e-mail Αναγνώστη:
''Και για την καημενούλα την ΔΕΣΦΑΚ ούτε ένα
δάκρυ...''
Μετά τον Απολογισμό των πεπραγμένων της
Δημοτικής Αρχής, γύρισα σπίτι μου για ύπνο. Ονειρεύτηκα μετά από όσα άκουσα ότι
ζω στο Παράδεισο και κάπου στο βάθος διέκρινα τον Αδάμ και την Εύα.
Όταν ξύπνησα σκέφτηκα ότι, δεν μπορεί,
κάπως έτσι θα είναι η ζωή στον Παράδεισο.
Είμαστε πολύ τυχεροί που ζούμε σε τέτοιο Δήμο.
Όλα νοικοκυρεμένα, όλα τακτοποιημένα, όλα
ξοφλημένα, όλα στη θέση τους τα ντουλαπάκια, τα πορτάκια, τα κουρτινάκια,
τα πομολάκια, τα λουλουδάκια, τα σοκάκια, τα δρομάκια, τα μονοπατάκια, τα
παρκάκια, οι πλατειούλες
Τι άλλο να ζητήσουμε δηλαδή; Τι μας λείπει;
Αυτά τα έργα θα μείνουν στην Ιστορία για
παραδειγματισμό, να τα βλέπουν όλοι οι Δήμαρχοι
της Επικράτειας και οι επόμενες γενεές.
Έτσι θα πάμε μπροστά ως κράτος ………
Και αυτά τα μολυβένια ακίνητα και αμίλητα
στρατιωτάκια μας κοίταγαν με τόση απόγνωση σαν να μας έλεγαν «Θέλουμε και μείς
να μιλήσουμε αλλά δεν μπορούμε, δεν μας αφήνει ο Αρχηγός, μόνο αυτός τα ξέρει
όλα .. »
Αναλογίζομαι αν ζούσαμε όλοι εμείς μέχρι την 31/12/2010.
Βρισκόμαστε σε λήθαργο και ξυπνήσαμε την
1/1/2011 για να ζήσουμε αυτή την ευδαιμονία;
Και για την καημενούλα την ΔΕΣΦΑΚ ούτε ένα
δάκρυ, όπως λέει και το λαϊκό τραγουδάκι «και για το φονικό δεν μίλησε κανένας
….»
Βοήθεια μας ……….
Ευτυχούμε – ευτυχείτε
Καληνύχτα σας και μην ξυπνήσετε ποτέ ……
