''Καλοκαίρι 2014. Ερμιόνη. ''

 Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος

Ροδάμυ. Από το Κτήμα Κολυμπάδη. Είναι σαν να είσαι κάτω από μια ροδιά, ντάλα μεσημέρι, και η θεότητα του ευλογημένου δέντρου να σου προσφέρει ολόφρεσκο κρύο χυμό ροδιού, που μόνο η γη της Ερμιόνης παράγει. Τέτοια παραδείγματα χρειάζεται ο τόπος μας.

Πινακίδα Ι.Λ.Μ.Ε. στο Μπίστι. Όλοι την διαβάζουν. Συνετέλεσε στην αύξηση των επισκεπτών του ωραιότερου μέρους της Ερμιόνης, που με ενδιαφέρον αναζητούσαν τα αρχαιολογικά ίχνη και τις μπανιέρες. Το Μπίστι σιγά σιγά ξαναγίνεται ο αγαπημένος περίπατος των Ερμιονιτών, αλλά και τόπος άθλησης. Δεν έχουν βέβαια θέση δίπλα της οι κάδοι με τα ανακυκλώσιμα, που στην αρχή του καλοκαιριού σκέπαζαν την πινακίδα.

Τα πεύκα των Μύλων. Έχουν φουντώσει για τα καλά. Από το Μπίστι η Ερμιόνη έχει φόντο το καταπράσινο πευκοδάσος των Μύλων και όχι τη μουντάδα των βένιων. Δεν νομίζουμε ότι και το Κρόθι πρέπει να γίνει πευκοδάσος; Το πευκοδάσος τραβάει τα σύννεφα, φέρνει βροχές, συγκρατεί το νερό και το περνά στα υπόγεια νερά, παράγει εύφορο χώμα. Τα βένια είναι αυτά που παίρνουν τη θέση του εξαφανισμένου πευκώνα, δηλαδή ένα στάδιο πριν την ερήμωση. Δείτε την Αυλώνα που αναπευκώνεται με φυσικό τρόπο, τι όμορφη είναι.

Τα κενά μεταξύ των κοτέρων που κατακλύζουν τα Μαντράκια. Παλεύουν ο Τάξης και ο Κωσταντής να κρατήσουν ένα ξέφωτο παράδοσης, όπου αράζουν τα ψαράδικα καΐκια. Έχουν απόλυτα δίκιο. Δεν είναι άλλωστε πολλές οι παρέες που θα καθίσουν να φάνε στα Μαντράκια, να πληρώσουν 50 ευρώ και βάλε με θέα όχι τον κόλπο της Κάπαρης τα τρεχαντήρια και τις παπαδιές, αλλά έχοντας φάτσα τους κοτερατσήδες ιδιαίτερα Δευτέρα. Τους κερδίζει το Λιμάνι όπου τα κότερα είναι πολύ μακρυά από τα κέντρα. Για την Ερμιόνη είναι μεγάλο θέμα η χρήση της δημόσιας παράλιας ζώνης Λιμανιού και Μαντρακίων. Και εντάξει, η γλίστρα δεν χρειάζεται, να μπαζωθεί. Αλλά για να γίνει ένας ακόμη χώρος για τραπεζοκαθίσματα, η δημόσιος χώρος μνημειακός αλλά και παιδότοπος;

Κατά τα άλλα η Ερμιόνη είναι 'σταματημένη'. Είναι αναγκαία όσο ποτέ μια γενναία αρχιτεκτονική παρέμβαση, αλλιώς κινδυνεύει να μείνει 'το χωριό του σταμπωτού, της μισοπολικατοικίας και του ασφαλτοτσίμενου, το χωριό που κυρίαρχο είναι το αυτοκίνητο, το κότερο και το τραπεζοκάθισμα'. Και μη ξεχνάμε ότι η παλιά δροσερή Ερμιόνη του Μπάτη και της Μπουκαδούρας έχει χαθεί. Τη θέση της έχει πάρει η Ερμιόνη που ζεματάει, που δεν ζεις χωρίς ερκοντίσιον. Άλλη είναι η Ερμιόνη του Αυγούστου και άλλη του Σεπτέμβρη η και πανέμορφη.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος