντά τους η ομορφιά και καθαριότητα των οικισμών, των
παραλιών, των λιμανιών, των αρχαιολογικών χώρων και των αξιοθέατων, η
συστηματική
διαλογή και διάθεση προς ανακύκλωση των συσκευασιών που κυρίως παράγουν
με την δραστηριότητά τους (είναι οι μεγαλύτεροι παραγωγοί πολύ καθαρών
ανακυκλώσιμων), η στήριξη των πολιτιστικών εκδηλώσεων, η εμφάνιση των
καταστημάτων, το κόψιμο αποδείξεων, η πληρωμή
του νερού και της αποχέτευσης σύμφωνα με την κατανάλωση νερού, η
πληροφόρηση για τα αξιοθέατα, η χρήση τοπικών προϊόντων και τόσα άλλα.
Ξενοδόχοι και νοικιαζόμενα δωμάτια:
Ανταγωνιστικός κλάδος, αλλά πολλά τα κοινά συμφέροντα. Είναι αυτοί που έχουν κάθε συμφέρον να στηρίξουν το
brand
name
Ερμιονίδα σε όλα τα επίπεδο και με όλους τους τρόπους. Να είναι οι
Leaders
στο τουριστικό προϊόν σε όλα τα επίπεδα. Αντί να έχουν
το πιο δραστήριο συλλογικό όργανο της Ερμιονίδας, κατά κανόνα
περιμένουν να τους φωνάξει ο δήμος, να τους λύσει προβλήματα, αντί
συλλογικά να βοηθούν στη λύση των προβλημάτων της Ερμιονίδας. Γιατί δεν
υπάρχει λύση προβλήματος της Ερμιονίδας που να μην είναι
προς το καλώς εννοούμενο συμφέρον τους. Να σημειωθεί ότι στα
περισσότερα τούς έχει παραχωρηθεί σχεδόν αποκλειστική χρήση αιγιαλού και
παραλίας αλλά και παράκτιας θάλασσας.
Αυτές
είναι οι Παραγωγικές δυνάμεις του τόπου μας. Τα οράματά τους για την
Ερμιονίδα αλλά και το σινάφι τους είναι καθοριστικά. Αυτοί είναι η
τοπική μας κοινωνία,
η παραγωγική κοινωνία, η δημιουργική και καινοτόμος.
Η
τοπική μισθωτή εργασία, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, είναι
περιορισμένη στην Ερμιονίδα, μετέχει της παραγωγής υπηρεσιών κυρίως,
αλλά δεν έχει το μέγεθος
να τραβήξει σε ένα δικό της όραμα την παραγωγική διαδικασία. Χώρια που
μέγα τμήμα ανειδίκευτης ή χαμηλής ειδίκευσης εργασίας ανήκει χρόνια τώρα
σε ευκαιριακούς μετανάστες, τόσο στον αγροτικό τομέα όσο και στην
οικοδομή και σε ένα σωρό άλλα επαγγέλματα.
Χωρίς το
όραμα όλων αυτών των παραγωγικών ανθρώπων
μένει χωρίς όραμα και ο Δήμος μας ως αιρετή οργάνωση. Από αυτούς τους ανθρώπους αποτελείται. Τι περιμένουμε; Να δει ο εκάστοτε Δήμαρχος όραμα κατ’ όναρ και να μας οδηγήσει
στην Ερμιονίδα της Επαγγελίας;
Χωρίς
όραμα
των παραγωγικών ανθρώπων της Ερμιονίδας, φυσικά και των νησιών της, δεν
μπορεί εκ του μηδενός να υπάρξει όραμα στο Σταυροδρόμι του
Αργοσαρωνικού αντάξιο της ιστορίας
του, της αισθητικής ,του μύθου του και της ιερότητάς του.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
