Σημερα κλεινει λειτουργικα η Μεγαλη εορτη των Φωτων ή των Θεοφανειων.
Δηλαδη οπως λεμε στην Εκκλησιαστικη ορολογια "αποδιδεται" η εορτη. Ουσιαστικα τερματιζεται μια ομορφη περιοδος αυτη των εορτων της Επιφανειας του Θεου στον κοσμο. Στις καρδιες ομως παντοτε βιωνουμε τα Θεοφανεια ως την διαρκη παρουσια του Θεου αναμεσα μας.
Εαν δεν νιωθουμε ετσι, τοτε υπαρχει "κενο" και αυτο το αδειο ερχεται να
το γεμισει η θλιψη η μελαγχολια πολλες φορες και η καταθλιψη. Ακομη δε, αναζητουμε τροπους διαφυγης απο την πραγματικοτητα και αναπληρωση του υπαρξιακου κενου με ανουσια υποκαταστατα. Μετα το τελος των εορτων πολλοι συνανθρωποι μας υποφερουν και ταλαιπωρουνται ψυχικα επειδη λειπει ο Θεος απο την ζωη τους.
Εαν τελικα θελουμε να νιωθουμε γεματοι χωρις κενα χωρις ψυχικες
διαταραχες χωρις κομπλεξ και ναρκισισμους ας βρουμε τον Θεο με την
προσευχη και την αγαπη. Ο ανθρωπος του Θεου δεν γκρινιαζει, δεν
απαιτει, δεν θλιβεται, δεν απορριπτει ,δεν βλεπει γυρω του εχθρους και
φαντασματα, δεν εχει ανασφαλειες και φοβιες. Αυτα αγαπητοι μου φιλοι
κ' φιλες και μην απελπιζομεθα διοτι η ζωη χωρις Θεο ειναι μαρτυριο.Με
Θεο και αγαπη ειναι νοητος παραδεισος! |