Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ο Πειραιάς
εξακολουθούσε να είναι μια πόλη με διακριτές διαφορές από τη χαωτική
Αθήνα. Ήταν μια πόλη πιο ανθρώπινη, οικεία, ζεστή. Μπορεί να ήταν
κορεσμένη κυκλοφοριακά αλλά ήταν σε τάξη.
Δεν
επικρατούσε η σημερινή φρίκη με τους μονόδρομους που επιβλήθηκαν
επιπόλαια και χωρίς ιδιαίτερη σκέψη από μυαλά, τα οποία προφανώς και δεν
γνωρίζουν το λιμάνι...
....
....
Οι άνθρωποι, οι εικόνες και οι μυρωδιές του Πειραιά δεν απέπνεαν τη μιζέρια και τη βρωμιά που εντοπίζει κανείς σήμερα, όσο κι αν δεν θέλει να το παραδεχθεί.
Στο αρχείο μας βρήκαμε φωτογραφικά στιγμιότυπα από τη ζωή της πόλης το 1987 ή 1988 και τα μοιραζόμαστε μαζί σας:
Οδός Εθνικής Αντιστάσεως, στο ρεύμα προς την πλατεία Ιπποδαμείας βρίσκονταν οι αφετηρίες των γραμμών από Πειραιά προς Καραβά – Σχιστό (814), Κορυδαλλό Α’ (809) και Κορυδαλλό Β’ (810).
Τα
Ikarus του 3ου κλιμακίου της ΕΑΣ σε σειρά κι ένα μακάβριο φαινόμενο με
την παλιά αμερικάνικη νεκροφόρα να περνά και έναν ξερακιανό ιερέα να
βρίσκεται απέναντί της.
Δεν
έχουν αλλάξει και πολλά, αν λάβει κανείς υπ’όψιν του ότι σήμερα έχει
δημιουργηθεί ένας υποθετικός λεωφορειόδρομος στη μέση της οδού κι ενώ οι
άλλες λωρίδες υποτίθεται ότι εξυπηρετούν την κυκλοφορία έχουν
μετατραπεί σε χώρους στάθμευσης εξαιτίας της ανυπαρξίας Τροχαίας στον
Πειραιά.
Αφετηρίες της πλατείας Καραϊσκάκη: Κάποτε χτυπούσε η συγκοινωνιακή καρδιά του Πειραιά με όλες τις γραμμές του Δάσους, της Ελευσίνας, του Αγίου Αντωνίου, της Αμφιάλης και της Καλλίπολης.
Σήμερα
οι αφετηρίες εξυπηρετούν κάποιες γραμμές, επικρατεί μια εικόνα παρακμής
ενώ οι ταξιδιωτικοί πράκτορες φρόντισαν να διώξουν άτακτα και άναρχα τα
λεωφορεία από κει. Η πλατεία άδειασε αλλά επιδεινώθηκε τόσο η συχνότητα
διέλευσης των λεωφορείων, όσο και το κυκλοφοριακό στο λιμάνι.
Αφετηρίες πλατείας Καραϊσκάκη με μια νοσταλγική εικόνα: Ναύτες πηγαίνουν να πάρουν το πλοίο για τη Σαλαμίνα, πίσω διακρίνονται Ikarus Βουδαπέστη και Στάγιερ Ελλάς, αλλά και Volvo B10M Σαρακάκη.
Αφετηρίες πλατείας Λουδοβίκου:
Μπορεί να είχε στηθεί η πλατεία και να είχαν ξηλωθεί οι αποβάθρες των
τροχιοδρόμων, αλλά και οι γραμμές του τρόλλεϋ που περνούσε από εκεί για
την Καστέλλα, είχε καταργηθεί η γραμμή «901 / Ηλεκτρικός Σταθμός –
Προφήτης Ηλίας» αλλά ήταν ένα ζωντανό σημείο της πόλης.
Από
εκεί έφευγαν τα λεωφορεία των γραμμών για τη Φρεαττύδα και το
Χατζηκυριάκειο (904 και 905). Δεν ήταν πάρκινγκ με έναν διάδρομο που τον
περνά με το ζόρι ένα μίνι λεωφορείο, χωρίς βρωμιές και ναυάγια της ζωής
να λοιώνουν σε παγκάκια και στάσεις.
Αυτός ήταν ο Πειραιάς που αγαπάμε.
Ήταν αυθεντικός και όχι παρακμασμένος σαν βούρκος, όπως σήμερα…
