Έπειτα απο προσωπική συλλογή και ανεύρεση στοιχείων και πανω απ'όλα με σεβασμό, θα παραθέτουμε κάθε τόσο μικρά αφιερώματα σ'αυτούς που προσέφεραν στην πατρίδα μας.Διευκρινίζουμε οτι η γραφή είναι ερασιτεχνική,οι απόψεις είναι προσωπικες και μέρος των πληροφοριών συλλέγεται απ'το διαδίκτυο!Ένα αφιέρωμα που αξίζει........... 'ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΜΠΕΤΑΣ'
“Μήπως όταν φτιάχναμε τα ‘χίλια περιστέρια’ το κάναμε για την κονόμα ή ήταν ένα τραγούδι καρδιάς;Μήπως όταν φτιάχναμε το ‘Δεν έχει δρόμο να διαβώ’ ΄ή τα ‘Δειλινά’ σκεφτήκαμε τα φράγκα ή μήπως δώσαμε την ψυχή μας;”
Τάδε έφη Γιώργος Ζαμπέτας ο Αιγαλεώτης.Η συμπαθεια της στήλης μας..Ο άνθρωπος,ο καλλιτέχνης.ο....
μάγκας..Ανυποχώρητος,αυθόρμητος,αντιδραστικός,απίστευτα ταλαντούχος και πηγαίος χιουμορίστας ο Ζαμπέτας άφησε το στίγμα του στο λαικό τραγούδι γιατί ηταν ένας από τους δύο(αυτούς που ξέρω εγω) που έμεινε πιστός στην ελληνική λαικη μουσική,ανεπηρρέαστος από την τότε ‘εισβολή’των ανατολίτικων ρυθμών.Πόσοι από μας εχουν πει στην εισαγωγή ακόμα ενός τραγουδιού :”Του Ζαμπέτα θα είναι αυτό”..Τόσο ξεχωριστη ήταν η πενια του,η εμπνευση του..
Ο διαπρεπής δεξιοτέχνης και σπουδαίος λαϊκός συνθέτης γεννήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 1925 στην Αθήνα.Σαφώς από φτωχή οικογένεια,δεν ξεχάσε ποτέ το αγαπημένο του Αιγάλεω και προσάρμοσε την καταγωγή του στην μεγάλη του πορεία.Ήταν ο εμπνευστής του Αιγάλεω city όταν τον ρωτούσαν την καταγωγή του στις περιοδείες στο εξωτερικό.
Ο Ζαμπέτας ήταν άνθρωπος ευφυής με αυθόρμητο χιούμορ(ποιός θα ξεχάσει την ‘Ανωτάτη Ζαμπετική’).Λέγεται πως κάποιο βράδυ στο πάλκο ξέχασε τους στίχους και για να μην εκτεθεί αυτοσχεδίασε και τότε δημιούργησε το τραγούδι ‘και η βρόχα έπιπτε ραιτ θρου’!! Κάποτε σε μια πρόβα,του ζητησε ο Χατζιδακις να μην παίζει για να συνεχιστεί η πρόβα.’Γιωγο μου τωρα να μην παιζεις σε παγακαλω..’.Ο Ζαμπετας ολο και πειραζε το μπουζουκι του.Μετα από πολλες παρακλήσεις ο Χατζιδακις του λεει:’Βγε Γιωγο μου δεν σου ειπα να μην παιζεις;’.’Δεν παιζω μαεστρο μου,σχολιαζω!!’ απαντησε ο μεγας Ζαμπετας!!!
Φυσικά αυτοδίδακτος και με αστείρευτο ταλεντο,εμπνεύστηκε πληθος μεγάλων επιτυχιών.’Που σαι Θαναση’,’Χαθηκες’,’Χιλια περιστερια’,’βοριας είναι η αγαπη σου’ Τα ξημερώματα’ και πολλά άλλα,υπηρξαν τραγούδια που,στα χρόνια που πέρασαν,έγιναν συνώνυμο της νοσταλγίας,της αγάπης και του έρωτα στα χείλη του λαού. Οτιδήποτε στη φύση παρήγε ήχο, τον συνάρπαζε και τον βοηθούσε στις συνθέσεις του,αφου όπως έλεγε:’το κελαιδισμα των αηδονιών είναι η καλύτερη ορχήστρα..’
