 |
| Γράει ο Βασίλης Γκάτσος |
Παρακάτω τα έργα τού προγράμματος 'Υδωρ 2.0.
Εμείς ως Ερμιονίδα δεν είμαστε ΠΟΥΘΕΝΑ, ενώ η Μεσσηνία από τους πρώτους και καλύτερους.Τυχαίο;
Έγραψα σχετικά σε προηγούμενο σημείωμά μου.
Περιέργως ΟΥΔΕΙΣ διαμαρτυρήθηκε που άφησαν και πάλι έξω από τα φράγματα και τις λιμνοδεξαμενές την Ερμιονίδα μας, τη Ριβιέρα μας, που την χαρακτηρίζουν επισήμως άνυδρη και υπό ερημοποίηση περιοχή. Ούτε ο Δήμος μας, ούτε συνεταιρισμοί, ούτε επαγγελματικές τάξεις, σαν να έχουμε άφθονα τρεχούμενα νερά.
Ο Δήμος μας μάλιστα έχει ξεχάσει τη μία, μετά τις δύο, και τελικά τις τρεις μονάδες αφαλάτωσης που ευαγγελίζονταν οι προηγούμενες διοικήσεις του.
Αφού δεν ενδιαφερόμαστε εμείς για την υδατοκατάντια μας, θα ενδιαφερθούν άλλοι;
Υπάρχει καιρός να διεκδικήσουμε κάτι. Το πρόγραμμα έχει και .... ουρά. Πρόκειται να ενταχθούν και άλλα έργα μελλοντικά. Δεν τελειώνει στον επισυναπτόμενο κατάλογο. Έργα που θα υλοποιηθούν με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, και όχι σαν τον αναβαλλόμενο Ανάβαλο.
Κάθε πρόγραμμα ενισχύει την παραγωγή στα όντως παραγωγικά μέρη, όπως η Θεσσαλία κ.λ.π., αλλά δεν αφήνει απέξω και αυτά που δεν τα ευνοεί η φύση. Η ΔΕΗ δεν πήγε το ρεύμα μόνο στα αστικά κέντρα όπου λόγω βιοτεχνίας, βιομηχανίας και πυκνής κατοίκησης θα είχε μεγάλο κέρδος, αλλά το πήγε και στο πιο μικρό χωριό με ζημία της, δηλαδή χρηματοδότηση από το δημόσιο, όπως γίνεται και στις άγονες γραμμές προς τα μικρά νησιά (Κωνσταντίνος Καραμανλής, δεκαετία 1950). Στη βάση αυτή να διεκδικήσετε οι σημερινοί διοικούντες.
Βασίλης Γκάτσος
