Ο ‘χωματόδρομος’ στον Άγιο Βλάσση της Μονής Αγίων Αναργύρων.
Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Δεν είναι ο πρώτος......
....... Άλλωστε κάποτε είχε εκφραστεί και η άποψη να ασφαλτοστρωθεί και αυτό το κομμάτι και να περνάει μάλιστα λεωφορείο με στάση το Μοναστήρι, για να εξυπηρετεί λέει τους παραθεριστές και τα εξοχικά, να εξυπηρετεί δηλαδή το «μέλλον» της επαρχίας μας. Η ουσία ήταν να αρχίσει η αστικοποίηση της μονής Αγίων Αναργύρων. Από ένα ήσυχο Μοναστήρι να γίνει μοναστήρι δίπλα σε δημόσιο δρόμο. Από ιερός τόπος, από ιερό τοπίο, να καταντήσει αξιοθέατο.
Φυσικά παλιά πήγαινες από εκεί προς Κρανίδι με μονοπάτι και όχι με καρόδρομο και η γη ανήκει στο Μοναστήρι. Οι Ερμιονήτες θέλουμε τη Μονή Αγίων Αναργύρων να μείνει στην ησυχία της και να μην περνάει δρόμος από μπροστά της. Κάποτε είχε μεγάλη περιουσία. Άλλοτε με τη θέληση της Μητρόπολης, άλλοτε με τους αγώνες και τις απαιτήσεις των αγροτών, έμεινε με τα γύρω από τη Μονή κτήματά της που προσφέρουν άνεση σε όλους μας κατά τον εορτασμό της Μονής, αλλά διατηρείται και το όλο τοπίο με τις αρχαίο μοναδικό ελαιώνα της Μονής έτσι όπως το γνώρισαν και οι παππούδες μας. Είναι άλλωστε και τα μόνα κτήματα χωρίς περίφραξη που μπορείς να μαζέψεις χόρτα και σαλιγγάρια.
ΕΤΣΙ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ να παραμείνει αιωνίως, και ως εκ τούτου θα χαρούμε να κλείσει ο δρόμος πάνω από τον Άγιο Βλάσση τελείως. Να σταματάει εκεί το αυτοκίνητο που έρχεται από Κρανίδι, να παρκάρει σε ένα πλάτωμα, και με τα πόδια να πάνε οι επιβάτες του στο Μοναστήρι. Δηλαδή δρόμος μόνο για επισκέπτες της μονής που έρχονται από Κρανίδι.
Έτσι έχουν τα πράγματα κύριε παντελονοφόρε, απόγονε φουστανελοφόρων και βρακοφόρων. Κάνε μια περιήγηση να δεις τον αρχαίο ελαιώνα και την αρχαιότερη ελιά της Ερμιονίδας, μπες και στη Μονή να νοιώσεις όχι την ομορφιά αλλά την ωραιότητα, άναψε και ένα κεράκι.
Έτσι κάνουμε όλοι οι από την Ερμιόνη και το Κρανίδι, πιστοί και άπιστοι, με όποια ρούχα φοράμε.
Αμήν
Βασίλης Γκάτσος