Πέρασε δύσκολα χρόνια στις αρχές της πορείας του,όταν,όπως σε πολλούς μεγάλους συνθέτες,εκμεταλλεύτηκαν τα τραγούδια του,αφήνοντας τον έξω από τα κέρδη..Μετά απο προτροπή της γυναίκας του τραγούδησε ο ιδιος τα τραγούδια του με τον αμίμητο του τρόπο και ετσι απογειώθηκε η καριέρα του. Καυστικός,ειλικρινής,αληθινός μάγκας,ο ζαμπέτας χάραξε τη δική του ξεχωριστή πορεία στο ελληνικό τραγούδι.Εδωσε τραγούδια του σε πολλούς τότε ανερχόμενους τραγουδιστές,όπως η Μοσχολιου,ηΜαρινελλα(το ‘Σταλια-Σταλια’ μετα από αρνηση της Αλικης),ο Βοσκοπουλος και εκτόξευσε την καριέρα τους.Συνεργάστηκε με πολλούς τραγουδιστές όπως η Πολύ Πανου,ο Στελιος Καζαντζιδης,η Βικυ Μοσχολιου, ο Πανος Τζανετης,η Μαρινελλα,ο Βοσκοπουλος κ.α. όπως και με πλήθος στιχουργών και ποιητών όπως η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου,ο Δημητρης Χριστοδουλου,ο Πυθαγορας,ο Χαραλαμπος Βασιλειαδης κ.α. Έπαιξε ως σολιστ τις εισαγωγές μεγάλων συνθετών όπως ο Χατζιδακις και ο Θεοδωρακης.Η εισαγωγή του ‘Ειμαι αιτος χωρις φτερα’ του Μανου είναι δικη του.
Η πενιά του ξεχωριστη,οι μελωδίες του γεμάτες εικόνες και χρώματα,η γλώσσα του, μείγμα μάγκικων και νεοελληνικώνν,η φυσιογνωμία του αγαπητή,ενας πραγματικός σόουμαν.Στοιχεία που κατέταξαν τον Ζαμπέτα στις πρώτες θέσεις στις καρδιές του λαού αφού είναι γεγονός ότι αγαπήθηκε οσο λίγοι στο καιρό του.Τη δεκαετία του 60 γνώρισε την απόθέωση γεμίζοντας τα μαγαζιά που εμφανιζόταν,Εκανε περιοδείες στη Μ.Βρετανια και την Αμερικη ως τις Καννες με την μεγάλη Μελίνα Μερκούρη..Τη δεκαετία του 70 συνέθεσε τραγούδια σατυρικού ύφους για τον κινηματογράφο όπως το: «Ο πενηντάρης», «Μάλιστα κύριε» που έκαναν αίσθηση.
Τη δεκαετία του 80 γνώρισε,όπως οι περισσότεροι μεγάλοι,την απαξίωση από τις δισκογραφικές εταιρείες αλλά στις αρχές του 90 ξανακυκλοφόρησαν κάποιες επιτυχίες του γνωρίζοντας άνθηση.
Ο Ζαμπέτας ήταν η κλασική φιγούρα του απλού,λαικού ανθρώπου που μπόρεσε με την αμεσότητα και την καλή του την καρδιά να μπεί στις καρδιές των Ελλήνων.Οι λαικές του καταβολές,βαθιά χαραγμένες μέσα του,τον βοήθησαν να παραμείνει αυθεντικός.Ονειρεύτηκε μια μουσική καθαρή,όμορφη,μακριά από φτηνούς εκχυδαισμούς και εύκολες αντιγραφές.Βοήθησε δεκάδες χωρίς να περιμένει τίποτα,κοιτώντας τον άλλο στα μάτια και όχι στην τσέπη,μέσω τον δικών του καθαρών ματιών.Αναμφισβήτητα στη δεκάδα των συνθετών που έβγαλε τούτος ο τόπος.
Πέθανε στις 10 Μαρτίου του 1992 μετα από πολύμηνη ασθένεια.
