«Οι
Άγιοι Ισίδωροι Ερμιόνης»
Γράφει ο Γιάννης
Μ. Σπετσιώτης
Στις 14 Μαΐου, καθώς μας είπε η
γερόντισσα Καλλινίκη, πανηγυρίζει το εκκλησάκι των Αγίων Ισιδώρων Ερμιόνης, την
ύπαρξη του οποίου, οι περισσότεροι, αγνοούσαμε. Πρόκειται για ένα μικρό,
πετρόχτιστο εκκλησάκι, όμορφο και περιποιημένο που βρίσκεται στην περιοχή της
Μονής των Αγίων Αναργύρων. Για να φτάσει κανείς εκεί, πεζός ή με αυτοκίνητο,
παίρνει το δρόμο που.......... είναι στη βορινή πλευρά του μαντρότοιχου του κοιμητηρίου
του Άγιου Βλάσση και ανεβαίνοντας στο ύψωμα, το συναντά μπροστά του, σ’ ένα
ξέφωτο.
Στο βιβλίο «Το προσκύνημα της Ερμιονίδος»
των Απ. Γκάτσου, Γεωρ. Προκοπίου και Ιωαν. Γκερέκου (σελ. 78), ο ναός
αναφέρεται ως παρεκκλήσιο της Μονής και υπάρχει η φωτογραφία των ερειπίων του.
Για πολλά χρόνια, άγνωστο πόσα, παρέμενε σε αυτή την κατάσταση. Μόλις πριν από
τρία χρόνια ξεκίνησαν οι εργασίες για την αναστήλωσή του, με πρωτοβουλία της
σημερινής ηγουμένης Καλλινίκης και των μοναχών της Μονής. Η σεβαστή γερόντισσα,
σε συνάντηση που είχαμε, μου διηγήθηκε τα παρακάτω:
«Ήμουν νέο κορίτσι γύρω στα 1955, δε θυμάμαι καλά, μόλις είχα έρθει στη
Μονή με τη μεγαλύτερη αδερφή μου, Χαριτίνη. Κάποια μέρα με έστειλε η τότε
ηγουμένη της Μονής Θέκλα Καψοπούλου να δω τα μελίσσια που είχαμε πάνω από τον
Άγιο Βλάσση. Ανέβηκα στο ύψωμα αναζητώντας, κάποιο μελίσσι που είχε απομακρυνθεί
από τις κυψέλες. Με έκπληξη, όμως, αντίκρισα τα ερείπια μιας, άγνωστης σε μας,
εκκλησίας και λίγο πιο κάτω το μελίσσι χωμένο στην πεσμένη στέγη της. Μου έκανε
μεγάλη εντύπωση το γεγονός, αφού ποτέ δεν είχα ακούσει κάτι σχετικό για το
ερειπωμένο εκκλησάκι. Στη συνέχεια, το ανάφερα, ως όφειλα, στην ηγουμένη, η
οποία επίσης το αγνοούσε, καθώς, όπως μου είπε, η περιοχή ήταν λόγγος και
δρόμος, για να περάσουμε προς το ύψωμα, δεν υπήρχε.
Σε δεύτερη επίσκεψή μου παρατήρησα πως τη μια πλευρά του ναΐσκου
στόλιζαν όμορφες τοιχογραφίες,
αλλοιωμένες, ωστόσο, από την υγρασία και
την παρέλευση του χρόνου.
Κανένα σημάδι δεν μας οδηγούσε στον άγιο-προστάτη του ναού και κανένας
από τους γνωστούς κατοίκους της γύρω
περιοχής, δεν ήξερε να μας πει κάτι γι’ αυτό. Μονάχα ένας τσοπάνης που στα μέρη
αυτά έβοσκε τα ζωντανά του, ο Ανάργυρος Μητρώκας, σε σχετική μας ερώτηση
απάντησε αυθόρμητα:
-Α! Οι Ισίδωροι! Γι’ αυτούς χτίστηκε το εκκλησάκι!
Πού το ήξερε και τι άλλο γνώριζε, δεν ξέρω να σας πω. Ο ναός
αποκαταστάθηκε τα τελευταία χρόνια με την οικονομική βοήθεια κάποιας κυρίας από
τη Γερμανία κι ενός τεχνίτη από την Αλβανία που ανέλαβε τις εργασίες της
αποκατάστασής του».
Όσοι από τους συμπολίτες μας
επιθυμούν, μπορούν και φέτος να παρακολουθήσουν τη θεία λειτουργία που θα τελεστεί στο εκκλησάκι των Αγίων Ισιδώρων
τη Δευτέρα, 14 Μαΐου, όπως μας
ενημέρωσαν από την Ιερά Μονή των Αγίων Αναργύρων.
ΣΗΜ. Ολοκληρωμένο το άρθρο για τους Αγίους
Ισιδώρους με πρόσθετες πληροφορίες και για το δεύτερο εκκλησάκι Σιν
Σίδερι (αρβ.), θα δημοσιευθεί στο επόμενο τεύχος του περιοδικού
«Στην Ερμιόνη άλλοτε και τώρα».
